Mustafa Qemal Ataturku,

shërbtori i agjendave judeo-masonike

prej I.S.

Ataturku me doren e djathtë ban
shêjen masonike të Mjeshtrit të dytë.

Nji shprehje thotë se historija âsht shkrue prej triumfuesve.

Asht nji fakt historik se qysh prej fitores së Revolucjonit judeo-masonik Francez e deri në ditët tona, shumë fakte historike janë përshkrue njëansisht, tuej u bazue në shpirtin revolucjonar, ateist e natyralist të Rilindjes pagane të shekullit të XV-të. Ky sistem t'menduemit humanocentrik nâltson njirin mbi gjithshka dhe naltson natyralizmin si bazen mbi të cillen zhvillohen kombet.

Nji prej qëllimeve bazë të Judeo-masonerisë âsht natyralizimi i shoqnisë kundër Zotit dhe rendit teocentrik të mbrojtun prej Fesë shêjte Katolike.

« Asht evidente në mnyrë të padiskutueshme se qëllimi i tyne [judeo-masonve] final âsht çrrânjosja totale e të gjithë rendit fetar dhe politik në botë të lindun prej Krishtënimit dhe zëvendsimi i tij me nji tjetër rend në harmoni me mnyren e tyne të t'menduemit. Kjo don me thanë se temeli dhe ligjet e strukturës së re të shoqnisë do të bazohen ekskluzivisht mbi natyralizmin. » (Papa Leoni XIII, "Humanum Genus", 20 Prill 1884; Kundër masónve të lirë)

Dhe naturalizmi, shjegon At Denis Fahey, konsiston në mohimin e ngritjes së natyrës tonë në urdhnin e jetës së mbinatyrshme dhe biles mohon radikalisht egzistencën e ktij urdhni e të ksaj jete. Prandaj detyra e katolikve âsht, sod mâ shumë se kurrë, me luftue kyt të drejtë natyraliste dhe me çue nalt të drejtat e Zotit në Mbretninë socjale të KRISHTIT Mbret.

Por qëllimi i judeo-masonerisë, mbas të cillës mshehet Aleanca Judaike Universale e për të cillen ajo dhe shoqni të tjera sekrete punojnë, nuk âsht vetëm natyralizmi dhe zhdukja e feve por sundimi botnuer nën nji rend talmudiko-judaik. Ky âsht rreziku kryesor dhe i vetmi rrezik serioz për kombet sod. Kto pasardhës të Farizejve, të cillët Zoti jonë JEZU-KRISHTI i pat quejtë me të drejtë bijtë e djallit, kanë persekutue Krishtënimin dhe vazhdojnë me e persekutue, në nji formë apo në nji tjetër, qysh prej fillimeve të tija; kjo alencë judaike, prej vetë emigrimit të çifutve nëpër botë, ka infiltrue institucjonet bazë të shteteve dhe punon me durim, tash sa shekuj, me i korruptue, degjenerue dhe hebraizue ato.

« Çifutnit janë gjithmonë e gjithkund instrumentat e klikës së tyne drejtuese. Ata i paguajnë asaj taksa indirekte të nâlta dhe në shkëmbim, ata marrin ndihmë me shfrytzue vendin që i mirëpret ata. » (L. Fry, "Waters Flowing Eastward", faqe 30)

Papa Sh'Pius V, në Bullen « Hebraeorum Gens », të 26 Shkurtit 1569, ndër të tjera shkruen :

« Populli çifut, i cilli dikur ishte ruejtsi i Fjalës hyjnore dhe pjesmarrësi i sekreteve qiellore, duke ia kalue kshtu tâna popujve, u dënue mâ vonë për shkak t'dolatrisë s'tij. Në kulmin e përparimit, ai dënoi me mosmirënjohje dhe pabesí Shelbuesin e tij me nji dekë të padêjë dhe të turpshme….Megjithë kyt fakt të pamohueshëm, devotshmënia e t'krishtênve i lejoi çifutët me u vendosë në vendet e tyne…

« Pavarsisht nga kjo mikpritje, pabesia çifute në të gjitha format e saja të neveritshme ka mbërritë deri n'at pikë sa që âsht e nevojshme për shpëtimin tonë ndalimi i menjihershëm i ksaj smundjeje me anen e nji metode efikase shërimi.

« Tuej pâ fajdet e panumërta, me anen e t'cilave çifutët kanë përvetesue gjithkund pasuninë e t'krishtênve nevojtarë, Ne nxjerrim konkluzionin se çifutet janë mbrojtësit dhe bashkëfajtorët e hajdutëve dhe grabitqarëve… Nën pretekstin e biznesit, shumë prej tyne lakmojnë shpitë e grave t'nderueme, dhe i shkatërrojnë ata me lajkat e tyne të turpshme. Gjâja mâ e dâmshme n'kyt çâshtje âsht se, me anen e profecive, fjalëve magjike, supersticjoneve dhe shtrigërive, çifutët tërhjekin shumë njerëz të smuetë dhe t'paditun në mashtrimet e "Sinagoges së Satanit", ku mburren se munden me parashikue të ardhmen dhe gjâna sekrete.

« Për mâ tepër, Ne e dimë dhe kemi hetue saktsisht se sa padêjsisht ky sekt rebel shpërdor emnin e KRISHTIT, dhe sa e dâmshme âsht kjo gjâ për ata që gjykohen në Emnin e Tij dhe kërcnohen prej mashtrimeve të çifutëve.

« Tuej u bazue mbi sa thame mâ nâlt por edhe në raste të tjera të rânda, për arsye të krimeve që po shtohen dita-ditës në qytetet tona, Ne jemi të mendimit se kjo rrace çifute, me përjashtim të disa grupeve të vogla në Lindje, nuk na duhet në Republiken tonë.

« Si rrjedhim, Ne urdhnojmë që për 3 muej mbas datës së publikimit të ktij dokumenti, të gjithë çifutët, e të dyja gjinive, në të gjitha vendet e juridiksionit tonë, në qytete, distrikte e krahina, duhen me u largue prej vendit tonë...» (Papa sh'Piu V, Bull “Hebraeorum Genes” of 26 Febr.1596. "Compilation in Bullarium Diplomatum et Privilegiorum Sanctorum Romanorum Pontificium"; Taurinensis Editio, Vol. VII. Page 740, 741 and 742; Pinay, The Plot Against the Church)

Në luftën kundër judaizmit modern, Papa Gregori IX, me bullen e tij të famshme “Sufficere Debuerat”, mes të tjerash shkruen :

« Çifutët e pabesë duhen me kênë të kënaqun që devotshmënia e të krishtênve u hapi dyert vetëm prej vullnetit t'mirë. Çifutët, t'cilët kanë persekutue Fenë Katolike dhe kanë mohue Emnin e Zotit tonë, nuk na falenderojnë për lëshimet tona, harrojnë vullnetin tonë të mirë dhe na i shpërblejnë me pabesí dhe përbuzje kundër nesh... Ashtu siç âsht urdhnue n'Konçilin e Toledos dhe konfirmue n'Konçilin e përgjithshëm, asnji preferencë nuk duhet me iu dhanë blasfemuesve të Zotit, sepse âsht absurde që ata t'kenë fuqí mbi t'krishtênët. Megjithkëté, çifutët janë prapë në poste zyrtare e vende pune që ata i përdorin me persekutue katolikët...»

(Papa Gregori IX, Bulla « Sufficere Debuerate » e 5 Marsit 1233; "Compilation of the Bullarium Diplomatum et Privilegiorum Sanctorum Romanorum Pontificum". Taurinensis Editio, Vol. III. 1233, Page 479; Idem)

Në Bullen « Cum Nimis Absurdum » të 12 Korrikut 1555, Papa Pali IV shkruan se çifutët duhen me veshë shenjen e tyre dalluese (kapelë të verdhë] dhe me jetue në Aljamas (në geto apo lagje ekskluzivisht për çifutët).

(Pope Paul IV. Bull “Cum nimis absurdum” of 12^th July 1555. Caroli Cocquelines, same Bullarium, same edition, Vol. IV. Part I. Page 321; Idem)

« Revista e Studimeve Çifute » e financueme prej James de Rothschild, në vjetin 1880 publikoi dy dokumenta që diftojnë të Ditunit e Sionit në veprim qysh në shekullin e XV-të tuej drejtue aktivitetin pushtues hebraik.

Me 13 Kallnduer 1489, Chamor, rabini i çifutve të Arles, Francë, i shkruen Sanhedrinit të Madh me qendër në Konstantinopojë dhe i kërkon këshillë në nji situatë kritike : Mbreti i Francës i kishte kërkue atyne ose me u bâ të krishtênë ose me braktisë vendin. Përgjigja nuk vonon dhe në linja të përgjithshme âsht si mâ poshtë :

« Të dashtun vllâzën në Moízin,

« E kena marrë letrën tuej ku na njoftoni mbi ankthin dhe fatkeqsitë që duroni. Si ju, edhe na ndjejmë nji dhimbje të madhe. Përgjigja e qeveritarve dhe rabijve të mëdhaj âsht kjo :

« N'kjoft se ju detyrojnë me u bâ të krishtênë, bajuni, po qe se nuk mundeni me veprue ndryshej, por rueni ligjin e Moízit në zemrat tueja.

« Kur thoni se kanë urdhnue me ju zhdeshë prej pasunive tueja, bani fmijët tuej tregtarë që t'munden, pak kah pak, ti zhdeshin t'krishtênët prej pasunive t'yne.

« Kur thoni se ju kërcënojnë jeten, bani fmijët tuej mjekë e farmacista n'mnyrë që ti hjekin jeten t'krishtênve.

« Kur thoni se po ju shkatrrojnë sinagogat, bani fmijët tuej kanonë e klerikë që t'munden kshtû me shkatrrue kishat e tyne.

« Kur thoni se ju bezdisin n'mnyra t'ndryshme, bani t'mujtun që fmijtë tuej t'jenë noterë, avoketën dhe t'përzihen gjithmonë në çâshtjet e shteteve n'mnyrë që tuej vue t'krishtênët nën zgjedhën e tyne, t'munden me dominue boten dhe me u hakmarrë kundër tyne.

« Zbatojini kto urdhna që po ju napim dhe keni me pâ vetë prej eksperiencës se prej t'nënshtruemve që jeni keni me hypë n'majen e pushtetit.

« E firmosun : V.S.S.V.F.F. Princi i çifutve, me 21 Nanduer 1489 »

Polemisti i njoftun dhe aktivisti hebré sionist Bernard Lazar në librin e tij "Antisemitizmi" (1894) shkruen :

« Çifuti âsht dishmitari i gjallë i zhdukjes së shtetit të bazuem mbi principe teologjike, at shtet që antisemitët shpresojnë me e rindërtue. Prej ditës kur nji çifut xuni për herë të parë nji post publik, egzistenca e shtetit Kristjan u vue në rrezik. Kjo âsht plotsisht e saktë dhe antisemitët që thojnë se çifutnit kanë shkatrrue idenë e vertetë të shtetit mund të pohojnë me të drejtë se hymja e çifutve në Shoqninë Kristjane ka simbolizue shkatrrimin e shtetit; kuptohet, e kam fjalen për Shtetin Kristjan. » (faqe 361)

"Populli çfut si nji i tânë do t'bahet vetë Mesija. Ai do t'mbrrijnë dominimin e botës nepërmjet shkrimjes së racave të tjera, zhdukjes se kufijve, zhdukjes së monarkisë dhe themelimit të nji Republike Botnore në t'cillën çfutnit do t'kenë gjithkund privilegjin e nënshtetsisë. Në kyt Urdhën të Ri Botnuer, fmijët e Izraelit do t'caktojnë të gjithë drejtuesit, pa ndeshë kundërshtime. Qeveritë e tâna vendeve që formojnë Republiken Botnore kanë me râ pa vështirsi n'duert e çfutve. Atherë do t'bahet e mujtun për eliten drejtuese çfute me zhdukë pronën private dhe me shfrytzue gjithkund burimet e shtetit. Në kyt mnyrë, do të realizohet premtimi i Talmudit ku shkuhet se kur t'vijnë koha mesianike, çifutnit kanë me pasë në duert e tynë pasuninë e tânë botës." (Baruch Levy, Letër drejtue Karl Marksit, "Revista e Parisit", faqe 574, 1 Qershor 1928)

Të njêjtin mesazh sionist mbi formimin e shtetit të Izraelit, (i cili u krijue padrejtsisht me 14 Maj 1948 në dam të popullsisë autoktone palestineze) dhe mbi popullin izraelit si popull-Mesí (popull i zgjedhun mbi popujt tjerë) kurse popujt e tjerë si shërbtorë të kombit çifut, e gjejmë edhe në letren e Dr. Herzog, rabinit kryesor të Palestinës në gazeten Irish Independent (Dublin) të 6 Janarit 1938 ku ndër të tjera shkruhet se « eventualisht formimi i shtetit të Izraelit do të çojë në inaugurimin e bashkimit të vërtetë të kombeve, e kshtû do të realizohet mesazhi i përjetshëm i profetve tanë drejtue njerzimit. » (Fahey, "The Kingship of CHRIST and the Conversion of the Jewish Nation", faqe 97)

I njêjta idé shifet edhe në nji shkrim në gazeten hebraike « The Jewish World » të 9 Shkurtit 1883 :

« Ideali i madh i Judaizmit âsht që bota mbarë të mbushet me doktrinën hebraike dhe se në nji vllazni universale kombesh – nji judaizëm i zgjeruem – të gjitha rracat dhe fetë e ndame të zhduken. Me anen e aktivitetit të tyne (çifutve) në literaturë, shkencë, me anen e pasionit të tyne dominues në gjitha degët e aktivitetit publik, ata janë tuej zbrazë gradualisht idetë dhe sistemet joçifute në guaska çifute ». (Abbé J. Meinvielle, "Les juifs dans le mystère de l'histoire", 1964)

Nga ana tjetër, ish-rabini i njoftun Paul Drach, në librin e tij "L'harmonie entre l'Église et la Synagogue", faqe 9, mbi idealin e madh të Sinagogës moderne talmudiste, parashikon se :

« Mesia, ardhjen e të cilit çifutët e presin me kryefortsi, me gjithë faktin se ai, nga ana e tij, vazhdon mos me ardhë, do të jetë nji triumfues (pushtues) i madh që do ti bajnë tana kombet e botës skllevën të çifutve. Kto të fundit janë të destinuem me u kthye në Token Shêjte në triumf, të ngarkuem me pasuni të marruna prej gojimve (joçifutve) dhe Jeruzalemi do të ketë nji tempull të ri. »

Imzot Antonio Garcia, Ipeshkëv i Tuy-it, n'nji letër të 1 Korrikut 1937, sintetizon me pak fjalë t'admirueshme kyt mision judaik kur thote se :

« Asht e kjartë se konflikti aktual përban nji prej betejave mâ të tmerrshme që AntiKrishti, pra Judaizmi, po i ban Kishes Katolike dhe KRISHTIT. Dhe në kyt krizë, në historinë e botës, Judaizmi përdor dy armë tepër të rrezikshme : njênen sekrete, që âsht Masoneria dhe tjetren publike e të hapun që âsht Komunizmi dhe të tana organizatat e tjera që e shoqërojnë : Anarkistat, Anarko-Sindikalistat, Socialistat, etj., ku predikohet përjashtimi i KRISHTIT, i moralit dhe doktrinës së Tij... ». (Fahey, "The Kingship of CHRIST and the Conversion of the Jewish Nation", faqe 54)

« Rraca jonë âsht superiore mbi tâna rracat e tjera. Na jena zotën hyjnorë mbi kyt planet. Na jena aq të ndryshëm prej rracave inferiore, sa ato janë prej insekteve. Në fakt, t'krahasuem me rracen tonë, rracat e tjera janë shtazë e kafshë, mâ t'shumten, bagtí. Rracat e tjera krahasohen me jashtqitjen njerzore. Destina e jonë âsht me i sundue rracat inferiore. Mbretnija jonë toksore do të qeveriset prej mbretit tonë me nji skeptër hekurit. Masat kanë me na i lëpi kâmbët dhe kanë me na shërbye si skllevën. » (Menachem Begin - Kryeministri i Izraelit gjatë viteve 1977-1983; "The French Connection")

Në nji fjalim të mbajtun në Pragë prej rabinit Reichhorn, në 1869, mbi vorrin e rabinit 'të madh' (sic) Simeon ben juda, ndër të tjera thuhet :

« Çdo 100 vjet, ne të urtit e Izraelit e kena zakon me u mbledhë në Sanhedrin [Gjyq suprem] me qëllim me shqyrtue progresin drejt dominimit botnuer, që na ka premtue Zoti, dhe pushtimet ndaj katoliçizmit anmik.

« Kyt vit, të mbledhun rreth vorrit të t'nderuemit tonë Simeon ben juda, mundena me vue ré me kreni se shekulli i kaluem na ka afrue te qellimi jonë i cili ka me u mbrritë së shpejtit.

« Ari ka kenë dhe ka me kenë gjithmonë fuqia e parezistueshme; i manipuluem prej duersh eksperte, ai ka me kenë gjithmonë leva mâ e dobishme për ata që e posedojnë dhe objekti i dishirës për ata që nuk e posedojnë. Me arin blejmë ndërgjegjet mâ rebele, caktojmë çmimin e tana valutave, çmimin e tana produkteve dhe mbështesim huadhânjen ndaj shteteve të cilat vêhen mandej në mëshiren tonë.

« Qysh tash, bankat principale, bursat e botës mbarë dhe kreditë ndaj tana qeverive janë në duert tona.

« Fuqia tjetër e madhe âsht shtypi. Tuej i përsëritë pa pushim disa idé të caktueme, shtypi s'fundmit i ban ato të besueshme si të vërteta. Teatri [nuk egzistote kinemaja] ofron po të njêjtat sherbime. Gjithkund shtypi dhe teatri i binden direktivave tona.

« Nëpërmjet lëvdatave të vazhdueshme të regjimit demokratik, ne do ti ndajmë të krishtênët në parti politike, do të shkatrrojmë unitetin e kombeve të tyne dhe do të mbjedhim atje përçarjen. Të pafuqishëm, ata kanë me iu nënshtrue pushtetit të bankës tonë, e cila âsht gjithmonë e bashkueme, gjithmonë e devoçme ndaj çâshtjes tonë.

« Ne do ti shtyjmë të krishtênët në luftna tuej shfrytzue kreninë dhe idiotsinë e tyne. Ata kanë me masakrue njêni-tjetrin dhe kanë me pastrue vendin ku kena me futë njerzit tonë.

« Zotnimi i tokës ka prue gjithmonë influencen dhe pushtetin. Në emën të drejtsisë socjale dhe barazisë, ne do të coptojmë pronat e mëdhaja dhe do t'ua napim fshatarve, që i dishirojnë me tana forcat, t'cillët, nëpërmjet shfrytzimit të tyne, kanë me u bâ borxhlitë tonë. Kapitalet tona kanë me na bâ t'zotnit e tyne. E kshtû, ne do të bahena pronarët e mëdhenj dhe zotnimi i tokës ka me na sigurue pushtetin.

« Të përpiqena me futë në qarkullim letren-pare në vend të arit; arkat tona do të thithin arin dhe ne do të rregullojmë vlerën e letrës-pare, gjâ që do të na bajë zotën të tana egzistencave.

« Ne kena në mes nesh oratorë to aftë me provokue nji entuziazëm të rrêmë dhe me bindë turmat. Ne do ti përhapim ata në mesin e popujve për me i lajmnue ndryshimet që do të bajnë lumninë e njerzimit. Nëpërmjet arit dhe lajkave, ne do të fitojmë proletariatin, i cili do të angazhohet me eleminue kapitalizmin e krishtênë. Ne do ti premtojmë puntorve rroga që nuk i kanë pa as në ândërr, por nga ana tjetër ne do të rrisim gjithashtu edhe çmimin e gjânave të nevojshme, në mnyrë që përfitimet tona të jenë edhe mâ të mëdhaja.

« Në kyt mnyrë ne do të përgadisim revolucionet që vetë të krishtênët kanë me i luftue, kurse na kena me marrë përfitimet prej luftnave të tyne.

« Nëpërmjet talljeve dhe sulmeve tona ne do ti bajmë priftnijtë e tyne qesharakë e mandej të urrejtshëm; do të bajmë fenë e tyne qesharake dhe të urrejtshme si kleri. Kshtû, ne do të bahena zotnit e shpirtnave të tyne. Sepse lidhja jonë e devoçme ndaj besimit tonë dhe kultit tonë ka me kenë provë e superioritetit të shpirtnave tonë.

« Ne kena njerzit tonë në vendet mâ të rândsishme. Të përpiqena me i dhanë gojimve [joçifutve] avoketën dhe mjekë; avoketnit janë në dijeni të tana interesave tona, kurse mjekët, mbasi të futen në shpitë e tyne, kanë me u ba rrfysa dhe drejtuesa ndërgjegjesh.

« Por mbi gjithshka të fusim në dorë mësimdhânjen. Me kyt mnyrë, ne do të përhapim idetë tona dhe do të formojmë trutë simbas qefit tonë.

« N'kjoft se njêni prej nesh bjen në kthetrat e Drejtsisë së krishtênve, me vrap ti shkojmë në ndihmë; të gjejmë aq dishmitarë sa duhen me e pshtue prej gjykatsve të tyne, tuej pritë ditën kur ne vetë kena me kenë gjykatës.

« Mbretnit e krishtënimit, të frymë me ambicje dhe krení, rrethohen me luks dhe ushtri të mëdha. Ne do ti sigurojmë të tanë arin që lyp marrija e tyne dhe kshtû do ti kena n'dorë.

« Mos të pengojmë martesat e burrave tonë me vajzat e krishtêna, sepse nëpërmjet tyne hyjmë në rrethet mâ të mbylluna. N'kjoft se vajzat tona martohen me gojim, ato nuk kanë me kenë ma pak të dobishme sepse fmijët e nji nane çifute janë tonit. Të përhapim idenë e lidhjeve të lira, bashkëjetesës, për me shkatrrue te gruaja e krishtênë principet dhe praktikat e fesë së tyne.

« Qysh prej disa shekujve, bijët e Izraelit, të përçmuem, të persekutuem, kanë punue me hapë nji rrugë drejt pushtetit. Ata janë afër qëllimit të tyne. Ata kontrollojnë jeten ekonomike të krishtênve të mallk... (sic) dhe kanë influencen dominuese në politikë dhe zakonet e tyne.

« Në kohen e caktueme, të përgaditun mâ parë, ne do të zgjidhim Revolucjonin që ka me shktarrue të tana klasat e katoliçizmit dhe ka me na i dorzue të krishtênët në dorën tonë. Kshtû ka me u realizue premtimi i Zotit për popullin tonë. » (« Le Contemporain », 1 juillet 1880; Calixte de Volsky, « La Russie Juive »; « The Britons », Londres; « La Vieille France », No. 214)

Ish-kryeministri anglez, hebreu Benjamin Disraeli, në librin e tij « Coningsby », në 1844 shkruen :

« Ju nuk do të shifni kurrë nji lëvizje të madhe intelektuale në Evropë ku çifutnit të mos kenë marrë pjesë masivisht. Kjo diplomaci misterioze ruse që po alarmon aq shumë Evropen âsht e organizueme dhe e drejtueme kryesisht prej çifutve. Ky revolucjon i madh i 1848, që ka me kenë në fakt nji reformë e dytë mâ e rândsishme se ajo e para (reforma protestante), po përparon nën mbrojtjen e çifutve që monopolizojnë nji pjesë të madhe të katedrave profesionale të Gjermanisë...

« Para disa vitesh na u drejtuen prej Rusisë. Në fakt mes Oborrit të Sh'Pjetërburgut dhe familjes teme (Rothchild) nuk kanë egzistue kurrë lidhje miqsijet. Megjithaté, rrethanat favorizuen nji afrim mes Romanovëve dhe Sidonëve (Rothchild). E kshtû u angazhova me shkue vetë në sh'Pjetërburg. Kur mbrrita atje pata nji takim me Ministrin e Financave të Rusisë, Kontin Cancrine, që ishte djali i nji çifuti lituanez. Bahej fjalë për nji huamarrje n'lidhje me Spanjen. Për rrjedhojë m'u desht me udhtue menjiherë drejt Spanjës. Me t'mbërritun atje pata nji audiencë me ministrin spanjol, zotninë Mendizabel, edhe ky bashkombas i emi, çifut prej Aragonës. Mandej, për arsye së çfarë po ndodhte në Madrid, u nisa direkt drejt Parisit për me u konsultue me Presidentin e Kshillit Francez, nji çifut francez, nji marshall hero. Rezultati i konsultimeve tona ishte thirrja e nji fuqie nga Veriu si mike dhe ndërmjetse. Zgjodhëm Prusinë (Gjermaninë e sotme). Presidenti i Kshillit i bani nji ftesë ministrit prusian i cili asistoi disa ditë mâ vonë në konferencën tonë. Konti Arnim hyni në kabinet dhe u gjenda para nji çifuti prusian.

« Siç e shifni pra, i dashtuni Coningsby, bota drejtohet prej personazhesh krejt të ndryshme prej sa imagjinohen prej atyne që nuk shofin mbrapa skenave. » (faqet 219-252)

Walter Rathenau, çifut, ministër i Gjermanisë, në gazeten « Wiener Press » të datës 24 Dhetuer 1921 shkruen :

« Vetëm 300 persona, ku sejcili njef njêni-tjetrin, qeverisin 'fatet' e Evropës. Pasardhësit ata i zgjedhin në rrethin e tyne. Kto çifutë gjermanë kanë mundsinë me i dhanë fund çdo forme qeverisjet që atyne u duket e paarsyeshme. »

Werner Sombart në librin e tij « Les Juifs et la vie économique » (1926), faqe 51, pohon :

« Në nji farë mnyret, mundena me afirmue se âsht në sajë të ndikimit çifut që Shtetet e Bashkueme janë në kyt nivel që i shohim sod dhe kanë até që ne e quejmë amerikanizëm [Amerikanizmi âsht dënue prej Selisë Shejte], i cili nuk âsht gjâ tjetër veçse shprehja e plotë e shpirtit çifut. Tuej pasë parasysh ndikimin e madh që, qysh prej zbulimit të saj, Amerika nuk ka pushue s'ushtruemit mbi jeten ekonomike të Evropës, roli që çifutët kanë luejtë në ndërtimin e botës amerikane ka pasë nji rândsi kapitale për tanë zhvillimin e historisë tonë. »

Në Korrik të 1920, mbas kthimit të rabinit të madh të Jeruzalemit në Palestinë mbas nji vizite në Angli, Agjencia telegrafike çifute transmetoi prej Jaffës, në të tana vendet, kto fjalë të ndihmësit të rabinit të madh :

« Çifuti duket qysh tash monarku i vërtetë i botës. Perandorí si Rusia, Gjermania dhe Austria qeverisen prej çifutve. Çifutnit janë drejtuesit e popujve. S'shpejtit edhe vendet dhe kombet e tjera do të qeverisen prej çifutve, të cillët do të shohin flamurin e tyne të valvitet mbi boten mbarë. »

Isidore Loeb, i cituem prej G. Batault në librin e tij « Le Problème juif » flet kshtû mbi supremacinë judaike :

« Kombet kanë me u bashkue me i çue nderimet popullit të Zotit (sic); e tanë pasunia e kombeve do t'i kalojnë popullit çifut, të cillët do të ecin mbas popullit çifut në zinxhir si robën dhe do të përkulen para tij [kombit hebré]; mbretnit do t'i rrisin fmijët kurse princeshat do të jenë dadot e bijve të tij. Çifutnit do t'i urdhnojnë kombet e tjera, ... dhe ato kombe që nuk do ti shërbejnë atyne do të shkatrrohen... »

Shkrimi i mâposhtëm i atribohet çifutit Adolphe Crémieux, ministër i Francës dhe mâ vonë President i Aleancës Çifute Universale, dhe âsht botue në gazetën londineze « Morning Post » të 6 Shtatorit 1920 :

« Bashkimi që ne dishirojmë me formue nuk âsht nji bashkim francez, anglez, irlandez apo gjerman por nji bashkim çifut universal. Popuj dhe raca të tjera janë të ndame në kombsí kurse ne jena të vetmit ata që nuk kena qytetarë por vetëm njifetarë. Në asnji rrethanë çifuti nuk do të bahet miku i katolikut apo i muslimanit përpara se të vië momenti kur drita e fesë çifute, e vetmja fé e arsyes, do të shndrisë në botën mbarë. Të shpërndamë mes kombeve të tjera, të cilat qysh prej nji kohe që nuk mbahet mend kjenë [janë] anmiqtë e të drejtave dhe interesave tona, ne dishirojmë s'parit me kenë dhe me ndejë pandryshueshmënisht hebrej. Kombsia jonë âsht feja e të parve tanë dhe ne nuk njohim asnji kombsí tjetër. Ne jetojmë në vende të hueja e nuk do të shqetsohena mbi ambicjet e ndryshueshme të ktyne popujve, që janë për ne krejt të huej, n'nji kohë kur problemet tona morale dhe materiale janë në rrezik. Izraelitë! Msimi çifut duhet me u përhapë në tanë globin dhe kudo që t'ju çojë destina duhet ta konsideroni vedin gjithmonë si pjesë të popullit të zgjedhun.

« N'kjoft se e kuptoni se feja e etënve tuej âsht patriotizmi juej i vetëm; n'kjoft se ju qindroni dhe formoni gjithmonë e gjithkund nji komb të vetëm pavarsisht kombsive që keni adoptue; n'kjoft se besoni se judaizmi âsht e vërteta e vetme fetare dhe politike; Izraelitë të universit! N'kjoft se jeni të bindun mbi kto, hajdeni atherë dhe ndigjoni thirrjen tonë! Aprovoni antarsinë tuej! Çâshtja jonë âsht e madhe dhe e shejtë [sic] e suksesi i saj âsht i garantuem. Katoliçizmi, anmiku jonë i tana kohnave, âsht i shtrimë përdhé prej nji goditjeje vdekjepruese [sic]. Fijet që Izraeli po hjedhë në të gjithë rruzullin toksor po zgjerohen dhe shtrihen mâ tepër dhe profecitë e rândsishme të librave tonë 'shejtë' do të realizohen mâ në fund. Koha po afron kur Jeruzalemi ka me u bâ shpija e lutjes për tana kombet dhe tana popujt dhe kur flamuri i Zotit unik të Izraelit [Anti-KRISHTIT] do të shpaloset dhe valvitet në brigjet mâ të largta. T'shfrytzojmë çdo rast ! Fuqia jonë âsht e pamasë prandej të msojmë me e përdorë kyt forcë në shërbim të çâshtjes tonë! Prej çfarë keni frigë? Dita nuk âsht e largët kur të tana pasunitë dhe thesaret e tokës kanë me u bâ pronsija e fmijvë të Izraelit. »

I njêjti Adolphe Crémieux, mjeshtër i madh i Orientit të madh masonik, president i Aliancës çifute universale dhe minstër i drejtsisë të Francës, deklaronte kshtû në gazetën çifute « Les Archives Israélites », fletorja No. 25 e vjetit 1861 :

« Nji mesianizëm i kohve të reja ka ma lindë, Jeruzalemi i nji urdhni të ri, i nji organizate 'shejte' [sic] midis Lindjes dhe Prendimit, duhet me zëvendsue perandorinë e papve dhe të perandorve. Nuk e mshehi se gjatë viteve mendimet e mija ia kam kushtue vetëm ksaj çâshtjeje... Kombsitë duhen me u zhdukë dhe besimet duhen me u eliminue. Por Izraeli nuk duhet me u zhdukë sepse ky popull i vogël âsht i zgjedhuni i Zotit [Ka kênë dikur por jo mâ mbas egzekutimit të KRISHTIT Zot]. Në të tana vendet ne duhet të vendosim çifutët e izoluem në kontakt me autoritetet në mnyrë që sa të vijnë lajmi i parë i nji sulmi, ne të çohena të tanë si nji trup i vetëm. »

Çifuti Rene Groos, në revisten « Le Nouveau Mercure », Maj 1927, konfirmon se

«  Internacionalistat e Financës [kapitalizmit] dhe të Revolucionit [komunizmit] punojnë me zell dhe janë dy ftyrat e internacionales çifute... Egziston nji komplot çifut kundër tana kombeve. »

Çifuti Alfred Nossig, në librin e tij « Integrales Judentum », Berlin, 1922, shkruen :

« Lëvizja socialiste moderne âsht në pjesen mâ të madhe nji vepër e çifutve; ishin çifutët ata që i shtypen vulen e mendimit të tyne; ishin gjithashtu çifutën ata që paten nji pjesë dominuese në drejtimin e republikave të para socialste [Titoja, me emnin e vërtetë Iosif Walter Weiss, ka kênë çifut]... Socializmi mondial aktual âsht hapi i parë drejt arritjes së mozaizmit, fillimit të krijimit të botës së ardhshme [Urdhnit të Ri Botnuer Judaik] të lajmnueme prej profetve tonë.

« Vetëm atherë kur ka me pasë nji Ligë Kombesh [arritja hebraike e Kombeve të Bashkueme - UN- u krijue prej çifutve në 1945], vetëm atherë kur ushtritë e saja aleate [NATO-ja e formueme me 4 Prill 1949 ka luftue e lufton për interesat satanike të perandorisë Rothschild] kanë me u përdorë në mnyrë efikase në mbrojtjen e mâ të dobtve [ky pretekst përkthehet në zhdukjen e elementve 'rebelë' e pengues të agjendës judaike dhe për skllavnimin e kombeve jo-çifute, ashtu si u veprue n'kto kohë moderne kundër Irakut, Serbisë, Libisë, Sirisë, etj] na do të mundena me shpresue se çifutët nuk kanë me ndeshë pengesa në krijimin e shtetit të tyne kombtar në Palestinë [Në 1948, megjithë protesten e Selisë Shejte, por me aprovimin e fuqive të mëdha, shteti i jashtligjshëm i Izraelit u krijue në Palestinë. Ai kjé dhe vazhdon me kênë i jashtligjshëm, jo vetëm se mallkimi hyjnor qindron, deri në fundin e botës, mbi kombin hebré që vrau Zotin tonë JEZU-KRISHTIN por edhe sepse çifutnit dëbuen me forcë popullsinë autoktone palestineze prej tokave e shpijave të tyne nën heshtjen kriminele të fuqive botnore]. Në të njêjten kohë ka me kênë nji ligë kombesh e brymosun me idetë socialiste [Rusia bolshevike, Gjermania nacional-socialiste, dhe Shtetet e Bashkueme të Amerikës të udhëhjekuna prej Presidentit mason 33 gradësh, Harry Truman, krahas shteteve të tjera, aprovuen menjiherë krijimin e shtetit të Izraelit] që ka me na bâ të mujtun gzimin e nevojave ndërkombtare dhe nacionale.

E thanë me dy fjalë : Popujt që nuk do të Kristjanizohen do të hebraizohen.

Asht shumë e gjatë lista e atyne akademikve, historianve, politikanve e udhëhjeksve të ndryshëm, katolikë e jokatolikë, që janë shprehë haptazi mbi kyt realitet të hidhun. Monsinjor Ernest JOUIN, Imzot George Dillon, Monsinjor Henri DELASSUS, Imzot Antonio Garcia, Oficeri i Marinës Kanadeze William Guy CARR, Abati Auguste ROHLING, don J. Meinvielle, historiani Jacques Crétineau-Joly, Monsinjor Léon MEURIN, At Deschamps, At Denis Fahey, Prof. Antony Sutton, Maurice Pinay, Traian Romanescu, Emmanuel Malynsky, Henry Ford, ish rabini Paul Drach, publicisti sionist Bernard Lazare, ish-kryeministri anglez, hebreu Benjamin Disraeli, rabini Reichhorn, Jacob Brafmann, etj, etj, janë vetëm disa prej tyne.

Si përmbledhje të shembujve të mâsipërm, nji prej qellimeve të judeo-masonerisë, pra edhe e drejtuesit të saj, Aleancës Judaike Universale, âsht zhdukja e Krishtënimit në botë dhe e tâna feve të tjera të rrême për me vendosë rendin judaik universal, të bazuem mbi principe natyraliste.

E zhdukja e islamit âsht pjesë e agjendës judaike, simbas të cillës, islami do të shtyhet në luftë kundër Krishtënimit dhe sekteve të tjera, në mnyrë që të gjitha ato të asgjesojnë njêna-tjetren, në dobi të judaizmit ndërkombtar.

Zhdukja e islamit, ose të pakten infiltrimi dhe transformimi i tij, ishte edhe nji prej politikave të Qemal Ataturkut, në përkrahje të agjendës judeo-masonike dhe në dam të çâshtjes katolike, sepse Turqia e tij dhe e pasardhsve të tij nuk ka aspak lidhje me doktrinen sociale të Katoliçizmit e të KRISHTIT Mbret, simbas së cillës, ligjet e Krishtêna duhen me sundue në politikë, në shoqni, ekonomi e kudo, si dikur gjatë mija vjetve, sidomos gjatë periudhës së artë evropiane (500 AD-1500 AD).

Qëndrimi i Kishës Katolike, gjatë tana kohnave, kundrejt të pafeve ka kênë gjithmonë përpjekja paqsore, bazue mbi dashtninë Kristjane, për konvertimin e tyne. Kryqzatat dhe luftnat e tjera të kombeve katolike kanë pasë qëllim primar vetëm vetmbrojtjen por kurrë agresionin. Sod, në media të ndryshme, shifet nji qëndrim përbuzës, tallës dhe fyes ndaj islamit, qëndrim i cilli prodhon vetëm urrejtje dhe luftna, pa konvertue kërkend. Ky "zell" anti-katolik i ban shumë dam çâshtjes katolike dhe konvertimit të muslimanve. Kto metoda tallse i shërbejnë vetëm agjendës judeo-masonike. Islami nuk konvertohet me luftë e fymje por me hirin e Zotit dhe Fené, erudicionin e dashtninë Kristjane të katolikve vullnetmirë.

Qemal Ataturku, simbas informacionit publik, nuk veproi as me Fené katolike, e as me erudicionin dhe Dashtninë Kristjane për me i konvertue dhe pshtue myslimanët prej propagandës djallzore islamike por me reformat e tija laike e masonike kontriboi me bâ Turqinë e re masonike, aleate të dêjë të NATO-s dhe forcave të tjera judeo-masonike që sundojnë kombet sod tuej e lanë popullin e shkretë turk në injorancën dhe mshiren e agjendave të ndyta judeo-masonike.

Mustafa Qemali mbas fuqizimit në pushtet, persekutoi muslimanët; mbylli xhamija dhe i ktheu në muze, ndaloi vendosjen e hixhabit për femna, shfuqizoi kalifatin, ndrroi alfabetin, etj. Kto ndryshime nuk u bane me qëllim me i shtye masat drejt katoliçizmit por drejt sekularizimit, natyralizmit dhe judaizmit gradual të popullit. Pasardhsi i tij, Ismet Inonu, në kujtimet e tija shkruen se qëllimi kryesor i revolucionit ishte me i mbyllë deren e të kaluemes gjeneratave të reja, me i shkëputë ato prej botës islamike dhe me dobsue ndikimin e islamit në shoqni.

Në mnyrë analoge âsht veprue edhe prej komunistave tonë, ana tjetër e medaljes judaike, mbas marrjes së pushtetit në Shqipni e kryesisht me Kongresin e 1972 për me shkatrrue gegnishten me qëllim me shkatrrue, ose të pakten me dobsue, Katoliçizmin që kishte gjuhen gege si mjetin e tij kryesor të përhapjes.

Ataturku jo vetëm që nuk mund të shifet si largpamës, themelues dhe udhëhjekës i dênjë i popullit turk, ashtu si propagandohet prej disave, por ai duhet të konsiderohet si nji shërbtor i zellshëm i logjeve kriminele masonike që udhjekin NATO-n, Bashkimin Evropian dhe institucionet e tjera evropiane drejt judaizimit të globit. Pra âsht e drejtë me thanë se judeo-masoneria, me anen e shërbtorit të saj besnik, Ataturkut, themeloi, drejtoi e drejton edhe sod Turkinë moderne.

Në librin e tij « Les sociétés secrètes et la société... », 1883, At Deschamps ndër të tjera shkruen se organizata sekrete "Turqia e Re" u themelue prej masonerisë (faqe 609). Në veprën erudite e shumë të dokumentueme « Massoneria e sette segrete », 1990, Epiphanius shkruen se logja judeo-masonike e Salonikës, me përkrahjen e komunitetit hebraik ndërkombtar, organizuen puçin që rrëzoi perandorinë otomane dhe vendosi në pushtet njirin e tyne, Kemal Ataturkun. Simbas M. Blondet ("Gli Adelphi della dissoluzione", Milano, 1994) pjesa mâ e madhe e turqve të rinj nga ana e jashtme praktikojshin islamin por në fshehtsi ishin çifutë dhe ushtrojshin rite hebraike (faqe 699).

Simbas logjës masonike "CEDAR LODGE A.F. & A.M. No. 270 GRC: OSHAWA, ONTARIO, CANADA." e themelueme në 1872, nën mbrojtjen e Logjës së madhe masonike të Kanadasë, Mustapha Kemal Ataturku, ish-president i Turkisë në vitet 1923-1938, ka kênë mason i nji logje masonike italiane : "Macedonia Resorta e Veritus."

Simbas Giovanni Bartolinit "Massoneria-Freemasonry", presidenti i Republikës turke dhe ati i Turkisë moderne, Mustapha Kemal Pasha Ataturk ka kênë mason.

Simbas zionistit dr. Joachim Prinz, në librin e tij « The Secret Jews », Random House, 1973, faqet 111-122, ndër të tjera thuhet se revolta e turqve të rinj në 1908 kundër regjimit autoritar të Sulltan Abdul Hamidit filloi mes intelektualve në Salonikë. Mes udhëhjeksve të revolucionit, që prodhoi nji qeveri mâ moderne në Turki, ishin Djavid Bey dhe Mustapha Qemal. Të dy ata ishin "dönmeh" të zjarrtë. Djavid Bey u bâ minister i financave kurse Mustafa Qemali u bâ presidenti i regjimit të ri dhe i vuni vedit emnin Ataturku, ose ati i turkve. Shumë prej turkve të rinj, pjesë e kabinetit të ri qeveritar revolucionar, i luteshin allahut por në mshehtsí ata praktikojshin ritet hebraike të sektit të Shabatajve, të themeluem prej mesisë së rrêmë të Smirnës, çifutit Shabatai Zévi. Shumë pjestarë të ktij sekti çifut nga jashtë ushtrojshin islamin por brenda ishin sektarë çifut dhe veprojshin kshtû kryesisht me i pshtue persekucionit. Ndjeksit e Zévit thirreshin "dönmeh".

Në librin « History of the Ottoman Empire and Modern Turkay », 1977, Volumi 2, prej S.J. Shaw dhe E.K. Shaw, faqe 264-265, shkruhet se Salonika, prej nga ku vinte Ataturku, kishte nji numër të madh popullsie çifute dhe sektarësh "dönmeh".

Simbas esejistit katolik, kontit Léon de Poncins, në librin e tij « The Secret Powers behind the Revolution », lëvizja revolucionare që rrxoi sulltanin, [simbas disa burimeve, sulltani nuk pranoi formimin e shtetit të Izraelit në Palestinë prandej u sulmue prej forcave revolucionare] filloi me krijimin e nji Kshilli sekret të turkve të rinj në Salonikë, prej ku u drejtue e gjithë revolta. Salonika ishte qyteti mâ çifut i gjithë Evropës : Prej nji popullsie prej 100,000 banorve, 70,000 ishin çifutë. Salonika kishte disa logje judeo-masonike që punojshin pa u trazue, nën mbrojtjen e diplomacisë evropiane të asaj kohe. Meqë Sulltani ishte i pafuqishëm kundër tyne, rrximi i tij prej pushtetit ishte i paevitueshëm. Me 1 Maj 1909, përfaqsues të 45 logjeve turke u takuen në Konstantinopojë dhe atje formuen "Logjen e Madhe Otomane", ku Mjeshtër i madh u emnue Mahmud Orfi Pasha.

Mbas marrjes së pushtetit, janë Turqijt e rij, sektarë çifutë të maskuem si muslimanë, që ndërmorën gjenocidin makabër kundër katolikve armenë.

Në nji artikull në gazeten "The Guardian" të 27 Janarit 2001, shkruhet se në 1915, Turqit e rij masakruen armenët me vrasje masive, kampe përqendrimit, me dekje prej ujet, me shfarosje me gaz dhe shpërngulje masive. Edhe sod Turkija nuk e pranon fajin për masakren armene kurse bota pothuejse nuk e njef hiç kyt gjenocid të shekullit të 20-të, sepse ai mbahet i mshehun dhe nuk msohet gadi askund nëpër shkolla.

Julia Pascal e "The Guardian", ndër të tjera shkruen se qysh në fundin e shekullit të 19-të turqit otomanë kishin vra prej 100,000 deri në 250,000 armenë, por kto masakra nuk ishin asgja në krahasim më até çfarë do të ndodhte mbas 1915, prej dorës së Turqve të rinj [sektarve çifut]. Deri me 1915, të tanë armenve iu urdhnue me dorzue armët personale. Armenët në ushtrinë otomane u mbledhshin në batalione punet ku leheshin me dekë prej ujës, rraheshin ose pushkatoheshin. Me 24 Prill 1915, mâ shumë se 300 intelektualë armenë të Stambollit, shumë prej tyne edhe deputetë në parlament, u arrestuen dhe u pushkatuen, në stilin Katyn, vendi ku mija oficera, mjekë, inxhiniera, profesora dhe pjestarë të elitës polake u masakruen prej bolshevikve rus në pranveren e vjetit 1940. 

Në çdo provincë, mbas rrethimit të çdo qyteti dhe fshati armen burrat vriteshin, gratë dhunoheshin, vriteshin, çoheshin nëpë hareme kurse fmijët shiteshin si skllevën. Nji metode tjetër shfarosjeje ishte shpërngulja masive e grave dhe e fmijve që niseshin me forcë drejt shkretinës siriane dhe vdisnin rrugës. Ata që mbijetojshin prej marshimit të vdekjes mblidheshin në kampin famkeq sirian të Deir el-zor ku shumë mbyteshin prej rojeve të kampit.

Deka vinte në mnyra të ndryshme : Në Trebizond, armenët mbledheshin në varka dhe mbyteshin në ujë; të tjerë hidheshin poshtë prej shkambijve. Para 1914, mâ shumë se 2 milion armenë jetojshin në Turki, kurse mbas gjenocidit, vetëm 500,000 mbeten gjallë, të destinuem me u bâ refugjatë dhe me formue diasporen armene.

Sjellja makabër e Turqve të rinj apo e sektarve çifutë nuk âsht surprizë për të mirë-informuemit. Vetë Talmudi, që mohon Zotin e vërtetë, inkurajon masakra të tilla dhe historia e vërtetë, jo ajo e rrême që shpesh msohet sod në bankat e shkollës, dishmon me fakte historike që vijnë biles edhe prej gojës së vetë rabijve.

Prej Talmudit lexojmë :

« Hebrejt, e sidomos klerikët e sinagogës, kanë me mallkue 3 herë ne ditë të krishtênët, princat dhe papët e tyne tuej u dishirue gjithfarë të kqijash dhe vuejtjesh. (seder 1, mas. 1, 4)

« Hebrejtë kanë me përdorë, ashtu si i urdhnon Zoti, gjithfarë mnyrash dhe mashtrimesh me ia grabitë pasuninë të krishtênve. (seder 1, mas. 1, 4)

« Simbas urdhnit të Zotit, hebrejt do ti konsiderojnë dhe trajtojë të krishtênë si kafshë në kuptimin e plotë të fjalës. (seder 4, mas. 8)

« N'kjof se nji çifut shef nji të krishtênë në cepin e nji shkâmbi, atherë çifuti duhet me e shtye të krishtênin në humnerë pa asnji vonesë. (seder 4, mas. 8)

« Shpirtnat e popujve të tjerë vijnë prej djallit dhe i ngjasojnë kafshëve. Joçifuti âsht prej farës së bagtive. (Mas. Sefa et Sela id. Sepher Hanechama. Fol. 221, col. 4. Jalqût chad. Fol. 154 b. Mas. Jebammoth)

« Të gjithë të krishtênët do të shfarosen. (Sepher Zerov Ha-mor, Fol. 125 b)

« Të gjitha thesaret e popujve do të kalojnë në duart e hebrejve. (Sanhédrin, Fol. 110 b)

« Duhet me vra mâ të ndershmin mes gojimve [joçifutve]. (Tosaphoth a. 1.)

« Ai që derdh gjakun e gojimit i ofron nji sakrificë Zotit. (Nidderas Bamidebar rabba, p. 21.)

Në nji artikull të botuem në "Czernowitz Allgemeine Zeitung" të datës 2 Shtator 1933, që komuniteti ndërkombtar çifut bani gjithshka me e zhduk por pa ia mbrritë krejtsisht qëllimit, rabini Manfred Reifer, mbi masakrat e çifutve ndër të tjera shkruen :

Mbas lindjes së JEZU-KRISHTIT, Hérodi vrau fmijt shêjt të pafajshëm të tanë Palestinës me shpresë me gjetë Zotin-fmi. Çifutnit e detyruen Pilatin me denue KRISHTIN Zot me vdekje; ata mbyten shën Shtjefnin dhe masakruen Apostujt. Néroni kishte si kshilltar të parë çifutin Attilius dhe të preferuemen e tij, çifuten Popenë që e shtyne Néronin me masakrue me qinda mija katolikë. Simbas librit çifut "Sepher Juchasin" (Amsterdam 1717), në kohen e Papës Klement (91-100 AD), çifutët mbyten në Romë, brenda dhe jashtë saj, nji turmë të panumrueme katolikësh, si râna e detit.

Dion Cassius, historiani i madh në librin e tij "Histoire romaine" (përkthye prej Anthoine de Bandole, 1616) shkruen se çifutët që banojshin përgjatë Cyrenës, me kapedan nji farë Andreas, mbyten tanë grekët dhe romakët, i hangne mishin dhe organet e mbrendshme, u lane në gjakun e tyne dhe u veshen me lëkurat e tyne. Disa, thote historiani, çifutët i mbyten në mnyrë shumë barbare, tuej i sharrue prej majes së kresë e përmes trupit deri poshtë; disa i hodhen te kafshët e egra e të tjerët i detyruen me luftue me njêni-tjetrin aq sa mbyten rreth 200,000 vetë. Nji krim të ngjashëm ata e kryen edhe në Egjypt dhe në ishullin e Qipros, tuej pasë me vedi shefin Artémion. Në ishullin e Qipros, çifutët mbyten 240,000 vetë.

Simbas nji shënimi të Guizot, në librin "Le déclin et la chute de l'empire romain" të Gibbon, shkruhet se në Cyrenë, çifutët masakruen 220,000 grek, 240,000 vetë në ishullin e Qipros dhe në Egjipt, nji popullsi të madhe. Shumica e ktyne viktimave sharroheshin në dysh.

Libri çifut "Sepher Hadoroth" na mson se Rabbenu Jehouda kishte përkrahjen e perandorit "Antonin le Pieux". Ai i tha perandorit se Nazarenët ishin shkaku i nji epidemie dhe për rrjedhojë nxiti mbytjen e tanë katolikve që ishin atherë në Romë (155 AD). Në të njêjtin libër shkruhet se perandori Marc-Aurel, prej nxitjes së çifutve, mbyti tanë Nazarenët që mujti me xanë. (177 AD). "Sepher Hadoroth" na difton se në vjetin 214 AD, çifutët mbyten 200,000 katolikë në Romë dhe tanë katolikët e Qipros. Po ky libër, në faqen 108 shkruen se Diokletiani, prej dishirës së çifutve, vrau nji numër të madh katolikësh, ndër të tjerët Papët Caïus dhe Marcellinus.

Muhamedi, themeluesi i islamit, âsht vra prej nji çifuteje; prej çifutve u vra edhe Cari Nikolla II me familjen e tij; Aleksandri i Jugosllavisë dhe Barthou u vrane prej çifutit Peter Kalmen; Huey Long u vra prej çifutit Weiss; Arqiduka Rudolf u vra prej nji çifuteje; prej vrasjeve të shumta judeo-masonike përmenden vrasjet e Carit Aleksandër, të Gustavit III, Mbretit Luis XVI me familjen e tij, Rossi (ministri i Papës Piu IX), Garcia Moreno, Mbreti Carlos, Doumer, de Lambrecht, Morès, gjykatsi Prince, Félix-Faure, Abraham Lincoln, Stolipyne dhe konti Tisza.

Masakra të tmerrshme u kryen prej diktatorve komuniste hungarez, çifutve Szamuely dhe Bela Khun. Ky i fundit në 100 ditë masakroi 25,000 katolikë (vjeti 1918).

Gjenocidi mâ i madh i historisë në Rusi ndodhi nën diktaturen komuniste nën udhëhjekjen e çifutve : Trotsky, Sverdloff, Zinovieff, Kameneff, Litvinoff, Yagoda, Joffe, Kaganovitch, Karakhan, Levine, Rappaport, Parvus-Halphand, Radek-Sobelsohn, Garine, etj, etj. 1 milion e 900,000 ipeshkvij, meshtarë, princa, fisnikë, të pasun, oficerë ushtrijet dhe policijet, borgjezë, inxhiniera, shtetarë, puntorë e katundarë u masakruen vetëm gjatë 18 muejve; 30 milion mbaruen prej ujës e epidemive shkaktue prej urisë artificiale të 1917. (Shifrat janë marrë prej Dr. Fritjof Nansen, të Kryqit të Kyq Ndërkombtar).

Masakër e madhe judeo-komuniste në Spanjë, ku gjatë 11 muejve, 400,000 spanjollë katolikë u masakruen, jashtë fushës së betejës, vetëm për arsye të Fesë t'yne katolike e patriotizmit, nën rregjimin e çifutve Zamorra, Azana, Rosenberg.

Masakër e madhe judeo-komuniste në Kinë, që tash 15 vjet i ka kushtue jetën 10 milion kinezve, në provincat nën kontrollin sovietik. Vrasje e uri artificiale të tmerrshme...

Prej burimeve të ndryshme, edhe sod Turkia kontrollohet prej judeo-masonerisë. Simbas Ergün Poyraz, në librin e tij « The Children of Moses », presidenti Erdogan dhe grueja e tij janë të dy çifutë të mshehun që punojnë në mnyrë sekrete për ndërtimin e Urdhnit të Ri botnor.

Simbas burimeve të tjera, ish-gjenerali i Ushtrisë turke, Ilker Başbug, që ka shërbye prej 2008 në 2010, akuzohet të jetë gjithashtu nji çifut i mshehun. Në fotot e maposhtme, ai shifet tue u lutë te muri i lotve në Jeruzalem.

Gjenerali Ilker Başbug

“Bota qeveriset prej disa personazheve krejt të ndryshëm prej atyne që imagjinohen prej njerzve, syni i të cilëve nuk shef mbrapa skenave.”(Ish-kryeministri anglez i shekullit të 19-të, çifuti Dizraeli, lordi Beaconsfield)

“Egzistojnë dy histori : historija zyrtare, gënjeshtare, që na msohet – ad usum delphini – dhe historija sekrete, ku gjinden arsyet e vërteta të ngjarjeve, nji histori e turpshme.”(Honoré de Balzac, antar i sektit martinist, “Le illusioni perdute”, Milano, 1981, Club. p. 711)

Bibliografi :

- http://www.guardian.co.uk/theguardian/2001/jan/27/weekend7.weekend2

- http://antikemalist.blogspot.com

- Revs. Richard, Giraud O.P., "Bibliothèque sacrée...", volumi XXIII, faqet 357-360

- Rev. Auguste Rohling (1839-1931), "Le juif selon le Talmud".