Post
Replika 9 kundër konçiljarve apostatë : anti-papa Bergoglio, dishepulli i satanit
- z. Shtjefen,
Papa i Kishës Shejte Katolike, Përfaqsuesi i Zotit tonë JEZU-KRISHTIT, nuk mundet me kundërshtue, nuk mundet me râ n'kontradiktë, nuk mundet me mohue Biblen Shêjte, Traditen mijavjeçare t'Kishës Katolike, Ligjin Kanonik t'Kishës Katolike e, për mâ tepër, me kênë pjestar nderit i shoqnive sekrete. A i merrni parasysh kto elemente thelbsore, z. Shtjefen ? Pa temelin e Fesë shejte Katolike asgjâ nuk mundet me u ndërtue, asgjâ nuk qëndron, asgjâ. E tash s’fundmi, n’nji foto me pseudo-kardinalin Tagle, anti-papa apostat Bergoglio prej Filipines përshndet në mnyrë satanike, si dishepujt e satanit. E ky personazh, që mohon publikisht Fenë shejte Katolike nëpermjet propagandës së lirisë fetare të ndërgjegjes dhe që përshndet publikisht satanin (djallin), simbas jush përhap besimin në KRISHTIN ZOT ?
Kujtoni, ju lutem, Ritualin shêjt, kur fmija i vocërr shkon me marrë Pagzimin n'Kishë, n'krahët e prindve t'vet, s'bashkut me nùnin apo nunéshen; megjithse n'kishen tuej konçijare asht ndryshue Rituali shêjt i Pagzimit, ndryshim që ligjet e Kishës Katolike e dënojnë me anàtema (mallkim), po ju kujtoj se meshtari fillon ceremoninë, pa hí n'Kishë, tuej pvet fminë :
- Shka kërkon prej Kishës së Zotit ?
Nùni ose nunésha përgjigjet n'vendin e fmisë :
- Fenë.
E meshtari shton :
- Shka ju siguron Féja ?
Nùni ose nunésha përgjigjet n'vendin e fmisë :
- Jeten e Përjetshme. (Manuale Rituum, 1957)
Pa Fenë Katolike nuk mundena, pra, as me hí n'Kishen Katolike e me kênë pjestar i saj. Prej vetë fjalve, a mundet me kênë Katolik dikush që mohon Fenë Katolike ? Jo, nuk mundet. Kyt doktrinë e mson Kisha shejte Katolike, e jo un :
« Tradita e përhershme e Kishës Katolike, e mbështetun në vendimin unanim të Etënve shêjtë, ka konsiderue gjithmonë të përjashtuem prej komunitetit katolik dhe jashtë Kishës Katolike cillindo që ndahet sado pak prej doktrinës së msueme prej Magjisterit autentik të Kishës Katolike. Epifani, Agustini, Theodori kanë përmendë nji numër të madh herezish të kohës së tyne. Sh'Agustini mson se herezi të tjera munden me u zhvillue në të ardhmen dhe cillido që përkrah vetëm nji prej ktyne herezive, prej vetë ktij akti (ipso facto), ndahet prej unitetit katolik. » (Papa Leoni XIII, "Satis Cognitum", 29 Qershuer 1896)
Shelbuesi e ka themelue Kishen e Tij hyjnore Katolike jo mbi trupin e korruptueshëm të Simon bar Jonës, por mbi Fenë e pakorruptueshme e të patundun të sh'Pjetrit e të pasardhsve të tij, mson âti i Kishës sh'Ambrozi.
Feja shêjte Katolike asht nji dhuratë hyjnore dhe jo produkt i përpjekjeve njerzore; e mjerisht, kjo dhuratë mundet me u hupë prej mkateve t'njerzve; e pa kyt dhuratë nuk mundena me i pëlqye Zotit (Hebrejve 11:6), nuk mundena me hye n'Parriz.
E pa përvujtnínë e vërtetë Kristjane, e cilla nuk asht përvujtnija e rreme iluzionuese e Bergoglios që nuk mbështetet në Fenë Katolike, nuk mundet me u ruejtë dhuntíja e Fesë shejte Katolike, sepse nji prej funksioneve t'përvujtnísë asht nënshtrimi i plotë ndaj t'Madhit Zot (Prümmer, "Handbook of Moral Theology", 1957, fq. 238) dhe Kishës s'Tij hyjnore Katolike. Ky nënshtrim nënkupton besimin e plotë, me zemër dhe me vepra, ndaj Revelacjonit hynuer, që përmblidhet në Biblen Shejte dhe në Traditen shêjte katolike, dhe ndaj ligjeve të Kishës shejte Katolike, që vetë Zoti e ka urdhnue me na msue gjithshka që kena nevojë me mbrritë Parrizin. (Sh'Gjoni 21:15-17; Sh'Mateu, 28:19-20; Sh'Marku 16:15-16)
« Tanë "zotat" e kombeve jokatolike janë djaj, sepse Hyji krijoi Qiejt. » (Psalmi 95:5)
« Nji Zot, Nji Fé, Nji Pagzim. » (sh'Pali drejtue Efezianve 4:5)
Doktori engjëllor, sh'Tom Akuinati, në komentet e tija mbi tana letrat e sh'Palit, s'bashkut me Doktrinen unanime të Kishës shejte Katolike, përfshi ktu tàna Konçilet Ekumenike e shkrimet e Etënve e Doktorve të Kishës Katolike, g'jatë tàna kohnave, mson se ka vetëm nji Zot të vërtetë : e Shejtnueshmja TRINI, ka vetëm nji Fé të vërtetë hyjnore : Féja Katolike, dhe ka vetëm nji Pagzim : Pagzimi në Kishen Katolike, jashtë të cillës Kishë nuk mundet me u arritë shëlbimi. (Volumi 4, faqet 152-156)
Aj që nuk beson asht qysh tash i gjykuem (sh'Gjoni 3:18).
Pa Fenë Katolike, mson sh'Agustini, jeta nuk asht as e shêjte, as e drejtë dhe as e mirë. (Abati Barbier, "Trésors de Cornelius à Lapide" [Komente biblike], 1876, vol. 2, fq. 260)
I drejti [shejti] jeton përmes Fesë, i shkruen sh'Pali Hebrejve (10:38). Duhet pra Féja për me kênë i drejtë dhe për me jetue; aj që nuk ka Fenë sheje Katolike asht i dekun. (idem, fq. 261)
Lexoni kapitullin XI të letrës së sh'Palit drejtue Hebrejve : nji himn i mrekullueshëm i Fesë shejte Katolike.
Kisha Katolike mson se nji katolik i thjesht që mohon Shkrimet Shejte e Traditen mijavjeçare të Kishës Katolike, dy kolonat mbi t'cillat mbështetet Revelacjoni hyjnuer (Katekizmi i Papës sh'Piu X), asht s'pakut heretik. Por anti-papa Bergoglio tuej përkrahë lirinë fetare të ndërgjegjes apo lirinë e shprehjes në çashtje fetare mohon totalisht Fenë shejte Katolike, ashtu si mson S.S. Papa Piu XI, në Inciklikun "Motalium Animos", dhe për rrjedhojë bjen n'apostazi, që asht nji krim mâ i randë se herezija.
Asht e shkrueme se vetë SHPIRTI-SHEJT vazhdimisht e asiston Papen bashkë me Kishen Katolike (ipeshkvijtë n'unitet me Papen) dhe nuk e len me gabue :
« 115. - Kisha msimdhanse a mundet me gabue në msimin e të vërtetave të zbulueme prej Zotit ?
« - Kisha msimdhanse nuk mundet me gabue në msimin e të vërtetave të zbulueme prej Zotit; ajo âsht e pagabueshme sepse, simbas premtimit të JEZU-KRISHTIT, "SHPIRTI i së vërtetës" e asiston vazhdimisht. (sh'Gjoni 15:26)
« 116. - Papa a mundet me gabue kur mson, aj vetë, të vërtetat e zbulueme prej Zotit ?
« - Papa nuk mundet me gabue kur mson, aj vetë, të vërtetat e zbulueme prej Zotit; aj âsht i pagabueshëm, si Kisha, kur, si Barí dhe Msues i tanë të Krishtênve, përcakton doktrinat që lidhen me Fenë ose moralin.
« 117. - Jashtë Kishës Katolike Romake, a mundet nji kishë tjetër me kênë Kisha e JEZU-KRISHTIT ose, s'pakut, me kênë pjesë e saj ?
« - Jashtë Kishës Katolike Romake, asnji kishë nuk mundet me kênë Kisha e JEZU-KRISHTIT ose me kênë pjesë e saj, sepse asnji kishë tjetër nuk mundet me pasë në të njêjten kohë, si Kisha Katolike, elementet dalluese që karakterizojnë Kishen e vërtetë e që janë uniteti, shêjtnija, katoliciteti dhe apostoliciteti. Në fakt, asnji prej kishave, t'ashtuquejtuna kristjane, nuk i ka kto elemente dalluese.
« [...] - Vetëm Kisha Katolike mundet, me autoritet, me na msue, tansisht dhe me kuptimin e tyne të vërtetë, të vërtetat e përmbajtuna në Shkrimet Shêjte dhe në Traditen, sepse vetëm ksaj Kishe Zoti i ka besue depoziten e Fesë dhe i ka çue SHPIRTIN-SHEJT, që e asiston vazhdimisht dhe e pengon me gabue. » (Papa sh'Piu X, "Katekizmi i Doktrinës së Krishtênë", vjeti 1913, kapitulli 6, fq. 29-35; fq. 60-61)
« Selija Shêjte gjithmonë ka besue, Tradita e Kishës Katolike vazhdimisht ka dishmue dhe vetë Konçilet Ekumenike kanë deklarue se në Primatin Apostolik qëndron fuqija supreme e Magjisterit (msimdhânjes) apo e drejta supreme me msue Kishen Katolike universale. » (Konçili Ekumenik i Vatikanit, kapitulli IV, vjeti 1870)
Gjithashtu asht e shkrueme se Zoti jonë JEZU-KRISHTI na ka premtue se ka me ndejë deri n'fundin e botës me Kishen shejte Katolike dhe Hyji nuk mundet me ndenjë me nji Kishë që mundet me gabue (Sh'Mateu, 28:19-20).
«… Zoti dhe Kisha urdhnojnë manifestimin publik të Fesë Katolike. » (Prümmer O.P., "Manual i Teologjisë Morale", vjeti 1957, faqe 85)
« Besimtarët e KRISHTIT, kanë detyrimin me shpallë publikisht Fenë e tyne shêjte Katolike në tana ato rrethana ku heshtja, hezitimi ose qëndrimi i tyne nënkupton nji mohim indirekt të Fesé, nji përbuzje të besimit Katolik, nji fyemje ndaj Zotit ose nji skandal ndaj t'afërmit. » (Kodi i së Drejtës Kanonike, kanoni 1325 § 1)
«… frika e madhe nuk âsht justifikim mos me mbajtë ligjin, kur e mira e komunitetit dhe interesat e Fesë Katolike janë në rrezik. Për shembull, ushtari duhet me ruejtë pozicjonin e tij në fushen e betejës pavarsisht se ka frikë vdekjen. » (Prümmer O.P., Idem, faqe 16)
«… frika e madhe nuk përjashton prej dënimit "latae sententiae" (p.sh, prej çkishënimit) kur krimi ka të bâjë me përbuzjen e Fesë Katolike, të autoriteteve kishtare ose të shpirtnave (Kanoni 2229). » (Jombart S.J., "Manual i të Drejtës Kanonike", vjeti 1947, faqe 521)
« Por jam lutë për ty që Féja jote mos të dështojë kurrë. » (sh'Luka 22:32)
Në interpretimet e njoftuna biblike të At Cornelius à Lapide S.J., mbi pasazhin e masipërm të sh'Lukës, lexojmë :
Lutja e KRISHTIT kërkoi dhe siguroi dy favore të veçanta për sh'Pjetrin përpara Apostujve të tjerë; i pari ishte personal, n'mnyrë që sh'Pjetri mos të hupte kurrë Fenë. Edhe pse sh'Pjetri e mohoi Shelbuesin me gojë [n'kohen kur nuk ishte zg'jedhe endè Papë], ashtû si ishte profetizue, dhe hupi dashtninë për Té, megjithaté, sh'Pjetri ruejti Fenë. Kshtu msojnë sh'Gjon Krizostomi ("Hom. XXXVIII" mbi sh'Mateun), sh'Agustini ("De corrept. et Grat." chap. VIII), Teofilakti dhe të tjerët.
Privilegji i dytë për sh'Pjetrin dhe për tanë pasardhsit e tij ishte pamundsija e mohimit publik ndonjiherë të Fesë Katolike, pra pamundsija e tyne me i msue Kishës Katolike herezi apo çfarëdo lloj gabimit kundër Fesë Katolike. Kshtû msojnë Papa sh'Leoni i Madh (Serm. XXII mbi Festen e sh'Pjetrit dhe sh'Palit), shën Çiprijani (Lib. 1, ep. 3 drejtue Korneliusit), Papët sh'Luçius I, sh'Feliksi I, sh'Agathoni, sh'Nikolla I, sh'Leoni IX, Inoçenti III, sh'Bernardi dhe të tjerë, të cillët janë të cituem prej Kardinalit sh'Belarmin (Lib. 1, "De Pontif. Roman."). Ishte e nevojshme që KRISHTI, në Providencen e Tij të urtë hyjnore, t'i nepte Kishës Katolike, që qysh atherë nuk pushon s'kênunit e tundueme prej djallit, jo vetëm për kohen e sh'Pjetrit por për tana kohnat, deri në fundin e botës, nji autoritet të Fesë së vërtetë, e cilla mund t'a konsultonte për çdo dyshim dhe nëpërmjet ktij autoriteti, kjo Kishe Katolike të msohej dhe të sigurohej në Fé. Ashtu si i thotë sh'Pali Timoteut, Kisha Katolike âsht "kolona dhe temeli i të vërtetës" (I Tim 3:15).
Kshtu flet pra, n'komentin e tij, At Lapide (volumi 4, faqet 482-483).
« Kushti i parë për shelbim asht ruejtja e Fesë Katolike dhe mosdevijmi, për asnji arsye, prej dekreteve të Etënve. Në fakt, nuk mundet me u neglizhue fjala e Zotit tonë JEZU-KRISHTIT që thotë : "Ti je Pjetër, Shkamb, dhe mbi kyt shkamb kam me ndërtue Kishen Teme." (Sh'Mateu 16:18). Ky afirmim verifikohet me fakte sepse Besimi Katolik âsht ruejtë gjithmonë pa njollë në Selinë-Apostolike... » (Prej Profesjonit të Fesë Katolike të Papës shën Hormidas, vjeti 517)
Anti-papa apostat Bergoglio vazhdon mohon publikisht Fenë Katolike, tuej u mbështet në dekretet apostate të pseudo-konçilit të 1962, Dignitatis humanae” (7 Dhetuer 1965), “Gaudium et spes” (21 Nanduer 1964), “Lumen gentium” (21 Nanduer 1964), “Nostra aetate” (28 Tetor 1965) dhe “Unitatis redintegratio” (21 Nanduer 1964, dhe me propagandue pa ndërpremje lirinë fetare të ndërgjegjes, që në vetvehte asht nji akt apostazijet, apo akt i mohimit të Fesë Katolike, ashtu si mson Selija-Shejte me Papen Piu XI :
« Ata thrrasin n'diskutime e debate tanë njerzit pa përjashtim; prej t'pafeve e deri te ata që janë të damë prej KRISHTIT ose që mohojnë hyjninë dhe natyren e misionit të Tij. Kto lloj përpjekjesh nuk kanë asnji të drejtë me u pranue prej katolikve, sepse ato bazohen në opinionin e gabuem se të tana besimet janë pak a shumë të mira, të vërteta dhe të lëvdueshme.
« ... Jo vetëm që përkrahsit e ktij opinioni janë krejtsisht n'gabim, por në t'njêjten kohë ata mohojnë dhe shtrêmbnojnë kuptimin e Fesë së vërtetë Katolike Romake, tuej râ kshtû pak kah pak në natyralizëm dhe në ateizëm. Për rrjedhojë, âsht plotsisht e kjartë se ata që përkrahin ose bashkohen me përhapësit e ktij opinioni t'gabuem braktisin totalisht Fenë hyjnore Katolike të zbulueme prej Zotit. » (Incikliku “Mortalium Animos”, 6 Kallnduer 1928)
Faktet e provat publike t'pakundërshtueshme dishmojnë se anti-papa apostat Bergoglio, me fjalë dhe me vepra, si shkrova ma nalt, vazhdon me propagandue lirinë fetare të ndërgjegjes apo lirinë e shprehjes në çashtje fetare, që në vetvedi asht nji mohim total i Fesë shejte Katolike (Psalmi 95:5; Hebrejve 11:6; Efezianve 4:5; S.S. Piu XI, "Mortalium Animos", 1928; S.S. Gregori XVI, "Mirari Vos", 1832; S.S. Piu VII, "Post Tam Diuturnas", 1814; S.S. Piu IX, Denzinger : 1690-99). Ligji Kanonik i Kishës Shêjte Katolike dënon me hupje t'menjihershme t'postit, pa asnji deklaratë t'shpalljes apo t'pranimit prej superiorit, cillindo klerik që mohon publikisht Fenë shêjte Katolike, dhe posti mbetet vakant (Kanoni 188 § 4).
Për mâ tepër, tuej kênë antar nderit i shoqnive sekrete, Bergoglio pson çkishënimin e Kishës Katolike (Kanonet 1240, 2335). Në fakt, judeo-masonët kanë punue gjithmonë për kishen humanitare universale që mbështetet mbi lirinë fetare të ndërgjegjes, ashtu si pat profetizue Papa sh’Piu X :
« Ne druejmë se rezultati i ktij konfuzioni në punë, përfituesi i ktij aktiviteti social kozmopolit, mund të jetë vetëm nji demokraci, që nuk ka me kênë as katolike, as protestante e as çifute, nji fé (ashtu si thojnë edhe vetë drejtuesit e lëvizjes së Sionit) mâ universale se Kisha Katolike, që ka me mbledhë tanë njerzit, të bamë s'fundit vllazen e shokë proletarë, në "mbretninë e zotit". Nuk punohet mâ për Kishen Katolike, por për humanizmin.
« E tashti, të depertuem prej trishtimit mâ të madh, e pvesim vedin se ku përfundoi katoliçizmi i ditëve të para të lëvizjes së Sionit ? Mjerisht, kjo lëvizje dikur aq katolike, âsht xanë peng, në rrugen e saj, prej anmiqve modernë të Kishës Katolike dhe âsht kthye tashma në nji instrument të mjerë të lëvizjes së madhe apostate, e cilla âsht e organizueme në të tana vendet për themelimin e nji Kishe universale që nuk ka me pasë as dogma, as hierarki, as rregull për shpirtin e as frê për pasionet, e cilla nën pretekstin e lirisë dhe dinjitetit njerzuer, planifikon me vendosë në botë, n'kjoft se do të triumfote, mbretninë zyrtare të dredhisë, të forcës, të shtypjes së t'dobtëve dhe të atyne që vuejnë dhe punojnë. » (Letra mbi Sionin, vjeti 1910)
Për rrjedhojë, ata që, me nji çmenduní sakrilegje, guxojnë me njoftë Jorge Bergoglion si Papë t'Kishës Katolike, me vetdije ose me injorance, blasfemojnë randë kundër Fjalës së Hyjit në Shkrimet-Shejte, kundër ligjeve dhe doktrinës shejte të Kishës shejte Katolike dhe kundër Traditës së saj mijavjeçare, sepse as Hyji e as Kisha e Tij Shejte Katolike nuk munden me kundërshtue Vedin.
Ju që besoni shka ju pëlqen, mson sh'Agustini, dhe hjedhni poshtë shka nuk ju pëlqen, ju i besoni vedit e jo Unjillit; ju doni me kênë vetë autoriteti dhe me ia xanë vendin ("De Morib.") (Abati Barbier, "Trésors de Cornelius à Lapide" [Komente biblike], 1876, vol. 2, fq, fq. 273).
Ashtu si Feja Katolike pa veprat e mira asht nji Fé e dekun, thotë sh'Ciríli, po ashtu veprat e mira janë t'dekuna pa Fené Katolike (Idem, fq. 276)
Në kapitullin e 4 te sh'Luka, edhe djalli citon Shkrimet-Shejte, por e ban at gjâ me qellim satanik.
« Shumë veta kanë me M'thanë n'at ditë : Zot, Zot, a nuk kena profetizue, a nuk kena shporrë djajtë e a nuk kena bâ shumë mrekullina n'Emnin Tand ? E Un kam me u thanë : Nuk ju kam njoftë kurrë; largonju prej Mejet, ô ju keqbâsa. » (sh'Mateu 7:22)
N'kjoft se dikush kryen jo vetëm vepra t'mira por edhe mrekulli apo profecí, ato nuk nuk provojnë ortodoksin e personit n'fjalë apo të doktrinës së tij.
Prandaj, jo të tana ata që kanë me thirrë emnin e Zotit apo kanë me profetizue apo kanë me bâ mrekullina n'kyt Emen shejt, si bajnë heretikët e shizmatikët, kanë me hy n'Parriz por vetëm ata që bajnë Vullnesen e Zotit që asht n'Qiell (sh'Mateu 7:21-22). Dhe Vullnesa e Zotit asht me mbajtë Urdhnimet e Hyjit dhe Urdhnimet e Kishes Katolike ("The Great Commentary of Cornelius à Lapide", vol 1, pg 308). Sh'Hilari mson se rruga drejt Qiellit asht bindja ndaj Vullnesës së Zotit dhe jo shqiptimi i Emrit të Tij. (Idem)
Zoti kajherë kryen mrekullina edhe nëpermjet profetve t'rrême, ashtu si me Juden tradhtarin (sh'Luka 10:17), ashtu si me Kaifen (sh'Gjoni 11:49) apo edhe si me Baalamin (Numrat 24:3), tuej nxjerr t'miren edhe prej t'keqes dhe tuej parashikue gjithmone qëllimin e mirë final : Lavdinë e Hyjit dhe shëlbimin e shpirtnavet. ("The Great Commentary of Cornelius à Lapide", vol 1, pg 311)
N'kjoft se anti-papa Bergoglio paska thanë me dashtë KRISHTIN dhe se Aj asht Udha, e Verteta dhe Jeta, po ky apostat satanik e ka mohue KRISHTIN tuej lëvdue fetë jokatolike që janë fetë e djajve; taktika e zakonshme e djajve me mashtrue mâ kollaj e mâ me sukses shpirtnat asht me përzie t'miren me të keqen, si vepron Bergoglio, tuej u maskue si "engjuj dritet" (II Korintasve XI, 14; S.S. Leoni XIII, "Egzorcizmi...", 13 Tetuer 1884).
T’ilustrojmë me disa shembuj, « fjalët dhe veprat e mira » të anti-papës apostat Bergoglio :
Herezitë e Bergolios mbi hebrejtë apostatë :
Herbejtë (apostate) mohojnë hyjninë e JEZU-KRISHTIT, megjithaté, Shelbuesi na mson n’Shkrimet-Shejte se « n’kjoft se nuk besoni se Un Jam, keni me dekë n’mkatet tueja » (sh’Gjoni 8:24). Kisha Katolike mson pagabueshmënisht se duhet me besue n’JEZU-KRISHTIN dhe me pasë Fenë Katolike për me mujtë me u shelbue. Kisha shejte Katolike mson se âsht mkat mortar me praktikue judaizmin, por Bergoglio e aprovon kyt besim t’rrêmë t’judaizmit dhe lutet n’sinagoga çifute.
N’librin “Biseda me Jorge Bergoglio”, faqe 178, Bergoglio shprehet : “Para pak kohësh, mora pjesë n’nji ceremoni n’sinagogë; jam lutë shumë dhe g’jatë lutjes tême ndig’jova kyt pasazh të teksteve të Librit të Dijes, që e kisha harrue : ‘Zot, mundojuni me mbajtë heshtjen përballë talljes’. Kjo m’pruni nji paqe t’madhe dhe nji gzim t’pamasë”.
N’librin “Mbi tokë ashtu si n’Qiell”, faqe 192, Bergoglio shprehet : “Kisha njeh zyrtarisht se populli izraelit vazhdon me kênë trashiguesi i premtimeve. N’asnji moment nuk thojmë se kanë hupë shpresen dhe se tashti âsht rradha jonë.” Kjo âsht nji njohje e popullit t’Izraelit. Kjo don me thanë kjart se për Bergoglion, njerzit që mohojnë JEZU-KRISHTIN, janë populli i zg’jedhun n’sytë e Zotit. Kjo âsht nji BLASFEMÉ kundër Zotit.
N’librin “Mbi tokë ashtu si n’Qiell”, faqe 51, Bergoglio mson se “egziston gjithashtu ndërmjetsimi pastoral i rabinit ose i priftit, që lutet për shndetin e dikujt, dhe kjo funksjonon. Për mue, n’çashtjet e sherimit, ajo që i nep besueshmëní nji individi, që gjindet n’ligjin e Zotit, âsht thjeshtsíja, përvujtníja dhe mungesa e spektaklit”.
Pra, Bergoglio beson se rabijtë çifutë kanë nji apostullim ndërmjetsues t’vërtetë e shpritnuer, simbas Ligjit të Zotit. N’librin “Mbi tokë ashtu si n’Qiell”, faqe 222, tuej iu drejtue rabinit Skorka, Bergoglio i thotë : “Nuk e kam harrue endè se m’keni ftue dy herë me marrë fjalen dhe me u lutë n’vetë sinagogen tuej; dhe, nga ana tjetër, edhe un jam kam ftue me u folë seminaristve tonë mbi vlerat”. N’Katedralen e Argjentinës, me 15 Prill 1998, Bergoglio mirëpriti nji ceremoni ndërfetare me nderue disa hebrej t’dekun. G’jatë ktij takimit, Bergoglio u tha çifutve se na jena të tanë vllâzën, sepse kena vulen e Zotit n’zemrat tona. Vula e Zotit nënkupton Pagzimin, që hebrejt apostatë e mohojnë.
N’Shtator 2004, Bergoglio mori pjesë n’nji ceremoni çifute mbrenda nji sinagoge, dhe me 9 Nanduer 2005 Bergoglio asistoi n’nji tjetër ceremoni mbrenda nji bazilike n’përkujtim të disa hebrejve t’dekun; aty mbrendë, aj ndezi edhe qíra për me i nderue. Në 2007, Bergoglio celebroi “rosh hashanah” [festë e shfuqizueme çifute], n’nji sinagogë n’Argjentineë; g’jatë vizitës t’ij, Bergoglio i tha delegacjonit çifut se aj kishte ardhë n’sinagogë me egzaminue zemren e tij, “si nji pelegrin, bashkë me jue, vllâznit e mij t’mëdhej”.
Me 7 Korrik 2008, Bergoglio aprovoi librin e rabinit Sergio Bergman, tuej e quejt besimtar dhe tuej thanë se “puna e tij âsht ajo e nji rabini që na ndihmon si nji mjeshtër”. Me 7 Qershor 2010, Bergoglio vizitoi qendren çifute n’Argjentinë ku tha se çifutët janë “vllâznit tonë mâ t’mëdhej” dhe “populli i zg’jedhun i Zotit”. Aj u lut gjithashtu përpara nji pllakë mortore, n’kujtim t’çifutve t’dekun, për me u bâ homazhe. Me 11 Tetor 2012, n’nji t’ashtuquejtun universitet katolik, Bergoglio i dha nji diplomë nderit rabinit Abraham Skorka, i cilli njihet si mbështetës i homoseksualitetit. Mbasi mori diplomen, rabini tha : “Na presim mesinë, por që aj t’vijë, duhet me i përgaditë terrenin”. Pra, rabini mohoi zyrtarisht Mesinë JEZU-KRISHTIN, n’ftyrë t’Bergoglios. Me 12 Nandor 2012, Bergoglio mori pjesë aktivisht n’nji tjetër ceremoni çifute n’Katedralen e Buenos-Aires, n’Argjentinë, dhe kjé oratori kryesuer. Kjo ceremoni çifute prapë i dedikohej disa çifutve t’dekun. Qírin e fundit, n’kujtim t’ç’futve t’dekun, Bergoglio e ndezi bashkë me rabinin. Nën drejtimin e Bergolios, ceremoní përkujtimore me nderue hebrej t’dekun janë celebrue në ndërtesat e t’ashtuquejtunave kisha katolike n’Argjentinë, çdo vjet, qysh prej 1998.
Pjesmarrja n’nji ceremoni fetare çifute, për hebrej t’dekun, âsht nji apostazí (mohim) i plotë i Fesë Katolike. Me 14 Dhetuer 2012, pak muej para zg’jedhjes s’tij si anti-papë, Bergoglio celebroi “hanukah” [festë e shfuqizueme çifute] me disa çifutë argjentinas ku edhe ndezi menoranë, shandanin shtatë-krahësh. Me 13 Mars 2013, vetëm pak orë mbas zg’jedhjes së tij si anti-papë, Bergoglio i çoi nji letër miqsijet mohuesit të KRISHTIT, rabinit të Romës. Me 25 Mars 2013, për Pashkë, Bergoglio i nisi nji telegram rabinit t’madh t’Romës, tuej i thanë se i vlersonte hebrejtë dhe u kërkonte me u lutë për té; gjithashtu Bergoglio i kërkonte Hyjit me e mbrojtë rabinin prej gjith s’keqet, edhe pse rabini mohon JEZUSIN, i Cilli âsht i vetmi që mundet me na lirue prej gjith s’keqes. Në fjalen e mbajtun para antarve të komiteti çifut ndërkombtar, me 24 Qershuer 2013, Bergoglio i ka quejtë besimtarë hebrejtë apostatë dhe u ka kërkue me u lutë për té.
Herezitë e Bergoglios mbi islamin
Me 2 Gusht 2005, Bergoglio u lut para trupit t’pajetë të drejtuesit të qendrës islamike të Argjentinës. Trupi ishte drejtue kah Lindja, drejt Mekës; nji imam recitonte ajete prej Kuranit dhe i kërkonte bekime Muhamedit. Qé shka tha Bergoglio me kyt rast : “Me lutjen teme, i kërkoj Krijuesit të Gjithmshirshëm me ia shpërblye tana t’mirat që ka bâ”. Në t’kundërt, qé shka mson Doktori engjelluer i Kishës Katolike, sh’Tom Akuinati : “N’kjoft se ndokush adhuron vorrin e Muhamedit, aj ka me u konsiderue apostat (i pafé)”. Aktet e Bergoglios, që nderonte trupin e dekun t’nji shefi islamik âsht e njêjtë si me adhurue vorrin e Muhamedit. Me 29 Qershuer 2010, Bergoglio vizitoi nji qendër islamike tuej thanë “erdha si vllâ me shtërngue lidhjet”. N’homelinë e 8 Korrikut 2013, tuej i folë disa muslimanve, Bergoglio u tha : “Me mendje, dishiroj me u kthye drejt imigrantve t’dashun muslimanë që sonte fillojnë argjërimin e Ramadanit, tuej u urue fryte t’bollshme shpirtnuere”.
Herezitë e Bergoglios mbi besimet e tjera t’rrême
N’librin “Mbi tokë ashtu si n’Qiell”, faqe 237, Bergoglio shkruen mbi besimet e tjera t’rrême me kto fjalë : “Kam respektin mâ t’madh për lëvizjet e reja shpirtnuere. Dishmija mâ e mirë e pastërtisë shpirtnore âsht kur ajo i reziston ’kohës”. Pra, simbas apostatit Bergoglio, besimi i rrêmë i hinduizmit âsht nji pastërti shpirtnuere e vërtetë sepse qarkullon tash tremijë vjet dhe i ka rezistue kohës. N‘fjalen e tij të 18 Maj 2013, Bergoglio shprehet : “Duhet nxitë lirija fetare e ndërgjegjes për të gjithë, për të gjithë, sejcilli, burrë apo grue, duhet me kênë i lirë me shpallë fenë e vet, cillado kjoft ajo”. Në t’kundërt, Kisha Katolike dënon lirinë fetare të ndërgjegjes, si nji e drejtë civile universale. Në Inciklikun “Mortalium Animos”, të 6 Janarit 1928, Pap Piu XI ka dënue si apostazi shdo pjesmarrje katolike në takimet ndërfetare dhe mson se ata që favorizojnë kto aktivitete kanë braktisë Fenë Katolike : “Asht e kjartë pra, vllazën t’nderuem, pse kjo Seli Apostolike nuk i ka autorizue kurrë besimtarët e saj me marrë pjesë në kongreset e jokatolikve” (idem). E ashtu si e kena pâ, Bergogio ka marrë pjesë në shumë takime ndërfetare. Me 24 Janar 2012, Bergoglio thirri disa shefa t’besimeve t’rrême jokatolike me u lutë në Katedralen e Buenos Aires, në Argjentinë. Ky takim përfshinte shefa të hinduizmit, të budizmit, të islamit dhe të judaizmit apostat. G’jatë takimit, Bergoglio tha se “çdo grup fetar do t’lutet simbas fesë, g’juhës dhe traditës s’tij, tuej i respektue të tjerët”. Kjo asht nji apostazi. Me 5 Maj 2006, Bergoglio asht lutë me pjestarë të Parlamentit botnor të feve dhe në 2011, aj vetë ka organizue nji takim ndërfetar. Me 20 Mars 2013, Bergoglio asht takue me shefa të ndryshë m të feve t’rrême, përfshi shizmatikë, çifutë apostatë dhe muslimanë, ... tuej thanë se i vlersonte ata. Ashtu si e shpjegueme mâ nalt, Bergoglio mohon totalisht Magjisterin e pagabueshëm të Kishës Katolike, që mson se jokatolikët duhen me pranue Katoliçizmin për shelbimin e shpirtit.
Papa Eugjeni IV, në Konçilin Ekumenik të Firences, mson “ex cathedra”, se “kushdo që dishiron me u shelbue, mbi gjithshka duhet t’ketë Fenë Katolike, sepse n’kjoft se nuk e ruen t’plotë dhe t’papërlyeme, pa asnji dyshim aj ka me u mallkue përgjithmonë”.
z. Shtjefen, ju m'thoni se ju kam prue informacjon jashtë kontekstit, por un po ju bie referenca që lidhen krejtsisht me lirinë e shprehjes në çashtje fetare, ashtu si ju vetë keni postue thanjen e anti-papes Bergoglio në Filipine, për me provue edhe nji herë se Bergolio, që përkrah ky liri fetare nuk mundet me kenë Papa, në fakt, aj nuk mundet me kênë as Katolik, sepse me kênë Katolik duhet me besue se vetëm Feja Katolike pshton shpirtin, kurse anti-papa Bergoglio mson se tana fetë pshtojnë shpirtin, që asht nji apostazi, ashtu si e dokumentova ma nalt.
Ato pra që ju i queni fjalë e vepra të mira të Bergoglios, ata janë të dekuna sepse nuk mbështeten në Fenë shêjte Katolike, ashtu si dishmojnë referencat që ju pruna.
Sa për skjarim : N'shkrimet e mija, tekstet mbrenda thojzave e kllàpave rrumbullake quhen citime dhe nuk janë idetë e mija personale. Disa pjese t'jera t'artikujve që ju bie, ku shtoj fjalët se filan ât apo filan doktor i Kishës Katolike tha kshtu apo ashtu, ku shkruej se ky Papë apo aj Papë u shpresh n'kyt mnyrë apo n'at mnyrë, ku tham se ky Konçil ekumenik apo aj Konçil ekumenik vendosi kshtu apo ashtu, etj., tana kto quhen parafrazime dhe nuk janë as ato idetë e mija personale.
E bàna kyt skjarim se m'thoni shpesh se shka shkruej janë idetë e mija personale, por n't'kundërten, un po ju bie zânin e Papve, Etënve, Doktorve, Konçileve ekumenike e teologve t'aprovuem, kurse jeni ju aj që m'bíni opinjonet tueja pa asnji lloj referencet; e kur bíni ndonji referencë, bazoheni ekzluzivisht mbi referenca t'bazueme n'doktrinën konçiljare 50 vjeçare dhe mbi ndonji pasazh biblik që shpesh e korruptoni dhe e interpretoni simbas opinjonit tuej ose doktrinës konçiljare. Besoj e dini se Kisha Katolike nuk ka lindë në 1962. Selija Shêjte mson se Kisha Katolike âsht Trupi Mistik i KRISHTIT (S.S. Piu XII, "Mystici Corporis Christi", 29 Qershuer 1943), që ka pasë dhe ka me pasë përgjithmonë të njêjten Fé Katolike, të njejten Meshë dhe të njêjtat Sakramênde (Katekizmi i Papes sh'Piu X); ju konçiljarët keni ndryshue, korruptue e mohue Féne Katolike, ju keni përbuzë Meshen shêjte latine t'urdhnueme prej Selisë-Shejte me u celebrue deri n'fundin e botës, nën dënimin e mallkimit, ju keni ndryshue Sakramendet, tuej i invalidue shumicen prej tyne dhe ju mbështeteni e propagandoni nji kishë konçiljare antikatolike t'themelueme në vjetin 1962, imitim satanik dhe eklipsuese e Kishës shejte Katolike [thojnë se djalli asht majmuni i Zotit] dhe të dalun prej nji konçil ilegjitim që nuk asht thirrë kurrë prej Kishës Shejte Katolike.
N'kjoft se nuk doni me i shtye besimtarët me dyshue se jeni tuej i mashtrue e tuej i rrêjtë, ju lutem, bíni referenca të sakta prej Magjisterit e Traditës dymijëvjeçare Katolike. N'kto çashtje shpirtnore, me folë pa kto lloj referencash asht me prrallís pa asnji lloj besueshmënijet.
Përbuzja e Meshës shêjte Katolike Latine
Dikur, ju m'shkruejshit, z.Shtjefen, se Konçili i 1962 ka reformue liturgjinë... si nji përpjekje për me u kthye të thjeshtsija...
« Riti i Meshës duhet thjeshtsue. » ("Sacrosanctum concilium", Konstitucjoni i Konçilit të II të Vatikanit mbi liturgjinë shêjte, sesjoni III, § 34, 50, vjeti 1963)
« Janë në gabim ata që dishirojnë me kthye liturgjinë në formën e saj primitive. » (Papa Piu XII, Incikliku "Mystici Corporis Christi", vjeti 1943, 61-62)
« Kisha Katolike âsht Nji sepse të tanë pjestarët e saj, të cillët s'bashkut formojnë nji trup të vetëm, Trupin Mistik të JEZU-KRISHTIT, kanë pasë [në të kaluemen] dhe kanë me pasë [do të kenë në të ardhmen] gjithmonë të njêjten Fé Katolike, të njêjten Sakrificë të Meshës Shêjte, të njêjtat Sakramênde dhe të njêjtin Shef të dukshëm, Pontifin Romak, Pasardhsin e sh'Pjetrit. » (Papa sh'Piu X, "Katekizmi i Doktrinës së Krishtênë", vjeti 1913, kapitulli 6)
Asht nji fakt historik, ashtû si e pranoni edhe ju vetë, se partizanët e psedu-konçilit të 1962, kolegët tuej që ju i imitoni dhe i mbroni, kanë përbuzë e mohue Meshen shêjte Katolike Latine, me vendimin e antipapës apostat Palit VI në vjetin 1969, tuej kundërshtue kshtû Bullen "Quo Primum Tempore" të Papës sh'Piu V, të vjetit 1590, ku Papa shêjt i Lepàntos, dënon me mallkimin e Zotit dhe me çkishënimin e Kishës Katolike cillindo që ka me guxue me ndryshue në të ardhmen Meshen shêjte Katolike latine, e cilla duhet celebrue pa asnji ndryshim, deri në fundin e botës. Të njêjten gjâ mson edhe Papa sh'Piu X, në Katekizmin e tij, prej të cillit ju pruna nji referencë mâ nalt; të njêjten doktrinë kanë msue tanë Pontifët romakë të Kishës Katolike.
Asht e pamujtun që Selia Shêjte mbas periudhës së Papës Piut XII, e kryesisht mbas 1962, të ndryshojë Meshen shêjte Katolike latine, në nji kohë kur vetë kjo Seli Shêjte dënon me mallkimin e Zotit dhe çkishnimin e Kishës Katolike, për tana kohnat dhe me nji gjykim final e të pandryshueshëm, cillindo që guxon me reformue Meshen shêjte katolike. A nuk âsht po aj SHPIRT-SHEJT që e gjallnon dhe e drejton kyt Kishë Katolike ashtu si mson Papa sh'Piu X në Katekizmin e tij, prej të cillit ju pruna disa referenca mâ nalt ? Zoti i pandryshueshëm nuk mundet me kundërshtue Vetvedin e as Selia Shêjte nuk mundet me mallkue vehten dhe me çbâ nji vendim të sajë përfundimtar mbi çâshtjet e Fesë dhe të moralit, ashtu si mson Papa Piu IX : "Vetë Zoti ka vendosë nji autoritet të gjallë [Papen] për me përcaktue dhe me msue kuptimin e vërtetë të mesazheve hyjnore, dhe, me anen e gjykimit të tij të pagabueshëm, me i dhanë fund çdo lloj diskutimit, kjoft në çâshtjet që lidhen me Fenë, kjoft në çâshtjet që lidhen me moralin..." (Papa Piu IX, Incikliku "Qui Pluribus", Mbi Fenë dhe Besimin Katolik, 9 Nanduer 1846)
Papa sh'Inoçenti I, tuej u mbështetë në sh'Agustinin, mson :
"Roma locuta est, causa finita est." (Roma apo Selia Shêjte ka vendosë, e për rrjedhojë, çâshtja âsht e mbyllun.)
« Ne kena dërgue në Konçilin e Korintit direktiva t'shkrueme në mnyrë që tanë vllâznit të kuptojnë ... se nuk duhen me anulue gjykimin tonë. Në fakt, kurrë nuk âsht lejue me u shqyrtue prapë ajo çâshtje mbi t'cillen Selija-Apostolike ka marrë nji herë vendimin.» (Prej letrës së Papës sh'Bonifaci I drejtue Rufus-it, ipeshkëv i Tesalonikës, vjeti 422)
« Kërkush nuk e vên në dyshim dhe tanë shekujt e dijnë se shêjti dhe fort i lumi Pjetër, shefi dhe kreu i Apostujve, kolona e Fesë, themeli i Kishës Katolike, ka marrë prej Zotit tonë JEZU-KRISHTIT, Pshtuesi dhe Shelbuesi i njerzimit, çilcat e Mbretnisë dhe pushtetin me lidhë ose me zgidhë mkatet; deri tash e përgjithmonë, âsht sh'Pjetri, që në personin e pasardhsve të tij, jeton dhe ushtron pushtetin e gjykimit. » (Prej Konçilit III Ekumenik të Efezës, Numri 294 e vazhdim, vjeti 431)
Mjerisht, për apostatët, heretikët e anmiqtë e Kishës Katolike, që nuk ndig'jojnë zânin e Vikerit të JEZU-KRISHTIT mbi tokë por zânin e rebelimit dhe të mendjemadhsisë s'tyne, çâshtja nuk âsht kurrë e mbyllun, e Zoti i ruejtë me ndejë g'jatë n'ato dispozita rebele që çojnë vetëm drejt Ferrit e mallkimit të përjetshëm.
Në Biblen Shêjte, vetë SHPIRTI-SHEJT na mson se :
«... e Vërteta e Zotit qëndron e pandryshueshme përgjithmonë. » (Psalmi 116:2)
T'njêjten t'vërtetë e gjejmë edhe n'Testamentin e Ri, prej msimit t'Papës s'parë dhe temelit t'Kishës Katolike, sh'Pjetrit Apostull :
« Fjala e Zotit qëndron përgjithmonë dhe kjo âsht Fjala që ju âsht predikue nëpërmjet Unjillit. » (Prej Letrës së parë të sh'Pjetrit Apostull, 1:25)
Monsinjor Antonio Marini, komentet e të cillit në përkthimin e tij italisht të Biblës Shêjte janë aprovue prej vetë Papës Piut VI, me nji dekret të 16 Prillit 1778, thotë se Fjala e Zotit, që âsht e vërteta dhe jeta, qëndron përjetë; kjo Fjalë âsht fjala e Unjillit ose fjala e Fesë Katolike që i nep besimtarvet jeten e pasosun.
Apostulli i kombeve, sh'Pali mson se JEZU-KRISHTI âsht i njêjtë dje, sod e përgjithmonë. (Prej letrës drejtue Hebrejve 13:6)
Pandryshueshmënija e Zotit âsht nji artikull fejet i msuem prej Kishës Katolike, mohuesit e të cillit, n'kjoft se janë t'pagzuem, bahen heretikë. Kjo doktrinë e Kishës Katolike demaskon pretendimet blasfemuese të partizanve të Konçilit të 1962 dhe përpjekjet e tyne sakrilegje me bindë besimtarët se reformat e 1962, e kryesisht lirija fetare e ndërgjegjes, paskan ardhë prej Selisë Shêjte e Kishës Katolike; atyne nuk u vjen turp me basfemue tuej thanë se nuk mujkena me kufizue SHPIRTIN-SHEJT që, simbas tyne, paska ndryshue dhe tashti nxitka lirinë fetare të ndërgjegjes për tanë njerzit.
Në Konçilin e Vatikanit, Selia Shêjte mson solemnisht se :
« Kisha shêjte Katolike Apostolike dhe Romake beson dhe shpallë se egziston nji Zot i vetëm i vërtetë, i gjallë, Krijues dhe Hyj i Qiellës dhe i dheut, i gjithpushtetshëm, i përjetshëm, i pamasë, i pakuptueshëm, i pafund në inteligjencën, vullnedin e Tij dhe në tana perfekcjonet, i Cilli âsht nji inteligjencë shpirtnore dhe i pandryshueshëm... » (Konstitucjoni dogmatik mbi Fenë Katolike, "Dei Filius", Sesjoni i tretë, 24 Prill 1870)
Reformimi i Riteve të Sakramendeve
Asht e pamujtun që Selia Shêjte, mbas periudhës së Papës Piut XII, e kryesisht mbas 1962, të ketë ndryshue ritet e administrimit të Sakramendeve, ashtû si âsht veprue n'praktikë n'Vatikan e n'dioqeza, tuej zbatue reformat apostate t'pseudo-konçilit të 1962, në nji kohë kur vetë kjo Seli Shêjte dënon me mallkim e çkishnimin, për tana kohnat, cillindo që guxon me reformue kto rite. Ashtû si shkrova ma nalt, Kisha Katolike nuk mundet me mallkue vedin...
« Ritet e pranueme të administrimit të Sakramendeve munden me u modifikue. » ("Sacrosanctum concilium", Konstitucjoni i Konçilit të II të Vatikanit mbi liturgjinë shêjte, sesjoni III, § 4, vjeti 1963)
« Riti i Sakramendit të Vojimit duhet ndryshue. » (Idem, § 73-75, vjeti 1963)
« Riti i Sakramendit të Krezmimit duhet ndryshue. » (Idem, § 71, vjeti 1963)
« Riti i Sakramendit të Martesës duhet ndryshue. » (Idem, § 77, vjeti 1963)
« Tana ritet e Sakramendit të Pagzimit duhen ndryshue. » ("Sacrosanctum concilium", Konstitucjoni i Konçilit të II të Vatikanit mbi liturgjinë shêjte, kapitulli III, § 66-70, vjeti 1963)
« Do të reformojmë ritin e dyfishtë për Pagzimin e të rritunve, mâ të thjeshtin dhe mâ solemnin, até që merr parasysh katekumenatin e reformuem. » (Idem, § 66, vjeti 1963)
« Do të reformojmë ritin për Pagzimin e fmijve dhe do ta adaptojmë me situaten reale të mâ të vegjëlve... » (Idem, § 67, vjeti 1963)
« N'kjoft se dikush thotë se ritet e trashigueme dhe të aprovueme të Kishes Katolike, në administrimin zyrtar të Sakramendeve, munden me u përbuzë, munden me u hjekë simbas qejfit e pa mkat prej ministrave ose munden me u ndryshue në rite të reja prej cillitdo meshtar, atherë aj kjoft mallkue. » (Konçili shejt e dogmatik i Trentës, Sesioni VII, Kanoni 13, 3 Mars 1547, Denzinger : 856)
Reformimi dhe invalidimi i Sakramendit të Urdhnit
Antipapa apostat Pali VI, në 1968, ndryshoi Sakramendin e Urdhnit që përdoret në Kishen Katolike tash mija vjet dhe nxori nji tjetër pseudo-sakramend të Urdhnit, që partizanët e Konçilit të 1962 praktikojnë qysh atherë në dioçezat katolike që i kanë pushtue; ky veprim i apostatit Palit VI mohon drejtpërdrejt urdhnin e Papës Piut XII të vjetit 1947, i cilli urdhnon që kërkush mos të guxojë me ndryshue Sakramendin e Urdhnit (shif Inciklikun "Sacramentum Ordinis" të vjetit 1947). Ma e keqja âsht se apostati Pali VI tuej prek substancen e Sakramendit (formen apo fjalët e caktueme e të pandryshueshme që rreciton administruesi) e ka invalidue até, mbasi forma e pseudo-sakramendit të Palit VI âsht krejtsisht e ndryshme prej formës absolutisht t'nevojshme për egzistencen e Sakramendit të Urdhnit që përdor Kisha Katolike, formë që mundet me u lexue në Inciklikun e Papës Piut XII "Sacramentum Ordinis " të 1947. Egzistenca e nji Sakramendi varet thelbsisht prej pranisë së 4 elementve përbamës, mungesa e njênit prej tyne invalidon apo e ban të pavlefshëm Sakramendin : materja, forma, administruesi dhe qëllimi. (Konçili i Firences, Denzinger : 695; Muller,"Përmbledhje e teologjisë morale", vjeti 1936, faqe 241)
Princi i teologve dhe Doktori engjëllor i Kishës Katolike, sh'Tom Akuinati, mson gjithashtu se :
« Apostujt dhe pasardhsit e tyne janë Vikerët (përfaqsuesit) e Zotit në drejtimin e Kishës Katolike, e cilla âsht ndërtue mbi Fenë Katolike dhe Sakramendet e Fesë Katolike. Për rrjedhojë, kto Vikerë të Zotit nuk munden me ndërtue nji kishe tjetër, nuk munden me përhapë nji fé tjetër, nuk munden me nxjerrë sakramende të tjera. Përkundrazi, Kisha Katolike âsht ndërtue me Sakramendet që dolen prej Krahnorit të KRISHTIT të kryqzuem. » (Sh'Tomë Akuinati, "Summa theologica", Pjesa III, Pyetja 64, artikulli 2, përgjigja e objekcjonit 3)
Ju kujtoj se autoriteti i sh'Tom Akuinatit âsht shumë i madh në Kishen Katolike. Sa për ilustrim, gjatë punimeve të Konçilit dogmatik të Trentës, etnit konçiljarë, për referencë e kshillë, vunë 2 libra mbi Altar : Shkrimet Shêjte dhe Sumen (Përmbledhjen) Teologjike të sh'Tom Akuinatit.
Për ma tepër, vetë ligjet e Kishes Katolike, urdhnojnë që në tana seminaret, universitetet e shkollat katolike, studentët duhen me studjue teologjinë dhe filozofinë katolike bazue mbi argumentat, doktrinen dhe principet e sh'Tom Akuinatit. (Kanoni 589; Kanoni 1366 § 2)
Pseudo-Konçili ilegjitim i II i Vatikanit
Me 20 Tetor 1870, Papa Piu IX pezulloi përkohsisht Konçilin e I t'Vatikanit (1869-1870) me anen e Bulles "Postquam Dei munere", si rezultat i shpërthimit të Luftës Franko-Prusjane dhe si pasojë e vërshimit të trupave masonike pjemonteze të masonit Garibaldi drejt Romes, gjâ që e bante vazhdimin e Konçilit praktikisht t'pamujtun. N'kyt Bullë Pontifikale, me anen e Autoritetit të tij suprem pontifikal, Papa shpall pezullimin e Konçilit për nji kohë t'papërcaktueme dhe ia len Selisë-Shejte, pra nji Pape t'ardhshëm, me e vazhdue kyt Konçil. Qé edhe fjalët e tija përmbyllse :
« Kyt pra Ne vendosim, shpallim, dishirojmë dhe urdhnojmë, në mnyrë që asnji dispozitë (vendim) e kundërt t'mos invalidojë kto akte, dhe Ne deklarojmë t'pavlefshëm dhe t'paefektshëm çdo lloj aktit që mundet me kundërshtue kyt Bullë, prej cillitdo autoritet ardhtë, me dije ose injorancë. Kërkush pra mos të guxojë me shkelë vullnetin tonë që Ne po shprehim ktu, tuej pezullue Konçilin, dhe kërkush mos t'guxoje çmendunisht me kundërshtue egzekutimin e ksaj Bulle. N'kjoft se dikush ka me guxue me e kundërshtue, t'a dijë sa ka tërhjek mbi vedi mallkimin e Zotit t'Gjithpushtetshëm dhe t'Apostujve sh'Pjetrit e sh'Palit. »
Si ka mundsi që Kisha Katolike, apo ma saktë, Selia-Shejte, si ka mundsi pra kjo Seli-Shejte me thirrë nji Konçil të dytë pa mbarue Konçilin e parë të 1870 ?
N'fjalimin e hapjes, me 11 Tetor 1962, anti-papa Gjoni XXIII u shpreh kjartë e zyrtarisht se po hapte punimet e Konçilit të II të Vatikanit. Me kyt akt rebel e shizmatik, që kundërshton totalisht Bullen Pontifikale të Papës Piu IX, Gjoni XXIII tërhoqi mbi vedi mallkimin e Zotit t'Gjithpushtetshem dhe t'Apostujve sh'Pjetrit e sh'Palit, dhe konfirmoi dispozitat e Bullës së Papës Piut IX se ky akt i thirrjes së Konçilit të II të Vatikanit asht nul, i pavlerë dhe i paefektshëm. Për rrjedhojë, tana ndryshimet që kanë rrjedhë prej ktij pseudo-konçili shizmatik, tash gadi 50 vjet, përfshi ktu shpalljen e nji "meshe" t're, "sakramendve" t'reja dhe doktrinat apostate që vijnë prej ktij konçili, si lirija fetare e ndërgjegjes, ekumenizmi, kolegjializmi, etj, etj, etj, jane të tana boshe, t'pavlera dhe t'paefektshme. Thirrja e nji konçili të dytë përpara mbylljes së nji konçili të parë asht nji kontradiktë e thjeshtë matematikore që nuk mundet me ndodhë, ashtu si nuk mundet me ndodhë ndonjiherë që 2 + 2 të bajnë 5 apo 6.
Kisha Katolike e Selia-Shejte nuk mundet me mallkue vedin, ashtu si Zoti nuk mundet me kundërshtue Vedin, sepse nji SHPIRT-SHEJT ka drejtue, drejton e ka me drejtue, deri në fundin e botës, Kishen e KRISHTIT Zot, Kishen shejte Katolike. Për rrjedhoje, jo Kisha Katolike por vetëm nji anti-kishë, kisha konçiljare, jo Papa por vetëm nji anti-papë, Gjoni XXIII, ka thirrë Konçilin e paligjshëm të 1962 dhe ka shpallë doktrinat apostate konçiljare që, t'propagandueme prej pasardhsve t'ij apostate n'Vatikan, me Gjon Palin II, Benediktin XVI e Françeskun, po shtyjnë drejt mallkimit t'Ferrit sa e sa shpirtna tash gadi 50 vjet.
N'fjalimin e 11 Tetorit 1962, në fjalimin e hapjes së pseudo-Konçilit ilegjitim të II të Vatikanit, anti-papa Gjoni XXIII (emën që u pat përdorë prej nji anti-pape, Baldassarre Cossa, g'jatë Shizmës s'Madhe t'Perëndimit) n'nji mnyrë pak t'mshehun, na shpallë lindjen e kishës konçiljare :
« Sod konstatojmë me shpresë dhe me nji ngushlllim t'madh, se Kisha, ma s'fundmi e lirueme prej tana pengesave profane të dikurshme (!), prej ksaj Bazilike Vatikane, si prej nji Cenakli të dytë, mundet, nëpërmjet jush (pjesmarrsve), me përhapë zanin e saj plot me madhshtí... » (anti-papa Gjoni XXIII; prej fjalimit të hapjes së pseudo-konçilit të II të Vatikanit, 1962)
Cenakli i parë asht vendi ku SHPIRTI-SHEJT u ul mbi Nanen e tenZot dhe Apostujt dhe ajo ditë e bekueme, Festa e Rrëshajës, kremtohet si Lindja e Kishës shejte Katolike. Tuej përmendë fjalen "Cenakli i dytë", anti-papa Gjoni XXIII, shpall lindjen e nji kishe të dytë, që asht Kisha konçiljare antikatolike.
Kush janë kto pengesa profane ?
Judeo-masonët apostatë, t'cillët janë organizatorët e vërtetë të kishës konçiljare, në urrejtje e në përçmim, i quejnë katolikët e Kishen Katolike, idhujtarë, profanë, e shpi idolatrijet :
« Mekênse mbretnija e të krishtênve âsht me e keqe sesa ajo e pagajve, âsht nji krim mâ i lehtë me shërbye pagajt sesa të krishtênët. » (Talmudi i Babilonisë, seder 2, mas. 5, 5)
« Kishat e të krishtênve janë shpi idolatrijet dhe se hebrejt e kanë për detyrim me i shkatrrue. » (Talmudi i Babilonisë, seder 2, mas. 1, 2)
Hapja e pseudo-konçilit të II të Vatikanit, mbas shumë përpjekjesh shekullore, përfaqson edhe marrjen nën kontroll të Vatikanit (jo të Kishës Katolike) prej forcave judeo-masonike, ashtu si kjé profetizue prej Papës Leonit XIII në 1884.
« N'kjoft se krahasojmë epoken tridentine [të Konçilit t'shêjtë të Trentës] të Kundër-Reformës me Konçilin e II të Vatikanit, Konçili i II i Vatikanit, në karakteristikat e tij témelore, âsht 180 gradë në krah t'kundërt. Nji Kishë e re lindi mbas Konçilit të II të Vatikanit. (Hans Küng) » (Juan Valdivieso, “Vatican II Broke with the Magisterium”, 2008, Tradition in Action)
Për rrjedhojë, në bazë të dishmive t'masipërme, por edhe të shumë provave tjera, që nuk i preka në kyt replikë, për ata që kanë arsyen dhe nji edukim fillestar, asht e kjartë se J. Bergoglio, nji mason i deklaruem, dishepull i satanit dhe nji sherbtuer i elitës judeo-masonike ndërkombtare, dhe kisha e tij konçiljare nuk munden me kênë dhe nuk janë as Papa e as Kisha shejte Katolike, por nji sekt që aktualisht eklipson Kishen shejte Katolike.
« Hyji nuk mundet me çue nji ndëshkim mâ të randë sesa vërbimin i popullit të Tij, tuej i hjekë dhuntinë e Fesë së vërtetë [katolike] me anen e pseudo-doktorve apo doktorve të rrêmë që çon në vendin e doktorve të vërtetë, e kjo në dënim të krimeve dhe zemrave të papendueme. » (don Holzhauser, "Interpretimi i Apokalipsit", vjeti 1650)
