Post
Mustafa
Qemal Ataturku,
prej
I.S.
Ataturku
me doren e djathtë ban
shêjen masonike të Mjeshtrit të dytë.
shêjen masonike të Mjeshtrit të dytë.
Nji
shprehje thotë se historija âsht shkrue prej triumfuesve.
Asht
nji fakt historik se qysh prej fitores së Revolucjonit
judeo-masonik Francez e deri në ditët tona, shumë
fakte historike janë përshkrue njëansisht, tuej u
bazue në shpirtin revolucjonar, ateist e natyralist të
Rilindjes pagane të shekullit të XV-të. Ky sistem
t'menduemit humanocentrik nâltson njirin mbi gjithshka dhe
naltson natyralizmin si bazen mbi të cillen zhvillohen kombet.
Nji
prej qëllimeve bazë të Judeo-masonerisë âsht
natyralizimi i shoqnisë kundër Zotit dhe rendit teocentrik
të mbrojtun prej Fesë shêjte Katolike.
«
Asht evidente në mnyrë të padiskutueshme se qëllimi
i tyne [judeo-masonve] final âsht çrrânjosja
totale e të gjithë rendit fetar dhe politik në botë
të lindun prej Krishtënimit dhe zëvendsimi i tij me
nji tjetër rend në harmoni me mnyren e tyne të
t'menduemit. Kjo don me thanë se temeli dhe ligjet e strukturës
së re të shoqnisë do të bazohen ekskluzivisht mbi
natyralizmin. » (Papa Leoni XIII, "Humanum Genus", 20
Prill 1884; Kundër masónve të lirë)
Dhe
naturalizmi, shjegon At Denis Fahey, konsiston në mohimin e
ngritjes së natyrës tonë në urdhnin e jetës
së mbinatyrshme dhe biles mohon radikalisht egzistencën e
ktij urdhni e të ksaj jete. Prandaj detyra e katolikve âsht,
sod mâ shumë se kurrë, me luftue kyt të drejtë
natyraliste dhe me çue nalt të drejtat e Zotit në
Mbretninë socjale të KRISHTIT Mbret.
Por
qëllimi i judeo-masonerisë, mbas të cillës
mshehet Aleanca Judaike Universale e për të cillen ajo dhe
shoqni të tjera sekrete punojnë, nuk âsht vetëm
natyralizmi dhe zhdukja e feve por sundimi botnuer nën nji rend
talmudiko-judaik. Ky âsht rreziku kryesor dhe i vetmi rrezik
serioz për kombet sod. Kto pasardhës të Farizejve, të
cillët Zoti jonë JEZU-KRISHTI i pat quejtë me të
drejtë bijtë e djallit, kanë persekutue Krishtënimin
dhe vazhdojnë me e persekutue, në nji formë apo në
nji tjetër, qysh prej fillimeve të tija; kjo alencë
judaike, prej vetë emigrimit të çifutve nëpër
botë, ka infiltrue institucjonet bazë të shteteve dhe
punon me durim, tash sa shekuj, me i korruptue, degjenerue dhe
hebraizue ato.
«
Çifutnit janë gjithmonë e gjithkund instrumentat e
klikës së tyne drejtuese. Ata i paguajnë asaj taksa
indirekte të nâlta dhe në shkëmbim, ata marrin
ndihmë me shfrytzue vendin që i mirëpret ata. »
(L. Fry, "Waters Flowing Eastward", faqe 30)
Papa
Sh'Pius V, në Bullen « Hebraeorum Gens »,
të 26 Shkurtit 1569, ndër të tjera shkruen :
« Populli çifut, i cilli dikur ishte ruejtsi i Fjalës hyjnore dhe pjesmarrësi i sekreteve qiellore, duke ia kalue kshtu tâna popujve, u dënue mâ vonë për shkak t'dolatrisë s'tij. Në kulmin e përparimit, ai dënoi me mosmirënjohje dhe pabesí Shelbuesin e tij me nji dekë të padêjë dhe të turpshme….Megjithë kyt fakt të pamohueshëm, devotshmënia e t'krishtênve i lejoi çifutët me u vendosë në vendet e tyne…
« Populli çifut, i cilli dikur ishte ruejtsi i Fjalës hyjnore dhe pjesmarrësi i sekreteve qiellore, duke ia kalue kshtu tâna popujve, u dënue mâ vonë për shkak t'dolatrisë s'tij. Në kulmin e përparimit, ai dënoi me mosmirënjohje dhe pabesí Shelbuesin e tij me nji dekë të padêjë dhe të turpshme….Megjithë kyt fakt të pamohueshëm, devotshmënia e t'krishtênve i lejoi çifutët me u vendosë në vendet e tyne…
« Pavarsisht
nga kjo mikpritje, pabesia çifute në të gjitha
format e saja të neveritshme ka mbërritë deri n'at
pikë sa që âsht e nevojshme për shpëtimin
tonë ndalimi i menjihershëm i ksaj smundjeje me anen e nji
metode efikase shërimi.
«
Tuej pâ fajdet e panumërta, me anen e t'cilave çifutët
kanë përvetesue gjithkund pasuninë e t'krishtênve
nevojtarë, Ne nxjerrim konkluzionin se çifutet janë
mbrojtësit dhe bashkëfajtorët e hajdutëve dhe
grabitqarëve… Nën pretekstin e biznesit, shumë prej
tyne lakmojnë shpitë e grave t'nderueme, dhe i shkatërrojnë
ata me lajkat e tyne të turpshme. Gjâja mâ e dâmshme
n'kyt çâshtje âsht se, me anen e profecive,
fjalëve magjike, supersticjoneve dhe shtrigërive, çifutët
tërhjekin shumë njerëz të smuetë dhe
t'paditun në mashtrimet e "Sinagoges së Satanit",
ku mburren se munden me parashikue të ardhmen dhe gjâna
sekrete.
« Për mâ tepër, Ne e dimë dhe kemi hetue saktsisht se sa padêjsisht ky sekt rebel shpërdor emnin e KRISHTIT, dhe sa e dâmshme âsht kjo gjâ për ata që gjykohen në Emnin e Tij dhe kërcnohen prej mashtrimeve të çifutëve.
« Tuej u bazue mbi sa thame mâ nâlt por edhe në raste të tjera të rânda, për arsye të krimeve që po shtohen dita-ditës në qytetet tona, Ne jemi të mendimit se kjo rrace çifute, me përjashtim të disa grupeve të vogla në Lindje, nuk na duhet në Republiken tonë.
« Për mâ tepër, Ne e dimë dhe kemi hetue saktsisht se sa padêjsisht ky sekt rebel shpërdor emnin e KRISHTIT, dhe sa e dâmshme âsht kjo gjâ për ata që gjykohen në Emnin e Tij dhe kërcnohen prej mashtrimeve të çifutëve.
« Tuej u bazue mbi sa thame mâ nâlt por edhe në raste të tjera të rânda, për arsye të krimeve që po shtohen dita-ditës në qytetet tona, Ne jemi të mendimit se kjo rrace çifute, me përjashtim të disa grupeve të vogla në Lindje, nuk na duhet në Republiken tonë.
« Si
rrjedhim, Ne urdhnojmë që për 3 muej mbas datës
së publikimit të ktij dokumenti, të gjithë
çifutët, e të dyja gjinive, në të gjitha
vendet e juridiksionit tonë, në qytete, distrikte e
krahina, duhen me u largue prej vendit tonë...» (Papa
sh'Piu V, Bull “Hebraeorum Genes” of 26 Febr.1596. "Compilation
in Bullarium Diplomatum et Privilegiorum Sanctorum Romanorum
Pontificium"; Taurinensis Editio, Vol. VII. Page 740, 741 and
742; Pinay, The Plot Against the Church)
Në
luftën kundër judaizmit modern, Papa Gregori IX, me bullen
e tij të famshme “Sufficere Debuerat”, mes të tjerash
shkruen :
« Çifutët e pabesë duhen me kênë të kënaqun që devotshmënia e të krishtênve u hapi dyert vetëm prej vullnetit t'mirë. Çifutët, t'cilët kanë persekutue Fenë Katolike dhe kanë mohue Emnin e Zotit tonë, nuk na falenderojnë për lëshimet tona, harrojnë vullnetin tonë të mirë dhe na i shpërblejnë me pabesí dhe përbuzje kundër nesh... Ashtu siç âsht urdhnue n'Konçilin e Toledos dhe konfirmue n'Konçilin e përgjithshëm, asnji preferencë nuk duhet me iu dhanë blasfemuesve të Zotit, sepse âsht absurde që ata t'kenë fuqí mbi t'krishtênët. Megjithkëté, çifutët janë prapë në poste zyrtare e vende pune që ata i përdorin me persekutue katolikët...»
« Çifutët e pabesë duhen me kênë të kënaqun që devotshmënia e të krishtênve u hapi dyert vetëm prej vullnetit t'mirë. Çifutët, t'cilët kanë persekutue Fenë Katolike dhe kanë mohue Emnin e Zotit tonë, nuk na falenderojnë për lëshimet tona, harrojnë vullnetin tonë të mirë dhe na i shpërblejnë me pabesí dhe përbuzje kundër nesh... Ashtu siç âsht urdhnue n'Konçilin e Toledos dhe konfirmue n'Konçilin e përgjithshëm, asnji preferencë nuk duhet me iu dhanë blasfemuesve të Zotit, sepse âsht absurde që ata t'kenë fuqí mbi t'krishtênët. Megjithkëté, çifutët janë prapë në poste zyrtare e vende pune që ata i përdorin me persekutue katolikët...»
(Papa
Gregori IX, Bulla « Sufficere Debuerate » e 5
Marsit 1233; "Compilation of the Bullarium Diplomatum et
Privilegiorum Sanctorum Romanorum Pontificum". Taurinensis
Editio, Vol. III. 1233, Page 479; Idem)
Në
Bullen « Cum Nimis Absurdum » të 12
Korrikut 1555, Papa Pali IV shkruan se çifutët duhen me
veshë shenjen e tyre dalluese (kapelë të verdhë]
dhe me jetue në Aljamas (në geto apo lagje ekskluzivisht
për çifutët).
(Pope
Paul IV. Bull “Cum nimis absurdum” of 12th July 1555.
Caroli Cocquelines, same Bullarium, same edition, Vol. IV. Part I.
Page 321; Idem)
« Revista
e Studimeve Çifute » e financueme prej James de
Rothschild, në vjetin 1880 publikoi dy dokumenta që
diftojnë të Ditunit e Sionit në veprim qysh në
shekullin e XV-të tuej drejtue aktivitetin pushtues hebraik.
Me
13 Kallnduer 1489, Chamor, rabini i çifutve të Arles,
Francë, i shkruen Sanhedrinit të Madh me qendër në
Konstantinopojë dhe i kërkon këshillë në nji
situatë kritike : Mbreti i Francës i kishte kërkue
atyne ose me u bâ të krishtênë ose me braktisë
vendin. Përgjigja nuk vonon dhe në linja të
përgjithshme âsht si mâ poshtë :
« Të
dashtun vllâzën në Moízin,
« E
kena marrë letrën tuej ku na njoftoni mbi ankthin dhe
fatkeqsitë që duroni. Si ju, edhe na ndjejmë nji
dhimbje të madhe. Përgjigja e qeveritarve dhe rabijve të
mëdhaj âsht kjo :
« N'kjoft
se ju detyrojnë me u bâ të krishtênë,
bajuni, po qe se nuk mundeni me veprue ndryshej, por rueni ligjin e
Moízit në zemrat tueja.
« Kur
thoni se kanë urdhnue me ju zhdeshë prej pasunive tueja,
bani fmijët tuej tregtarë që t'munden, pak kah pak, ti
zhdeshin t'krishtênët prej pasunive t'yne.
« Kur
thoni se ju kërcënojnë jeten, bani fmijët tuej
mjekë e farmacista n'mnyrë që ti hjekin jeten
t'krishtênve.
« Kur
thoni se po ju shkatrrojnë sinagogat, bani fmijët tuej
kanonë e klerikë që t'munden kshtû me shkatrrue
kishat e tyne.
« Kur
thoni se ju bezdisin n'mnyra t'ndryshme, bani t'mujtun që fmijtë
tuej t'jenë noterë, avoketën dhe t'përzihen
gjithmonë në çâshtjet e shteteve n'mnyrë
që tuej vue t'krishtênët nën zgjedhën e
tyne, t'munden me dominue boten dhe me u hakmarrë kundër
tyne.
« Zbatojini
kto urdhna që po ju napim dhe keni me pâ vetë prej
eksperiencës se prej t'nënshtruemve që jeni keni me
hypë n'majen e pushtetit.
« E
firmosun : V.S.S.V.F.F. Princi i çifutve, me 21 Nanduer
1489 »
Polemisti
i njoftun dhe aktivisti hebré sionist Bernard Lazar në
librin e tij "Antisemitizmi" (1894) shkruen :
«
Çifuti âsht dishmitari i gjallë i zhdukjes së
shtetit të bazuem mbi principe teologjike, at shtet që
antisemitët shpresojnë me e rindërtue. Prej ditës
kur nji çifut xuni për herë të parë nji
post publik, egzistenca e shtetit Kristjan u vue në rrezik. Kjo
âsht plotsisht e saktë dhe antisemitët që thojnë
se çifutnit kanë shkatrrue idenë e vertetë të
shtetit mund të pohojnë me të drejtë se hymja e
çifutve në Shoqninë Kristjane ka simbolizue
shkatrrimin e shtetit; kuptohet, e kam fjalen për Shtetin
Kristjan. » (faqe 361)
"Populli
çfut si nji i tânë do t'bahet vetë Mesija. Ai
do t'mbrrijnë dominimin e botës nepërmjet shkrimjes së
racave të tjera, zhdukjes se kufijve, zhdukjes së monarkisë
dhe themelimit të nji Republike Botnore në t'cillën
çfutnit do t'kenë gjithkund privilegjin e nënshtetsisë.
Në kyt Urdhën të Ri Botnuer, fmijët e Izraelit do
t'caktojnë të gjithë drejtuesit, pa ndeshë
kundërshtime. Qeveritë e tâna vendeve që
formojnë Republiken Botnore kanë me râ pa vështirsi
n'duert e çfutve. Atherë do t'bahet e mujtun për
eliten drejtuese çfute me zhdukë pronën private dhe
me shfrytzue gjithkund burimet e shtetit. Në kyt mnyrë, do
të realizohet premtimi i Talmudit ku shkuhet se kur t'vijnë
koha mesianike, çifutnit kanë me pasë në duert
e tynë pasuninë e tânë botës." (Baruch
Levy, Letër drejtue Karl Marksit, "Revista e Parisit",
faqe 574, 1 Qershor 1928)
Të
njêjtin mesazh sionist mbi formimin e shtetit të Izraelit,
(i cili u krijue padrejtsisht me 14 Maj 1948 në dam të
popullsisë autoktone palestineze) dhe mbi popullin izraelit si
popull-Mesí (popull i zgjedhun mbi popujt tjerë) kurse
popujt e tjerë si shërbtorë të kombit çifut,
e gjejmë edhe në letren e Dr. Herzog, rabinit kryesor të
Palestinës në gazeten Irish Independent (Dublin) të
6 Janarit 1938 ku ndër të tjera shkruhet se « eventualisht
formimi i shtetit të Izraelit do të çojë në
inaugurimin e bashkimit të vërtetë të kombeve, e
kshtû do të realizohet mesazhi i përjetshëm i
profetve tanë drejtue njerzimit. » (Fahey,
"The Kingship of CHRIST and the Conversion of the Jewish
Nation", faqe 97)
I
njêjta idé shifet edhe në nji shkrim në
gazeten hebraike « The Jewish World » të 9
Shkurtit 1883 :
« Ideali
i madh i Judaizmit âsht që bota mbarë të mbushet
me doktrinën hebraike dhe se në nji vllazni universale
kombesh – nji judaizëm i zgjeruem – të gjitha rracat
dhe fetë e ndame të zhduken. Me anen e aktivitetit të
tyne (çifutve) në literaturë, shkencë, me anen
e pasionit të tyne dominues në gjitha degët e
aktivitetit publik, ata janë tuej zbrazë gradualisht idetë
dhe sistemet joçifute në guaska çifute ».
(Abbé J. Meinvielle, "Les juifs dans le mystère de
l'histoire", 1964)
Nga
ana tjetër, ish-rabini i njoftun Paul Drach, në librin e
tij "L'harmonie entre l'Église et la Synagogue",
faqe 9, mbi idealin e madh të Sinagogës moderne talmudiste,
parashikon se :
«
Mesia, ardhjen e të cilit çifutët e presin me
kryefortsi, me gjithë faktin se ai, nga ana e tij, vazhdon mos
me ardhë, do të jetë nji triumfues (pushtues) i madh
që do ti bajnë tana kombet e botës skllevën të
çifutve. Kto të fundit janë të destinuem me u
kthye në Token Shêjte në triumf, të ngarkuem me
pasuni të marruna prej gojimve (joçifutve) dhe Jeruzalemi
do të ketë nji tempull të ri. »
Imzot
Antonio Garcia, Ipeshkëv i Tuy-it, n'nji letër të 1
Korrikut 1937, sintetizon me pak fjalë t'admirueshme kyt mision
judaik kur thote se :
«
Asht e kjartë se konflikti aktual përban nji prej betejave
mâ të tmerrshme që AntiKrishti, pra Judaizmi, po i
ban Kishes Katolike dhe KRISHTIT. Dhe në kyt krizë, në
historinë e botës, Judaizmi përdor dy armë tepër
të rrezikshme : njênen sekrete, që âsht
Masoneria dhe tjetren publike e të hapun që âsht
Komunizmi dhe të tana organizatat e tjera që e shoqërojnë
: Anarkistat, Anarko-Sindikalistat, Socialistat, etj., ku predikohet
përjashtimi i KRISHTIT, i moralit dhe doktrinës së
Tij... ». (Fahey,
"The Kingship of CHRIST and the Conversion of the Jewish
Nation", faqe 54)
«
Rraca jonë âsht superiore mbi tâna rracat e tjera.
Na jena zotën hyjnorë mbi kyt planet. Na jena aq të
ndryshëm prej rracave inferiore, sa ato janë prej
insekteve. Në fakt, t'krahasuem me rracen tonë, rracat e
tjera janë shtazë e kafshë, mâ t'shumten, bagtí.
Rracat e tjera krahasohen me jashtqitjen njerzore. Destina e jonë
âsht me i sundue rracat inferiore. Mbretnija jonë toksore
do të qeveriset prej mbretit tonë me nji skeptër
hekurit. Masat kanë me na i lëpi kâmbët dhe kanë
me na shërbye si skllevën. » (Menachem Begin -
Kryeministri i Izraelit gjatë viteve 1977-1983; "The French
Connection")
Në
nji fjalim të mbajtun në Pragë prej rabinit Reichhorn,
në 1869, mbi vorrin e rabinit 'të madh' (sic) Simeon ben juda,
ndër të tjera thuhet :
« Çdo
100 vjet, ne të urtit e Izraelit e kena zakon me u mbledhë
në Sanhedrin [Gjyq suprem] me qëllim me shqyrtue progresin
drejt dominimit botnuer, që na ka premtue Zoti, dhe pushtimet
ndaj katoliçizmit anmik.
« Kyt
vit, të mbledhun rreth vorrit të t'nderuemit tonë
Simeon ben juda, mundena me vue ré me kreni se shekulli i
kaluem na ka afrue te qellimi jonë i cili ka me u mbrritë
së shpejtit.
« Ari
ka kenë dhe ka me kenë gjithmonë fuqia e
parezistueshme; i manipuluem prej duersh eksperte, ai ka me kenë
gjithmonë leva mâ e dobishme për ata që e
posedojnë dhe objekti i dishirës për ata që nuk e
posedojnë. Me arin blejmë ndërgjegjet mâ rebele,
caktojmë çmimin e tana valutave, çmimin e tana
produkteve dhe mbështesim huadhânjen ndaj shteteve të
cilat vêhen mandej në mëshiren tonë.
« Qysh
tash, bankat principale, bursat e botës mbarë dhe kreditë
ndaj tana qeverive janë në duert tona.
« Fuqia
tjetër e madhe âsht shtypi. Tuej i përsëritë
pa pushim disa idé të caktueme, shtypi s'fundmit i ban
ato të besueshme si të vërteta. Teatri [nuk egzistote
kinemaja] ofron po të njêjtat sherbime. Gjithkund shtypi
dhe teatri i binden direktivave tona.
« Nëpërmjet
lëvdatave të vazhdueshme të regjimit demokratik, ne do
ti ndajmë të krishtênët në parti politike,
do të shkatrrojmë unitetin e kombeve të tyne dhe do të
mbjedhim atje përçarjen. Të pafuqishëm, ata
kanë me iu nënshtrue pushtetit të bankës tonë,
e cila âsht gjithmonë e bashkueme, gjithmonë e
devoçme ndaj çâshtjes tonë.
« Ne
do ti shtyjmë të krishtênët në luftna tuej
shfrytzue kreninë dhe idiotsinë e tyne. Ata kanë me
masakrue njêni-tjetrin dhe kanë me pastrue vendin ku kena
me futë njerzit tonë.
« Zotnimi
i tokës ka prue gjithmonë influencen dhe pushtetin. Në
emën të drejtsisë socjale dhe barazisë, ne do të
coptojmë pronat e mëdhaja dhe do t'ua napim fshatarve, që
i dishirojnë me tana forcat, t'cillët, nëpërmjet
shfrytzimit të tyne, kanë me u bâ borxhlitë
tonë. Kapitalet tona kanë me na bâ t'zotnit e tyne. E
kshtû, ne do të bahena pronarët e mëdhenj dhe
zotnimi i tokës ka me na sigurue pushtetin.
« Të
përpiqena me futë në qarkullim letren-pare në
vend të arit; arkat tona do të thithin arin dhe ne do të
rregullojmë vlerën e letrës-pare, gjâ që do
të na bajë zotën të tana egzistencave.
« Ne
kena në mes nesh oratorë to aftë me provokue nji
entuziazëm të rrêmë dhe me bindë turmat. Ne
do ti përhapim ata në mesin e popujve për me i lajmnue
ndryshimet që do të bajnë lumninë e njerzimit.
Nëpërmjet arit dhe lajkave, ne do të fitojmë
proletariatin, i cili do të angazhohet me eleminue kapitalizmin
e krishtênë. Ne do ti premtojmë puntorve rroga që
nuk i kanë pa as në ândërr, por nga ana tjetër
ne do të rrisim gjithashtu edhe çmimin e gjânave të
nevojshme, në mnyrë që përfitimet tona të
jenë edhe mâ të mëdhaja.
« Në
kyt mnyrë ne do të përgadisim revolucionet që
vetë të krishtênët kanë me i luftue, kurse
na kena me marrë përfitimet prej luftnave të tyne.
« Nëpërmjet
talljeve dhe sulmeve tona ne do ti bajmë priftnijtë e tyne
qesharakë e mandej të urrejtshëm; do të bajmë
fenë e tyne qesharake dhe të urrejtshme si kleri. Kshtû,
ne do të bahena zotnit e shpirtnave të tyne. Sepse lidhja
jonë e devoçme ndaj besimit tonë dhe kultit tonë
ka me kenë provë e superioritetit të shpirtnave tonë.
« Ne
kena njerzit tonë në vendet mâ të rândsishme.
Të përpiqena me i dhanë gojimve [joçifutve]
avoketën dhe mjekë; avoketnit janë në dijeni të
tana interesave tona, kurse mjekët, mbasi të futen në
shpitë e tyne, kanë me u ba rrfysa dhe drejtuesa
ndërgjegjesh.
« Por
mbi gjithshka të fusim në dorë mësimdhânjen.
Me kyt mnyrë, ne do të përhapim idetë tona dhe do
të formojmë trutë simbas qefit tonë.
« N'kjoft
se njêni prej nesh bjen në kthetrat e Drejtsisë së
krishtênve, me vrap ti shkojmë në ndihmë; të
gjejmë aq dishmitarë sa duhen me e pshtue prej gjykatsve të
tyne, tuej pritë ditën kur ne vetë kena me kenë
gjykatës.
« Mbretnit
e krishtënimit, të frymë me ambicje dhe krení,
rrethohen me luks dhe ushtri të mëdha. Ne do ti sigurojmë
të tanë arin që lyp marrija e tyne dhe kshtû do
ti kena n'dorë.
« Mos
të pengojmë martesat e burrave tonë me vajzat e
krishtêna, sepse nëpërmjet tyne hyjmë në
rrethet mâ të mbylluna. N'kjoft se vajzat tona martohen me
gojim, ato nuk kanë me kenë ma pak të dobishme sepse
fmijët e nji nane çifute janë tonit. Të
përhapim idenë e lidhjeve të lira, bashkëjetesës,
për me shkatrrue te gruaja e krishtênë principet dhe
praktikat e fesë së tyne.
« Qysh
prej disa shekujve, bijët e Izraelit, të përçmuem,
të persekutuem, kanë punue me hapë nji rrugë
drejt pushtetit. Ata janë afër qëllimit të tyne.
Ata kontrollojnë jeten ekonomike të krishtênve të
mallk... (sic) dhe kanë influencen dominuese në politikë
dhe zakonet e tyne.
« Në
kohen e caktueme, të përgaditun mâ parë, ne do
të zgjidhim Revolucjonin që ka me shktarrue të tana
klasat e katoliçizmit dhe ka me na i dorzue të krishtênët
në dorën tonë. Kshtû ka me u realizue premtimi i
Zotit për popullin tonë. » (« Le Contemporain
», 1 juillet 1880; Calixte de Volsky, « La Russie
Juive »; « The Britons », Londres;
« La Vieille France », No. 214)
Ish-kryeministri
anglez, hebreu Benjamin Disraeli, në librin e tij « Coningsby »,
në 1844 shkruen :
« Ju
nuk do të shifni kurrë nji lëvizje të madhe
intelektuale në Evropë ku çifutnit të mos kenë
marrë pjesë masivisht. Kjo diplomaci misterioze ruse që
po alarmon aq shumë Evropen âsht e organizueme dhe e
drejtueme kryesisht prej çifutve. Ky revolucjon i madh i 1848,
që ka me kenë në fakt nji reformë e dytë mâ
e rândsishme se ajo e para (reforma protestante), po përparon
nën mbrojtjen e çifutve që monopolizojnë nji
pjesë të madhe të katedrave profesionale të
Gjermanisë...
« Para
disa vitesh na u drejtuen prej Rusisë. Në fakt mes Oborrit
të Sh'Pjetërburgut dhe familjes teme (Rothchild) nuk kanë
egzistue kurrë lidhje miqsijet. Megjithaté, rrethanat
favorizuen nji afrim mes Romanovëve dhe Sidonëve
(Rothchild). E kshtû u angazhova me shkue vetë në
sh'Pjetërburg. Kur mbrrita atje pata nji takim me Ministrin e
Financave të Rusisë, Kontin Cancrine, që ishte djali i
nji çifuti lituanez. Bahej fjalë për nji huamarrje
n'lidhje me Spanjen. Për rrjedhojë m'u desht me udhtue
menjiherë drejt Spanjës. Me t'mbërritun atje pata nji
audiencë me ministrin spanjol, zotninë Mendizabel, edhe ky
bashkombas i emi, çifut prej Aragonës. Mandej, për
arsye së çfarë po ndodhte në Madrid, u nisa
direkt drejt Parisit për me u konsultue me Presidentin e
Kshillit Francez, nji çifut francez, nji marshall hero.
Rezultati i konsultimeve tona ishte thirrja e nji fuqie nga Veriu si
mike dhe ndërmjetse. Zgjodhëm Prusinë (Gjermaninë
e sotme). Presidenti i Kshillit i bani nji ftesë ministrit
prusian i cili asistoi disa ditë mâ vonë në
konferencën tonë. Konti Arnim hyni në kabinet dhe u
gjenda para nji çifuti prusian.
«
Siç e shifni pra, i dashtuni Coningsby, bota drejtohet prej
personazhesh krejt të ndryshme prej sa imagjinohen prej atyne që
nuk shofin mbrapa skenave. » (faqet 219-252)
Walter
Rathenau, çifut, ministër i Gjermanisë, në
gazeten « Wiener Press » të datës 24
Dhetuer 1921 shkruen :
« Vetëm
300 persona, ku sejcili njef njêni-tjetrin, qeverisin 'fatet' e
Evropës. Pasardhësit ata i zgjedhin në rrethin e tyne.
Kto çifutë gjermanë kanë mundsinë me i
dhanë fund çdo forme qeverisjet që atyne u duket e
paarsyeshme. »
Werner
Sombart në librin e tij « Les Juifs et la vie
économique » (1926), faqe 51, pohon :
« Në
nji farë mnyret, mundena me afirmue se âsht në sajë
të ndikimit çifut që Shtetet e Bashkueme janë
në kyt nivel që i shohim sod dhe kanë até që
ne e quejmë amerikanizëm [Amerikanizmi âsht dënue
prej Selisë Shejte], i cili nuk âsht gjâ tjetër
veçse shprehja e plotë e shpirtit çifut. Tuej pasë
parasysh ndikimin e madh që, qysh prej zbulimit të saj,
Amerika nuk ka pushue s'ushtruemit mbi jeten ekonomike të
Evropës, roli që çifutët kanë luejtë
në ndërtimin e botës amerikane ka pasë nji rândsi
kapitale për tanë zhvillimin e historisë tonë. »
Në
Korrik të 1920, mbas kthimit të rabinit të madh të
Jeruzalemit në Palestinë mbas nji vizite në Angli,
Agjencia telegrafike çifute transmetoi prej Jaffës, në
të tana vendet, kto fjalë të ndihmësit të
rabinit të madh :
« Çifuti
duket qysh tash monarku i vërtetë i botës. Perandorí
si Rusia, Gjermania dhe Austria qeverisen prej çifutve.
Çifutnit janë drejtuesit e popujve. S'shpejtit edhe
vendet dhe kombet e tjera do të qeverisen prej çifutve,
të cillët do të shohin flamurin e tyne të
valvitet mbi boten mbarë. »
Isidore
Loeb, i cituem prej G. Batault në librin e tij « Le
Problème juif » flet kshtû mbi supremacinë
judaike :
« Kombet
kanë me u bashkue me i çue nderimet popullit të
Zotit (sic); e tanë pasunia e kombeve do t'i kalojnë
popullit çifut, të cillët do të ecin mbas
popullit çifut në zinxhir si robën dhe do të
përkulen para tij [kombit hebré]; mbretnit do t'i rrisin
fmijët kurse princeshat do të jenë dadot e bijve të
tij. Çifutnit do t'i urdhnojnë kombet e tjera, ... dhe
ato kombe që nuk do ti shërbejnë atyne do të
shkatrrohen... »
Shkrimi
i mâposhtëm i atribohet çifutit Adolphe Crémieux,
ministër i Francës dhe mâ vonë President i
Aleancës Çifute Universale, dhe âsht botue në
gazetën londineze « Morning Post » të
6 Shtatorit 1920 :
«
Bashkimi që ne dishirojmë me formue nuk âsht nji
bashkim francez, anglez, irlandez apo gjerman por nji bashkim çifut
universal. Popuj dhe raca të tjera janë të ndame në
kombsí kurse ne jena të vetmit ata që nuk kena
qytetarë por vetëm njifetarë. Në asnji rrethanë
çifuti nuk do të bahet miku i katolikut apo i muslimanit
përpara se të vië momenti kur drita e fesë
çifute, e vetmja fé e arsyes, do të shndrisë
në botën mbarë. Të shpërndamë mes
kombeve të tjera, të cilat qysh prej nji kohe që nuk
mbahet mend kjenë [janë] anmiqtë e të drejtave
dhe interesave tona, ne dishirojmë s'parit me kenë dhe me
ndejë pandryshueshmënisht hebrej. Kombsia jonë âsht
feja e të parve tanë dhe ne nuk njohim asnji kombsí
tjetër. Ne jetojmë në vende të hueja e nuk do të
shqetsohena mbi ambicjet e ndryshueshme të ktyne popujve, që
janë për ne krejt të huej, n'nji kohë kur
problemet tona morale dhe materiale janë në rrezik.
Izraelitë! Msimi çifut duhet me u përhapë në
tanë globin dhe kudo që t'ju çojë destina duhet
ta konsideroni vedin gjithmonë si pjesë të popullit të
zgjedhun.
« N'kjoft
se e kuptoni se feja e etënve tuej âsht patriotizmi juej i
vetëm; n'kjoft se ju qindroni dhe formoni gjithmonë e
gjithkund nji komb të vetëm pavarsisht kombsive që
keni adoptue; n'kjoft se besoni se judaizmi âsht e vërteta
e vetme fetare dhe politike; Izraelitë të universit!
N'kjoft se jeni të bindun mbi kto, hajdeni atherë dhe
ndigjoni thirrjen tonë! Aprovoni antarsinë tuej! Çâshtja
jonë âsht e madhe dhe e shejtë [sic] e suksesi i saj
âsht i garantuem. Katoliçizmi, anmiku jonë i tana
kohnave, âsht i shtrimë përdhé prej nji
goditjeje vdekjepruese [sic]. Fijet që Izraeli po hjedhë në
të gjithë rruzullin toksor po zgjerohen dhe shtrihen mâ
tepër dhe profecitë e rândsishme të librave
tonë 'shejtë' do të realizohen mâ në fund.
Koha po afron kur Jeruzalemi ka me u bâ shpija e lutjes për
tana kombet dhe tana popujt dhe kur flamuri i Zotit unik të
Izraelit [Anti-KRISHTIT] do të shpaloset dhe valvitet në
brigjet mâ të largta. T'shfrytzojmë çdo rast !
Fuqia jonë âsht e pamasë prandej të msojmë
me e përdorë kyt forcë në shërbim të
çâshtjes tonë! Prej çfarë keni frigë?
Dita nuk âsht e largët kur të tana pasunitë dhe
thesaret e tokës kanë me u bâ pronsija e fmijvë
të Izraelit. »
I
njêjti Adolphe Crémieux, mjeshtër i madh i Orientit
të madh masonik, president i Aliancës çifute
universale dhe minstër i drejtsisë të Francës,
deklaronte kshtû në gazetën çifute « Les
Archives Israélites », fletorja No. 25 e vjetit
1861 :
« Nji
mesianizëm i kohve të reja ka ma lindë, Jeruzalemi i
nji urdhni të ri, i nji organizate 'shejte' [sic] midis Lindjes
dhe Prendimit, duhet me zëvendsue perandorinë e papve dhe
të perandorve. Nuk e mshehi se gjatë viteve mendimet e mija
ia kam kushtue vetëm ksaj çâshtjeje... Kombsitë
duhen me u zhdukë dhe besimet duhen me u eliminue. Por Izraeli
nuk duhet me u zhdukë sepse ky popull i vogël âsht i
zgjedhuni i Zotit [Ka kênë dikur por jo mâ mbas
egzekutimit të KRISHTIT Zot]. Në të tana vendet ne
duhet të vendosim çifutët e izoluem në kontakt
me autoritetet në mnyrë që sa të vijnë lajmi
i parë i nji sulmi, ne të çohena të tanë
si nji trup i vetëm. »
Çifuti
Rene Groos, në revisten « Le Nouveau Mercure »,
Maj 1927, konfirmon se
«
Internacionalistat e Financës [kapitalizmit] dhe të
Revolucionit [komunizmit] punojnë me zell dhe janë dy
ftyrat e internacionales çifute... Egziston nji komplot çifut
kundër tana kombeve. »
Çifuti
Alfred Nossig, në librin e tij « Integrales
Judentum », Berlin, 1922, shkruen :
« Lëvizja
socialiste moderne âsht në pjesen mâ të madhe
nji vepër e çifutve; ishin çifutët ata që
i shtypen vulen e mendimit të tyne; ishin gjithashtu çifutën
ata që paten nji pjesë dominuese në drejtimin e
republikave të para socialste [Titoja, me emnin e vërtetë
Iosif
Walter Weiss, ka kênë çifut]... Socializmi mondial
aktual âsht hapi i parë drejt arritjes së mozaizmit,
fillimit të krijimit të botës së ardhshme
[Urdhnit të Ri Botnuer Judaik] të lajmnueme prej profetve
tonë.
«
Vetëm atherë kur ka me pasë nji Ligë Kombesh
[arritja hebraike e Kombeve të Bashkueme - UN- u krijue prej
çifutve në 1945], vetëm atherë kur ushtritë
e saja aleate [NATO-ja e formueme me 4 Prill 1949 ka luftue e lufton
për interesat satanike të perandorisë Rothschild] kanë
me u përdorë në mnyrë efikase në mbrojtjen e
mâ të dobtve [ky pretekst përkthehet në zhdukjen
e elementve 'rebelë' e pengues të agjendës judaike dhe
për skllavnimin e kombeve jo-çifute, ashtu si u veprue
n'kto kohë moderne kundër Irakut, Serbisë, Libisë,
Sirisë, etj] na do të mundena me shpresue se çifutët
nuk kanë me ndeshë pengesa në krijimin e shtetit të
tyne kombtar në Palestinë [Në 1948, megjithë
protesten e Selisë Shejte, por me aprovimin e fuqive të
mëdha, shteti i jashtligjshëm i Izraelit u krijue në
Palestinë. Ai kjé dhe vazhdon me kênë i
jashtligjshëm, jo vetëm se mallkimi hyjnor qindron, deri në
fundin e botës, mbi kombin hebré që vrau Zotin tonë
JEZU-KRISHTIN por edhe sepse çifutnit dëbuen me forcë
popullsinë autoktone palestineze prej tokave e shpijave të
tyne nën heshtjen kriminele të fuqive botnore]. Në të
njêjten kohë ka me kênë nji ligë kombesh e
brymosun me idetë socialiste [Rusia bolshevike, Gjermania
nacional-socialiste, dhe Shtetet e Bashkueme të Amerikës të
udhëhjekuna prej Presidentit mason 33 gradësh, Harry
Truman, krahas shteteve të tjera, aprovuen menjiherë
krijimin e shtetit të Izraelit] që ka me na bâ të
mujtun gzimin e nevojave ndërkombtare dhe nacionale.
E
thanë me dy fjalë : Popujt që nuk do të
Kristjanizohen do të hebraizohen.
Asht
shumë e gjatë lista e atyne akademikve, historianve,
politikanve e udhëhjeksve të ndryshëm, katolikë e
jokatolikë, që janë shprehë haptazi mbi kyt
realitet të hidhun. Monsinjor Ernest
JOUIN, Imzot George Dillon, Monsinjor Henri DELASSUS, Imzot
Antonio Garcia, Oficeri i Marinës
Kanadeze William Guy CARR, Abati Auguste ROHLING, don J.
Meinvielle, historiani
Jacques Crétineau-Joly,
Monsinjor Léon MEURIN, At Deschamps, At Denis Fahey, Prof.
Antony Sutton, Maurice Pinay, Traian Romanescu, Emmanuel Malynsky,
Henry Ford, ish rabini Paul Drach, publicisti sionist Bernard Lazare,
ish-kryeministri anglez, hebreu Benjamin
Disraeli, rabini Reichhorn, Jacob Brafmann, etj, etj, janë vetëm
disa prej tyne.
Si
përmbledhje të shembujve të mâsipërm, nji
prej qellimeve të judeo-masonerisë, pra edhe e drejtuesit
të saj, Aleancës Judaike Universale, âsht zhdukja e
Krishtënimit në botë dhe e tâna feve të
tjera të rrême për me vendosë rendin judaik
universal, të bazuem mbi principe natyraliste.
E
zhdukja e islamit âsht pjesë e agjendës judaike,
simbas të cillës, islami do të shtyhet në luftë
kundër Krishtënimit dhe sekteve të tjera, në
mnyrë që të gjitha ato të asgjesojnë
njêna-tjetren, në dobi të judaizmit ndërkombtar.
Zhdukja
e islamit, ose të pakten infiltrimi dhe transformimi i tij,
ishte edhe nji prej politikave të Qemal Ataturkut, në
përkrahje të agjendës judeo-masonike dhe në dam
të çâshtjes katolike, sepse Turqia e tij dhe e
pasardhsve të tij nuk ka aspak lidhje me doktrinen sociale të
Katoliçizmit e të KRISHTIT Mbret, simbas së cillës,
ligjet e Krishtêna duhen me sundue në politikë, në
shoqni, ekonomi e kudo, si dikur gjatë mija vjetve, sidomos
gjatë periudhës së artë evropiane (500 AD-1500
AD).
Qëndrimi
i Kishës Katolike, gjatë tana kohnave, kundrejt të
pafeve ka kênë gjithmonë përpjekja paqsore,
bazue mbi dashtninë Kristjane, për konvertimin e tyne.
Kryqzatat dhe luftnat e tjera të kombeve katolike kanë pasë
qëllim primar vetëm vetmbrojtjen por kurrë agresionin.
Sod, në media të ndryshme, shifet nji qëndrim
përbuzës, tallës dhe fyes ndaj islamit, qëndrim i
cilli prodhon vetëm urrejtje dhe luftna, pa konvertue kërkend.
Ky "zell" anti-katolik i ban shumë dam çâshtjes
katolike dhe konvertimit të muslimanve. Kto metoda tallse i
shërbejnë vetëm agjendës judeo-masonike. Islami
nuk konvertohet me luftë e fymje por me hirin e Zotit dhe Fené,
erudicionin e dashtninë Kristjane të katolikve vullnetmirë.
Qemal
Ataturku, simbas informacionit publik, nuk veproi as me Fené
katolike, e as me erudicionin dhe Dashtninë Kristjane për
me i konvertue dhe pshtue myslimanët prej propagandës
djallzore islamike por me reformat e tija laike e masonike kontriboi
me bâ Turqinë e re masonike, aleate të dêjë
të NATO-s dhe forcave të tjera judeo-masonike që
sundojnë kombet sod tuej e lanë popullin e shkretë
turk në injorancën dhe mshiren e agjendave të ndyta
judeo-masonike.
Mustafa
Qemali mbas fuqizimit në pushtet, persekutoi muslimanët;
mbylli xhamija dhe i ktheu në muze, ndaloi vendosjen e hixhabit
për femna, shfuqizoi kalifatin, ndrroi alfabetin, etj. Kto
ndryshime nuk u bane me qëllim me i shtye masat drejt
katoliçizmit por drejt sekularizimit, natyralizmit dhe
judaizmit gradual të popullit. Pasardhsi i tij, Ismet Inonu, në
kujtimet e tija shkruen se qëllimi kryesor i revolucionit ishte
me i mbyllë deren e të kaluemes gjeneratave të reja,
me i shkëputë ato prej botës islamike dhe me dobsue
ndikimin e islamit në shoqni.
Në
mnyrë analoge âsht veprue edhe prej komunistave tonë, ana
tjetër e medaljes judaike, mbas marrjes së pushtetit në
Shqipni e kryesisht me Kongresin e 1972 për me shkatrrue
gegnishten me qëllim me shkatrrue, ose të pakten me dobsue, Katoliçizmin që kishte gjuhen gege si mjetin e tij
kryesor të përhapjes.
Ataturku
jo vetëm që nuk mund të shifet si largpamës,
themelues dhe udhëhjekës i dênjë i popullit
turk, ashtu si propagandohet prej disave, por ai duhet të
konsiderohet si nji shërbtor i zellshëm i logjeve kriminele
masonike që udhjekin NATO-n, Bashkimin Evropian dhe
institucionet e tjera evropiane drejt judaizimit të globit. Pra
âsht e drejtë me thanë se judeo-masoneria, me anen e
shërbtorit të saj besnik, Ataturkut, themeloi, drejtoi e
drejton edhe sod Turkinë moderne.
Në
librin e tij « Les sociétés secrètes et la
société... », 1883, At Deschamps ndër të
tjera shkruen se organizata sekrete "Turqia e Re" u
themelue prej masonerisë (faqe 609). Në veprën erudite
e shumë të dokumentueme « Massoneria e sette segrete
», 1990, Epiphanius shkruen se logja judeo-masonike e
Salonikës, me përkrahjen e komunitetit hebraik ndërkombtar,
organizuen puçin që rrëzoi perandorinë otomane
dhe vendosi në pushtet njirin e tyne, Kemal Ataturkun. Simbas M.
Blondet ("Gli Adelphi della dissoluzione", Milano, 1994)
pjesa mâ e madhe e turqve të rinj nga ana e jashtme
praktikojshin islamin por në fshehtsi ishin çifutë dhe
ushtrojshin rite hebraike (faqe 699).
Simbas
logjës masonike "CEDAR LODGE A.F. & A.M. No. 270 GRC:
OSHAWA, ONTARIO, CANADA." e themelueme në 1872, nën
mbrojtjen e Logjës së madhe masonike të Kanadasë,
Mustapha Kemal Ataturku, ish-president i Turkisë në vitet
1923-1938, ka kênë mason i nji logje masonike italiane : "Macedonia Resorta e Veritus."
Simbas
Giovanni Bartolinit "Massoneria-Freemasonry", presidenti i
Republikës turke dhe ati i Turkisë moderne, Mustapha Kemal
Pasha Ataturk ka kênë mason.
Simbas
zionistit dr. Joachim Prinz, në librin e tij « The Secret
Jews », Random House, 1973, faqet 111-122, ndër të
tjera thuhet se revolta e turqve të rinj në 1908 kundër
regjimit autoritar të Sulltan Abdul Hamidit filloi mes
intelektualve në Salonikë. Mes udhëhjeksve të
revolucionit, që prodhoi nji qeveri mâ moderne në
Turki, ishin Djavid Bey dhe Mustapha Qemal. Të dy ata ishin
"dönmeh" të zjarrtë. Djavid Bey u bâ
minister i financave kurse Mustafa Qemali u bâ presidenti i
regjimit të ri dhe i vuni vedit emnin Ataturku, ose ati i
turkve. Shumë prej turkve të rinj, pjesë e kabinetit
të ri qeveritar revolucionar, i luteshin allahut por në
mshehtsí ata praktikojshin ritet hebraike të sektit të
Shabatajve, të themeluem prej mesisë së rrêmë
të Smirnës, çifutit Shabatai Zévi. Shumë
pjestarë të ktij sekti çifut nga jashtë
ushtrojshin islamin por brenda ishin sektarë çifut dhe veprojshin kshtû kryesisht me i pshtue persekucionit. Ndjeksit e Zévit
thirreshin "dönmeh".
Në
librin « History of the Ottoman Empire and Modern Turkay »,
1977, Volumi 2, prej S.J. Shaw dhe E.K. Shaw, faqe 264-265, shkruhet
se Salonika, prej nga ku vinte Ataturku, kishte nji numër të
madh popullsie çifute dhe sektarësh "dönmeh".
Simbas
esejistit katolik, kontit Léon de Poncins, në librin e
tij « The Secret Powers behind the Revolution », lëvizja
revolucionare që rrxoi sulltanin, [simbas disa burimeve, sulltani nuk
pranoi formimin e shtetit të Izraelit në Palestinë
prandej u sulmue prej forcave revolucionare] filloi me krijimin e nji
Kshilli sekret të turkve të rinj në Salonikë,
prej ku u drejtue e gjithë revolta. Salonika ishte qyteti mâ
çifut i gjithë Evropës : Prej nji popullsie prej
100,000 banorve, 70,000 ishin çifutë. Salonika kishte
disa logje judeo-masonike që punojshin pa u trazue, nën
mbrojtjen e diplomacisë evropiane të asaj kohe. Meqë
Sulltani ishte i pafuqishëm kundër tyne, rrximi i tij prej
pushtetit ishte i paevitueshëm. Me 1 Maj 1909, përfaqsues
të 45 logjeve turke u takuen në Konstantinopojë dhe
atje formuen "Logjen e Madhe Otomane", ku Mjeshtër i
madh u emnue Mahmud Orfi Pasha.
Mbas
marrjes së pushtetit, janë Turqijt e rij, sektarë
çifutë të maskuem si muslimanë, që
ndërmorën gjenocidin makabër kundër katolikve
armenë.
Në
nji artikull në gazeten "The Guardian" të 27
Janarit 2001, shkruhet se në 1915, Turqit e rij masakruen
armenët me vrasje masive, kampe përqendrimit, me dekje prej
ujet, me shfarosje me gaz dhe shpërngulje masive. Edhe sod
Turkija nuk e pranon fajin për masakren armene kurse bota
pothuejse nuk e njef hiç kyt gjenocid të shekullit të
20-të, sepse ai mbahet i mshehun dhe nuk msohet gadi askund nëpër shkolla.
Julia
Pascal e "The Guardian", ndër të tjera shkruen se
qysh në fundin e shekullit të 19-të turqit otomanë
kishin vra prej 100,000 deri në 250,000 armenë, por kto
masakra nuk ishin asgja në krahasim më até çfarë
do të ndodhte mbas 1915, prej dorës së Turqve të
rinj [sektarve çifut]. Deri me 1915, të tanë armenve
iu urdhnue me dorzue armët personale. Armenët në
ushtrinë otomane u mbledhshin në batalione punet ku
leheshin me dekë prej ujës, rraheshin ose pushkatoheshin.
Me 24 Prill 1915, mâ shumë se 300 intelektualë armenë
të Stambollit, shumë prej tyne edhe deputetë në
parlament, u arrestuen dhe u pushkatuen, në stilin Katyn, vendi ku mija oficera, mjekë, inxhiniera, profesora dhe pjestarë të elitës polake u masakruen prej bolshevikve rus në pranveren e vjetit 1940.
Në
çdo provincë, mbas rrethimit të çdo qyteti
dhe fshati armen burrat vriteshin, gratë dhunoheshin, vriteshin,
çoheshin nëpë hareme kurse fmijët shiteshin si
skllevën. Nji metode tjetër shfarosjeje ishte shpërngulja
masive e grave dhe e fmijve që niseshin me forcë drejt
shkretinës siriane dhe vdisnin rrugës. Ata që
mbijetojshin prej marshimit të vdekjes mblidheshin në kampin
famkeq sirian të Deir el-zor ku shumë mbyteshin prej rojeve
të kampit.
Deka
vinte në mnyra të ndryshme : Në Trebizond, armenët
mbledheshin në varka dhe mbyteshin në ujë; të
tjerë hidheshin poshtë prej shkambijve. Para 1914, mâ
shumë se 2 milion armenë jetojshin në Turki, kurse
mbas gjenocidit, vetëm 500,000 mbeten gjallë, të
destinuem me u bâ refugjatë dhe me formue diasporen
armene.
Sjellja
makabër e Turqve të rinj apo e sektarve çifutë
nuk âsht surprizë për të mirë-informuemit.
Vetë Talmudi, që mohon Zotin e vërtetë, inkurajon masakra të tilla dhe historia e
vërtetë, jo ajo e rrême që shpesh msohet sod në
bankat e shkollës, dishmon me fakte historike që vijnë
biles edhe prej gojës së vetë rabijve.
Prej
Talmudit lexojmë :
«
Hebrejt, e
sidomos klerikët e sinagogës, kanë me mallkue 3 herë
ne ditë të krishtênët, princat dhe papët e
tyne tuej u dishirue gjithfarë të kqijash dhe vuejtjesh.
(seder 1, mas. 1, 4)
«
Hebrejtë kanë me përdorë, ashtu si i urdhnon
Zoti, gjithfarë mnyrash dhe mashtrimesh me ia grabitë
pasuninë të krishtênve. (seder 1, mas. 1, 4)
«
Simbas urdhnit
të Zotit, hebrejt do ti konsiderojnë dhe trajtojë të
krishtênë si kafshë në kuptimin e plotë të
fjalës. (seder 4, mas. 8)
«
N'kjof se nji
çifut shef nji të krishtênë në cepin e
nji shkâmbi, atherë çifuti duhet me e shtye të
krishtênin në humnerë pa asnji vonesë. (seder 4,
mas. 8)
«
Shpirtnat e
popujve të tjerë vijnë prej djallit dhe i ngjasojnë
kafshëve. Joçifuti âsht prej farës së
bagtive. (Mas. Sefa et Sela id. Sepher Hanechama. Fol. 221, col. 4.
Jalqût chad. Fol. 154 b. Mas. Jebammoth)
«
Të gjithë
të krishtênët do të shfarosen. (Sepher Zerov
Ha-mor, Fol. 125 b)
«
Të gjitha
thesaret e popujve do të kalojnë në duart e hebrejve.
(Sanhédrin, Fol. 110 b)
«
Duhet me vra
mâ të ndershmin mes gojimve [joçifutve]. (Tosaphoth
a. 1.)
«
Ai që derdh gjakun e gojimit i ofron nji sakrificë Zotit.
(Nidderas Bamidebar rabba, p. 21.)
Në
nji artikull të botuem në "Czernowitz Allgemeine
Zeitung" të datës 2 Shtator 1933, që komuniteti
ndërkombtar çifut bani gjithshka me e zhduk por pa ia
mbrritë krejtsisht qëllimit, rabini Manfred Reifer, mbi
masakrat e çifutve ndër të tjera shkruen :
Mbas
lindjes së JEZU-KRISHTIT, Hérodi vrau fmijt shêjt
të pafajshëm të tanë Palestinës me shpresë
me gjetë Zotin-fmi. Çifutnit e detyruen Pilatin me
denue KRISHTIN Zot me vdekje; ata mbyten shën Shtjefnin dhe
masakruen Apostujt. Néroni kishte si kshilltar të
parë çifutin Attilius dhe të preferuemen e tij,
çifuten Popenë që e shtyne Néronin me
masakrue me qinda mija katolikë. Simbas librit çifut
"Sepher Juchasin" (Amsterdam 1717), në kohen e Papës
Klement (91-100 AD), çifutët mbyten në Romë,
brenda dhe jashtë saj, nji turmë të panumrueme
katolikësh, si râna e detit.
Dion
Cassius, historiani i madh në librin e tij "Histoire
romaine" (përkthye prej Anthoine de Bandole, 1616) shkruen
se çifutët që banojshin përgjatë Cyrenës,
me kapedan nji farë Andreas, mbyten tanë grekët dhe
romakët, i hangne mishin dhe organet e mbrendshme, u lane në
gjakun e tyne dhe u veshen me lëkurat e tyne. Disa, thote
historiani, çifutët i mbyten në mnyrë shumë
barbare, tuej i sharrue prej majes së kresë e përmes
trupit deri poshtë; disa i hodhen te kafshët e egra e të
tjerët i detyruen me luftue me njêni-tjetrin aq sa mbyten
rreth 200,000 vetë. Nji krim të ngjashëm ata e kryen
edhe në Egjypt dhe në ishullin e Qipros, tuej pasë me
vedi shefin Artémion. Në ishullin e Qipros, çifutët
mbyten 240,000 vetë.
Simbas
nji shënimi të Guizot, në librin "Le déclin
et la chute de l'empire romain" të Gibbon, shkruhet se në
Cyrenë, çifutët masakruen 220,000 grek, 240,000 vetë
në ishullin e Qipros dhe në Egjipt, nji popullsi të
madhe. Shumica e ktyne viktimave sharroheshin në dysh.
Libri
çifut "Sepher Hadoroth" na mson se Rabbenu Jehouda
kishte përkrahjen e perandorit "Antonin le Pieux". Ai
i tha perandorit se Nazarenët ishin shkaku i nji epidemie dhe
për rrjedhojë nxiti mbytjen e tanë katolikve që
ishin atherë në Romë (155 AD). Në të njêjtin
libër shkruhet se perandori Marc-Aurel, prej nxitjes së
çifutve, mbyti tanë Nazarenët që mujti me
xanë. (177 AD). "Sepher Hadoroth" na difton se në
vjetin 214 AD, çifutët mbyten 200,000 katolikë në
Romë dhe tanë katolikët e Qipros. Po ky libër, në
faqen 108 shkruen se Diokletiani, prej dishirës së çifutve,
vrau nji numër të madh katolikësh, ndër të
tjerët Papët Caïus dhe Marcellinus.
Muhamedi,
themeluesi i islamit, âsht vra prej nji çifuteje; prej
çifutve u vra edhe Cari Nikolla II me familjen e tij;
Aleksandri i Jugosllavisë dhe Barthou u vrane prej çifutit
Peter Kalmen; Huey Long u vra prej çifutit Weiss; Arqiduka
Rudolf u vra prej nji çifuteje; prej vrasjeve të shumta
judeo-masonike përmenden vrasjet e Carit Aleksandër, të
Gustavit III, Mbretit Luis XVI me familjen e tij, Rossi (ministri i
Papës Piu IX), Garcia Moreno, Mbreti Carlos, Doumer, de
Lambrecht, Morès, gjykatsi Prince, Félix-Faure, Abraham
Lincoln, Stolipyne dhe konti Tisza.
Masakra
të tmerrshme u kryen prej diktatorve komuniste hungarez,
çifutve Szamuely dhe Bela Khun. Ky i fundit në 100 ditë
masakroi 25,000 katolikë (vjeti 1918).
Gjenocidi
mâ i madh i historisë në Rusi ndodhi nën
diktaturen komuniste nën udhëhjekjen e çifutve :
Trotsky, Sverdloff, Zinovieff, Kameneff, Litvinoff, Yagoda, Joffe,
Kaganovitch, Karakhan, Levine, Rappaport, Parvus-Halphand,
Radek-Sobelsohn, Garine, etj, etj. 1 milion e 900,000 ipeshkvij,
meshtarë, princa, fisnikë, të pasun, oficerë
ushtrijet dhe policijet, borgjezë, inxhiniera, shtetarë,
puntorë e katundarë u masakruen vetëm gjatë 18
muejve; 30 milion mbaruen prej ujës e epidemive shkaktue prej
urisë artificiale të 1917. (Shifrat janë marrë
prej Dr. Fritjof Nansen, të Kryqit të Kyq Ndërkombtar).
Masakër
e madhe judeo-komuniste në Spanjë, ku gjatë 11 muejve,
400,000 spanjollë katolikë u masakruen, jashtë fushës
së betejës, vetëm për arsye të Fesë
t'yne katolike e patriotizmit, nën rregjimin e çifutve
Zamorra, Azana, Rosenberg.
Masakër
e madhe judeo-komuniste në Kinë, që tash 15 vjet i ka
kushtue jetën 10 milion kinezve, në provincat nën
kontrollin sovietik. Vrasje e uri artificiale të tmerrshme...
Prej
burimeve të ndryshme, edhe sod Turkia kontrollohet prej
judeo-masonerisë. Simbas Ergün Poyraz, në librin e tij
« The Children of Moses », presidenti Erdogan dhe grueja
e tij janë të dy çifutë të mshehun që
punojnë në mnyrë sekrete për ndërtimin e
Urdhnit të Ri botnor.
Simbas
burimeve të tjera, ish-gjenerali i Ushtrisë turke, Ilker
Başbug, që ka
shërbye prej 2008 në 2010, akuzohet të jetë
gjithashtu nji çifut i mshehun. Në fotot e maposhtme, ai
shifet tue u lutë te muri i lotve në Jeruzalem.
Gjenerali
Ilker Başbug
“Bota
qeveriset prej disa personazheve krejt të ndryshëm prej
atyne që imagjinohen prej njerzve, syni i të cilëve
nuk shef mbrapa skenave.”(Ish-kryeministri anglez i shekullit të
19-të, çifuti Dizraeli, lordi Beaconsfield)
“Egzistojnë dy histori : historija zyrtare, gënjeshtare, që na msohet – ad usum delphini – dhe historija sekrete, ku gjinden arsyet e vërteta të ngjarjeve, nji histori e turpshme.”(Honoré de Balzac, antar i sektit martinist, “Le illusioni perdute”, Milano, 1981, Club. p. 711)
Bibliografi
:
- http://www.guardian.co.uk/theguardian/2001/jan/27/weekend7.weekend2
-
http://antikemalist.blogspot.com
-
Revs. Richard, Giraud O.P., "Bibliothèque sacrée...",
volumi XXIII, faqet 357-360
-
Rev. Auguste Rohling (1839-1931), "Le juif selon le Talmud".
