Post
lunedì, ottobre 19, 2015
Zoja Jonë e Saletës
Me 19 Shtator 1846, nji te Shtunde si sod, 169 vjet ma pare, Nana e Zotit, Virgjina e Paperlyeme MARIA, iu shfaq 2 fmijve mbi Malin e Saletës, 1800 metra, ne France, e perlotun, me duart mbi ftyre. Me lotet qe i kullojshin mbi faqe, Nana e Vuejtjeve dhe Mbretnesha e Qiellit dhe e Dheut u kerkoi me insistim njerzve me ba pendese dhe me iu nenshtrue Hyjit, perndryshej nuk do te mujte me mbajte mâ krahun hakmarres te Drejtsise se Zotit. Veçanarisht Zoja Shejte u kerkoi me shejtnue Diten e Diele dhe mos me blasfemue Emnin tejet shejt te Hyjit. Virgjina tejet shejte MARIA u shpjegoi fmijve se per shkak te mkateve te njerzve as natyra nuk prodhonte frytet e saja.
Nder te tjera Zoja e Bekueme i dha nji Sekret Melanise, nji prej fmijve.
Nder te tjera Zoja e Bekueme i dha nji Sekret Melanise, nji prej fmijve.
Ktu ma poshte vijon versioni autentik i Sekretit, mbi te cilin Kongregacioni shejt i Zyres se Shejte, me nji dekret te 21 Dhetorit 1915, u ndalon besimtarve çdo lloj komentit apo polemiket mbi kyt Sekret, nen denimin e ndeshkimeve kishtare.
A Decree from the Sacred Congregation of the Holy Office, December 21-st 1915, forbids all faithful from commenting or controversing about the Secret.
"Melanie, what I am about to tell you now will not always be a secret. You may make it public in 1858.
"The priests, ministers of my Son, the priests, by their wicked lives, by their irreverence and their impiety in the celebration of the holy mysteries, by their love of money, their love of honors and pleasures, the priests have become cesspools of impurity. Yes, the priests are asking for vengeance, and vengeance is hanging over their heads. Woe to the priests and to those dedicated to God who by their unfaithfulness and their wicked lives are crucifying my son again! The sins of those dedicated to God cry out towards Heaven and call for vengeance, and now vengeance is at their door, for there is no one left to beg mercy and forgiveness for the people. There are no more generous souls, there is no one left worthy of offering a stainless sacrifice to the Eternal God for the sake of the world.
"God will strike in an unprecedented way. Woe to the inhabitants of the earth! God will exhaust His wrath upon them, and no one will be able to escape so many afflictions together. The chiefs, the leaders of the people of God have neglected prayer and penance, and the devil has bedimmed their intelligence. They have become wandering stars which the old devil will drag along with his tail to make them perish. God will allow the old serpent to cause divisions among those who reign in every society and in every family. Physical and moral agonies will be suffered. God will abandon mankind to itself and will send punishments which will follow one after the other for more than thirty-five years.
"The society of men is on the eve of the most terrible scourges and of gravest events. Mankind must expect to be ruled with an iron rod and to drink from the chalice of the wrath of God. May the curate of my Son, Pope Pius IX, never leave Rome again after 1859; may he, however, be steadfast and noble, may he fight with the weapons of faith and love. I will be at his side. May he be on his guard against Napoleon: he is two-faced, and when he wishes to make himself Pope as well as Emperor, God will soon draw back from him. He is the master-mind who, always wanting to ascend further, will fall on the sword he wished to use to force his people to be raised up.
"Italy will be punished for her ambition in wanting to shake off the yoke of the Lord of Lords. And so she will be left to fight a war; blood will flow on all sides. Churches will be locked up or desecrated. Priests and religious orders will be hunted down, and made to die a cruel death. Several will abandon the faith, and a great number of priests and members of religious orders will break away from the true religion; among these people there will even be bishops.
"May the Pope guard against the performers of miracles. For the time has come when the most astonishing wonders will take place on the earth and in the air.
"In the year 1864, Lucifer together with a large number of demons will be unloosed from hell...they will put an end to faith little by little, even in those dedicated to God. They will blind them in such a way, that, unless they are blessed with a special grace, these people will take on the spirit of these angels of hell; several religious institutions will lose all faith and will lose many souls.
"Evil books will be abundant on earth and the spirits of darkness will spread everywhere a universal slackening in all that concerns the service of God. They will have great power over nature: there will be churches built to serve these spirits. People will be transported from one place to another by these evil spirits, even priests, for they will not have been guided by the good spirit of the Gospel, which is a spirit of humility, charity and zeal for the glory of God. On occasions, the dead and the righteous will be brought back to life. (That is to say that these dead will take on the form of righteous souls which had lived on earth, in order to lead men further astray; these so-called resurrected dead, who will be nothing but the devil in this form, will preach another gospel contrary to that of the true Christ Jesus, denying the existence of Heaven; that is also to say, the souls of the damned. All these souls will appear as if fixed to their bodies).
"Extraordinary prodigies will abound everywhere because the true faith has been extinguished and the false light illuminates the world. Woe to the princes of the Church who only concern themselves with the accumulation of riches upon riches, protect their authority and rule with pride.
"...The Vicar of my Son will suffer a great deal, because for a while the Church will yield to large persecution, a time of darkness, and the Church will witness a frightful crisis. The true faith of the Lord having been forgotten, each individual will want to be on his own and be superior to people of the same identity. They will abolish civil rights as well as ecclesiastical. All order and all justice would be trampled underfoot and only homicides, hate, jealousy, lies and dissension would be seen without love for country or family.
"The Holy Father will suffer a great deal. I will be with him until the end and receive his sacrifice. The mischievous would attempt his life several times to do harm and shorten his days, but neither he nor his successor will see the triumph of the Church of God.
"All the civil governments will have one and the same plan, which will be to abolish and do away with every religious principle, to make way for materialism, atheism, spiritualism and vice of all kinds. In the year 1865, there will be desecration of holy places. In convents, the flowers of the Church will decompose and the devil will make himself like the king of all hearts. May those in charge of religious communities be on their guard against the people they must receive, for the devil will resort to all this evil tricks to introduce sinners into religious orders, for disorder and the love of carnal pleasures will be spread all over the earth.
"...France, Italy, Spain and England will be at war. Blood will flow in the streets. Frenchman will fight Frenchman, Italian will fight Italian. A general war will follow which will be appalling. For a time, God will cease to remember France and Italy because the Gospel of Jesus Christ has been forgotten. The wicked will make use of all their evil ways. Men will kill each other, massacre each other even in their homes. At the first blow of His thundering sword, the mountains and all nature will tremble in terror, for the disorders and crimes of men have pierced the vault of the heavens. Paris will burn and Marseilles will be engulfed. Several cities will be shaken down and swallowed up by earthquakes. People will believe that all is lost. Nothing will be seen but murder, nothing will be heard but the clash of arms and blasphemy.
"The righteous will suffer greatly. Their prayers, their penances and their tears will rise up to Heaven and all of God's people will beg for forgiveness and mercy and will plead for my help and intercession. And then Jesus Christ, in an act of His justice and His great mercy will command His angels to have all His enemies put to death. Suddenly, the persecutors of the Church of Jesus Christ and all those given over to sin will perish and the earth will become desert-like. And then peace will be made, and man will be reconciled with God. Jesus Christ will be served, worshipped, and glorified. Charity will flourish everywhere. The new kings will be the right arm of the holy Church, which will be strong, humble, pious, poor but fervent in the imitation of the virtues of Jesus Christ. The Gospel will be preached everywhere and mankind will make great progress in its faith, for there will be unity among the workers of Jesus Christ and man will live in fear of God.
"This peace among men will be short-lived. Twenty-five years of plentiful harvests will make them forget that the sins of men are the cause of all the troubles on this earth. A forerunner of the Antichrist, with his troops gathered from several nations, will fight against the true Christ, the only Savior of the world. He will shed much blood and will want to annihilate the worship of God to make himself be looked upon as a God.
"The earth will be struck by calamities of all kinds (in addition to plague and famine which will be widespread). There will be a series of wars until the last war, which will then be fought by the ten kings of the Antichrist, all of whom will have one and the same plan and will be the only rulers of the world. Before this comes to pass, there will be a kind of false peace in the world. People will think of nothing but amusement. The wicked will give themselves over to all kinds of sin. But the children of the holy Church, the children of my faith, my true followers, they will grow in their love for God and in all the virtues most precious to me. Blessed are the souls humbly guided by the Holy Ghost! I shall fight at their side until they reach a fullness of years.
"Nature is asking for vengeance because of man, and she trembles with dread at what must happen to the earth stained with crime. Tremble, earth, and you who proclaim yourselves as serving Jesus Christ and who, on the inside, only adore yourselves, tremble, for God will hand you over to His enemy because the holy places are in the state of corruption.... It will be during this time that the Antichrist will be born of a Hebrew nun, a false virgin who will communicate with the old serpent, the master of impurity, his father will be a Bishop. At birth, he will spew out blasphemy; he will have teeth, in a word, he will be the devil incarnate. He will scream horribly, he will perform wonders, he will feed on nothing but impurity. He will have brothers who, although not devils incarnate like him, will be children of evil. At the age of twelve, they will draw attention upon themselves by the gallant victories they will have won; soon they will each lead armies, aided by the legions of hell.
"The seasons will be altered, the earth will produce nothing but bad fruit, the stars will lose their regular motion, the moon will only reflect a faint reddish glow. Water and fire will give the earth's globe convulsions and terrible earthquakes which will swallow up mountains, cities.... Rome will lose the faith and become the seat of the Antichrist.
"The demons of the air together with the Antichrist will perform great wonders on earth and in the atmosphere, and men will become more and more perverted. God will take care of his faithful servants and men of good will. The Gospel will be preached everywhere, and all peoples of all nations will get to know the truth.
"I make an urgent appeal to the earth. I call on the true disciples of the living God who reigns in Heaven; I call on the true followers of Christ made man, the only true Savior of men; I call on my children, the true faithful, those who have given themselves to me so that I may lead them to my divine Son, those whom I carry in My arms, so to speak, those who have lived according to My spirit. Finally, I call on the apostles of the Last Days, the faithful disciples of Jesus Christ who have lived in scorn for the world and for themselves, in poverty and in humility, in union with God, in suffering unknown to the world. It is time they came out and filled the world with light. Go and reveal yourselves to be my cherished children. I am at your side and within you, provided that your faith is the light which shines upon you in these unhappy days. May your zeal make you famished for the glory and the honor of Jesus Christ. Fight, children of light, you, the few who can see. For now is the time of all times, the end of all ends.
"The Church will be in eclipse, the world will be in dismay. But now Enoch and Eli will come, filled with the spirit of God. They will preach with the might of God, and men of good will believe in God, and many souls will be comforted. They will make great steps forward through the virtue of the Holy Spirit and will condemn the devilish lapses of the Antichrist. Woe to the inhabitants of the earth! There will be bloody wars and famines, plagues and infectious diseases. It will rain with a fearful hail of animals. There will be thunderstorms which will shake cities, earthquakes which will swallow up countries. Voices will be heard in the air. Men will beat their heads against walls, call for their death, an on another side death will be their torment. Blood will flow on all sides. Who will be the victor if God does not shorten the length of the test? All the blood, the tears and the prayers of the righteous, God will relent. Enoch and Eli will be put to death. Pagan Rome will disappear. The fire of Heaven will fall and consume three cities. All the universe will be struck with terror and many will let themselves be led astray because they have not worshipped the true Christ who lives among them. It is time; the sun is darkening; only faith will survive.
"Now is the time, the abyss is opening. Here is the king of kings of darkness, here is the Beast with his subjects, calling himself the Savior of the world. He will rise proudly into the air to go to Heaven. He will be smothered by the breath of the Archangel Saint Michael. He will fall, and the earth, which will have been in a continuous series of convolutions for three days, will open up its fiery bowels; and he will have plunged for eternity with all his followers into the everlasting chasms of hell. And then water and fire will purge the earth and consume all the works of men's pride and all will be renewed. God will be served and glorified."
"The priests, ministers of my Son, the priests, by their wicked lives, by their irreverence and their impiety in the celebration of the holy mysteries, by their love of money, their love of honors and pleasures, the priests have become cesspools of impurity. Yes, the priests are asking for vengeance, and vengeance is hanging over their heads. Woe to the priests and to those dedicated to God who by their unfaithfulness and their wicked lives are crucifying my son again! The sins of those dedicated to God cry out towards Heaven and call for vengeance, and now vengeance is at their door, for there is no one left to beg mercy and forgiveness for the people. There are no more generous souls, there is no one left worthy of offering a stainless sacrifice to the Eternal God for the sake of the world.
"God will strike in an unprecedented way. Woe to the inhabitants of the earth! God will exhaust His wrath upon them, and no one will be able to escape so many afflictions together. The chiefs, the leaders of the people of God have neglected prayer and penance, and the devil has bedimmed their intelligence. They have become wandering stars which the old devil will drag along with his tail to make them perish. God will allow the old serpent to cause divisions among those who reign in every society and in every family. Physical and moral agonies will be suffered. God will abandon mankind to itself and will send punishments which will follow one after the other for more than thirty-five years.
"The society of men is on the eve of the most terrible scourges and of gravest events. Mankind must expect to be ruled with an iron rod and to drink from the chalice of the wrath of God. May the curate of my Son, Pope Pius IX, never leave Rome again after 1859; may he, however, be steadfast and noble, may he fight with the weapons of faith and love. I will be at his side. May he be on his guard against Napoleon: he is two-faced, and when he wishes to make himself Pope as well as Emperor, God will soon draw back from him. He is the master-mind who, always wanting to ascend further, will fall on the sword he wished to use to force his people to be raised up.
"Italy will be punished for her ambition in wanting to shake off the yoke of the Lord of Lords. And so she will be left to fight a war; blood will flow on all sides. Churches will be locked up or desecrated. Priests and religious orders will be hunted down, and made to die a cruel death. Several will abandon the faith, and a great number of priests and members of religious orders will break away from the true religion; among these people there will even be bishops.
"May the Pope guard against the performers of miracles. For the time has come when the most astonishing wonders will take place on the earth and in the air.
"In the year 1864, Lucifer together with a large number of demons will be unloosed from hell...they will put an end to faith little by little, even in those dedicated to God. They will blind them in such a way, that, unless they are blessed with a special grace, these people will take on the spirit of these angels of hell; several religious institutions will lose all faith and will lose many souls.
"Evil books will be abundant on earth and the spirits of darkness will spread everywhere a universal slackening in all that concerns the service of God. They will have great power over nature: there will be churches built to serve these spirits. People will be transported from one place to another by these evil spirits, even priests, for they will not have been guided by the good spirit of the Gospel, which is a spirit of humility, charity and zeal for the glory of God. On occasions, the dead and the righteous will be brought back to life. (That is to say that these dead will take on the form of righteous souls which had lived on earth, in order to lead men further astray; these so-called resurrected dead, who will be nothing but the devil in this form, will preach another gospel contrary to that of the true Christ Jesus, denying the existence of Heaven; that is also to say, the souls of the damned. All these souls will appear as if fixed to their bodies).
"Extraordinary prodigies will abound everywhere because the true faith has been extinguished and the false light illuminates the world. Woe to the princes of the Church who only concern themselves with the accumulation of riches upon riches, protect their authority and rule with pride.
"...The Vicar of my Son will suffer a great deal, because for a while the Church will yield to large persecution, a time of darkness, and the Church will witness a frightful crisis. The true faith of the Lord having been forgotten, each individual will want to be on his own and be superior to people of the same identity. They will abolish civil rights as well as ecclesiastical. All order and all justice would be trampled underfoot and only homicides, hate, jealousy, lies and dissension would be seen without love for country or family.
"The Holy Father will suffer a great deal. I will be with him until the end and receive his sacrifice. The mischievous would attempt his life several times to do harm and shorten his days, but neither he nor his successor will see the triumph of the Church of God.
"All the civil governments will have one and the same plan, which will be to abolish and do away with every religious principle, to make way for materialism, atheism, spiritualism and vice of all kinds. In the year 1865, there will be desecration of holy places. In convents, the flowers of the Church will decompose and the devil will make himself like the king of all hearts. May those in charge of religious communities be on their guard against the people they must receive, for the devil will resort to all this evil tricks to introduce sinners into religious orders, for disorder and the love of carnal pleasures will be spread all over the earth.
"...France, Italy, Spain and England will be at war. Blood will flow in the streets. Frenchman will fight Frenchman, Italian will fight Italian. A general war will follow which will be appalling. For a time, God will cease to remember France and Italy because the Gospel of Jesus Christ has been forgotten. The wicked will make use of all their evil ways. Men will kill each other, massacre each other even in their homes. At the first blow of His thundering sword, the mountains and all nature will tremble in terror, for the disorders and crimes of men have pierced the vault of the heavens. Paris will burn and Marseilles will be engulfed. Several cities will be shaken down and swallowed up by earthquakes. People will believe that all is lost. Nothing will be seen but murder, nothing will be heard but the clash of arms and blasphemy.
"The righteous will suffer greatly. Their prayers, their penances and their tears will rise up to Heaven and all of God's people will beg for forgiveness and mercy and will plead for my help and intercession. And then Jesus Christ, in an act of His justice and His great mercy will command His angels to have all His enemies put to death. Suddenly, the persecutors of the Church of Jesus Christ and all those given over to sin will perish and the earth will become desert-like. And then peace will be made, and man will be reconciled with God. Jesus Christ will be served, worshipped, and glorified. Charity will flourish everywhere. The new kings will be the right arm of the holy Church, which will be strong, humble, pious, poor but fervent in the imitation of the virtues of Jesus Christ. The Gospel will be preached everywhere and mankind will make great progress in its faith, for there will be unity among the workers of Jesus Christ and man will live in fear of God.
"This peace among men will be short-lived. Twenty-five years of plentiful harvests will make them forget that the sins of men are the cause of all the troubles on this earth. A forerunner of the Antichrist, with his troops gathered from several nations, will fight against the true Christ, the only Savior of the world. He will shed much blood and will want to annihilate the worship of God to make himself be looked upon as a God.
"The earth will be struck by calamities of all kinds (in addition to plague and famine which will be widespread). There will be a series of wars until the last war, which will then be fought by the ten kings of the Antichrist, all of whom will have one and the same plan and will be the only rulers of the world. Before this comes to pass, there will be a kind of false peace in the world. People will think of nothing but amusement. The wicked will give themselves over to all kinds of sin. But the children of the holy Church, the children of my faith, my true followers, they will grow in their love for God and in all the virtues most precious to me. Blessed are the souls humbly guided by the Holy Ghost! I shall fight at their side until they reach a fullness of years.
"Nature is asking for vengeance because of man, and she trembles with dread at what must happen to the earth stained with crime. Tremble, earth, and you who proclaim yourselves as serving Jesus Christ and who, on the inside, only adore yourselves, tremble, for God will hand you over to His enemy because the holy places are in the state of corruption.... It will be during this time that the Antichrist will be born of a Hebrew nun, a false virgin who will communicate with the old serpent, the master of impurity, his father will be a Bishop. At birth, he will spew out blasphemy; he will have teeth, in a word, he will be the devil incarnate. He will scream horribly, he will perform wonders, he will feed on nothing but impurity. He will have brothers who, although not devils incarnate like him, will be children of evil. At the age of twelve, they will draw attention upon themselves by the gallant victories they will have won; soon they will each lead armies, aided by the legions of hell.
"The seasons will be altered, the earth will produce nothing but bad fruit, the stars will lose their regular motion, the moon will only reflect a faint reddish glow. Water and fire will give the earth's globe convulsions and terrible earthquakes which will swallow up mountains, cities.... Rome will lose the faith and become the seat of the Antichrist.
"The demons of the air together with the Antichrist will perform great wonders on earth and in the atmosphere, and men will become more and more perverted. God will take care of his faithful servants and men of good will. The Gospel will be preached everywhere, and all peoples of all nations will get to know the truth.
"I make an urgent appeal to the earth. I call on the true disciples of the living God who reigns in Heaven; I call on the true followers of Christ made man, the only true Savior of men; I call on my children, the true faithful, those who have given themselves to me so that I may lead them to my divine Son, those whom I carry in My arms, so to speak, those who have lived according to My spirit. Finally, I call on the apostles of the Last Days, the faithful disciples of Jesus Christ who have lived in scorn for the world and for themselves, in poverty and in humility, in union with God, in suffering unknown to the world. It is time they came out and filled the world with light. Go and reveal yourselves to be my cherished children. I am at your side and within you, provided that your faith is the light which shines upon you in these unhappy days. May your zeal make you famished for the glory and the honor of Jesus Christ. Fight, children of light, you, the few who can see. For now is the time of all times, the end of all ends.
"The Church will be in eclipse, the world will be in dismay. But now Enoch and Eli will come, filled with the spirit of God. They will preach with the might of God, and men of good will believe in God, and many souls will be comforted. They will make great steps forward through the virtue of the Holy Spirit and will condemn the devilish lapses of the Antichrist. Woe to the inhabitants of the earth! There will be bloody wars and famines, plagues and infectious diseases. It will rain with a fearful hail of animals. There will be thunderstorms which will shake cities, earthquakes which will swallow up countries. Voices will be heard in the air. Men will beat their heads against walls, call for their death, an on another side death will be their torment. Blood will flow on all sides. Who will be the victor if God does not shorten the length of the test? All the blood, the tears and the prayers of the righteous, God will relent. Enoch and Eli will be put to death. Pagan Rome will disappear. The fire of Heaven will fall and consume three cities. All the universe will be struck with terror and many will let themselves be led astray because they have not worshipped the true Christ who lives among them. It is time; the sun is darkening; only faith will survive.
"Now is the time, the abyss is opening. Here is the king of kings of darkness, here is the Beast with his subjects, calling himself the Savior of the world. He will rise proudly into the air to go to Heaven. He will be smothered by the breath of the Archangel Saint Michael. He will fall, and the earth, which will have been in a continuous series of convolutions for three days, will open up its fiery bowels; and he will have plunged for eternity with all his followers into the everlasting chasms of hell. And then water and fire will purge the earth and consume all the works of men's pride and all will be renewed. God will be served and glorified."
Litany of Our Lady of La Salette
Lord, have mercy on us.
Christ, have mercy on us
Lord, have mercy on us,
Jesus hear us.
Jesus, grant our petitions
God the Father of Heaven,
have mercy on us.
God the Son, Redeemer of the world,
have mercy on us.
God the Holy Ghost,
have mercy on us.
Holy, Trinity, one God,
have mercy on us.
Our Lady of La Salette, reconciler of sinners,
Pray for us. *
Our Lady of La Salette, help of the just, *
Our Lady of La Salette, healer of the ill, *
Our Lady of La Salette, consoler of the afflicted, *
Our Lady of La Salette, who appeared to some poor children of the Alps to give us grave warnings, *
Our Lady of La Salette, who wept tears on thinking of man's sins, *
Our Lady of La Salette, who gave us the Lord's warnings so that we be converted, *
Our Lady of La Salette, who by Thy supplications holds back the arm of the Lord, who is angry with us, *
Our Lady of La Salette, who said: "If my people will not submit, I shall be forced to let go the arm of my Son", *
Our Lady of La Salette, who prays continually to Thy Divine Son that He be merciful to us, *
Our Lady of La Salette, who feels such great sorrow because of our sins, *
Our Lady of La Salette, who deserves all our gratitude, *
Our Lady of La Salette, who, after giving Thy warnings to the children of the mountain, said: "Well, my children, you will pass it on to all my people.", *
Mary, thou who have announced to men terrible punishments if they are not converted, *
Mary, thou who announces to them mercy and pardon, if they return to God, *
Mary, thou who promises abundant graces if we do penance, *
Mary, thou whose miraculous apparition has echoed throughout both worlds, *
Mary, thou whose miracles extend to all countries, *
Mary, thou whose cult grows each day, *
Mary, thou whose good works delight all thy children, *
Mary, thou who are not invoked in vain, *
Mary, thou who made a miraculous spring flow forth at thy feet, *
Mary, thou who, following the example of Jesus, gives sight to the blind, movement to the paralyzed, health to the ill, *
Mary, thou who consoles all the unfortunate, *
Mary, thou who appeared resplendent with light, *
Mary, thou who wore on thy breast the Crucifix and the instruments of the Passion, *
Mary, thou who has warned us to sanctify the Lord's Day if we are to avoid the terrible punishments, *
Mary, thou who said that work on Sundays and blasphemy especially excite the anger of God, *
Mary, thou who has reproached us for not keeping the fasts and abstinences of the Church, *
Mary, thou who has announced to us the plagues of God, if we continue to violate His commandments, *
Mary, thou who has recommended morning and evening prayers, *
By Thy powerful protection, deliver us from the evils which threaten us, O Mary!
Poor sinners that we are,
convert us, O Mary!
In the accomplishment of our duty,
help us O Mary!
In solid piety, strengthen us O Mary!
In the persevering practice of all the virtues, encourage us O Mary!
In our joys, be with us O Mary!
In all the events of life, obtain for us a perfect submission to the will of God, O Mary!
Lamb of God, who takest away the sins of the world,
pardon us, O Lord!
Lamb of God, who takest away the sins of the world,
grant our petitions!
Lamb of God, who takest away the sins of the world,
have mercy on us!
Pray for us, O Holy Mother of God,
that we may be made worthy of the promises of Christ.
Let us pray:
O God, Who does not cease showing us how agreeable to Thee is the devotion to the Most Holy Virgin, by the many miracles which her intercession obtains for us, grant us the grace to be always faithful to the teachings she gives us, that, after having observed Thy holy commandments in this life, we may have the joy of possessing Thee for all eternity. Amen
Indulgence of 40 days
(Monseigneur de Bruillard, 15 January 1852)
Lord, have mercy on us.
Christ, have mercy on us
Lord, have mercy on us,
Jesus hear us.
Jesus, grant our petitions
God the Father of Heaven,
have mercy on us.
God the Son, Redeemer of the world,
have mercy on us.
God the Holy Ghost,
have mercy on us.
Holy, Trinity, one God,
have mercy on us.
Our Lady of La Salette, reconciler of sinners,
Pray for us. *
Our Lady of La Salette, help of the just, *
Our Lady of La Salette, healer of the ill, *
Our Lady of La Salette, consoler of the afflicted, *
Our Lady of La Salette, who appeared to some poor children of the Alps to give us grave warnings, *
Our Lady of La Salette, who wept tears on thinking of man's sins, *
Our Lady of La Salette, who gave us the Lord's warnings so that we be converted, *
Our Lady of La Salette, who by Thy supplications holds back the arm of the Lord, who is angry with us, *
Our Lady of La Salette, who said: "If my people will not submit, I shall be forced to let go the arm of my Son", *
Our Lady of La Salette, who prays continually to Thy Divine Son that He be merciful to us, *
Our Lady of La Salette, who feels such great sorrow because of our sins, *
Our Lady of La Salette, who deserves all our gratitude, *
Our Lady of La Salette, who, after giving Thy warnings to the children of the mountain, said: "Well, my children, you will pass it on to all my people.", *
Mary, thou who have announced to men terrible punishments if they are not converted, *
Mary, thou who announces to them mercy and pardon, if they return to God, *
Mary, thou who promises abundant graces if we do penance, *
Mary, thou whose miraculous apparition has echoed throughout both worlds, *
Mary, thou whose miracles extend to all countries, *
Mary, thou whose cult grows each day, *
Mary, thou whose good works delight all thy children, *
Mary, thou who are not invoked in vain, *
Mary, thou who made a miraculous spring flow forth at thy feet, *
Mary, thou who, following the example of Jesus, gives sight to the blind, movement to the paralyzed, health to the ill, *
Mary, thou who consoles all the unfortunate, *
Mary, thou who appeared resplendent with light, *
Mary, thou who wore on thy breast the Crucifix and the instruments of the Passion, *
Mary, thou who has warned us to sanctify the Lord's Day if we are to avoid the terrible punishments, *
Mary, thou who said that work on Sundays and blasphemy especially excite the anger of God, *
Mary, thou who has reproached us for not keeping the fasts and abstinences of the Church, *
Mary, thou who has announced to us the plagues of God, if we continue to violate His commandments, *
Mary, thou who has recommended morning and evening prayers, *
By Thy powerful protection, deliver us from the evils which threaten us, O Mary!
Poor sinners that we are,
convert us, O Mary!
In the accomplishment of our duty,
help us O Mary!
In solid piety, strengthen us O Mary!
In the persevering practice of all the virtues, encourage us O Mary!
In our joys, be with us O Mary!
In all the events of life, obtain for us a perfect submission to the will of God, O Mary!
Lamb of God, who takest away the sins of the world,
pardon us, O Lord!
Lamb of God, who takest away the sins of the world,
grant our petitions!
Lamb of God, who takest away the sins of the world,
have mercy on us!
Pray for us, O Holy Mother of God,
that we may be made worthy of the promises of Christ.
Let us pray:
O God, Who does not cease showing us how agreeable to Thee is the devotion to the Most Holy Virgin, by the many miracles which her intercession obtains for us, grant us the grace to be always faithful to the teachings she gives us, that, after having observed Thy holy commandments in this life, we may have the joy of possessing Thee for all eternity. Amen
Indulgence of 40 days
(Monseigneur de Bruillard, 15 January 1852)
The Hymn: O Lady Blest of La Salette
O Lady blest of La Salette--
Take pity on our hapless state,
And hearken to our cry!
Thine own sweet voice in plaintive wail,
As we walk through this tearful vale,
Is heard reproachfully.
In France, we're taught, thou didst appear,
And through two children biding near,
A warning didst convey--
The arm of thine offended Son
Thou couldst not hold, and heaven's frown
Thou couldst no longer stay.
The wrath of Jesus Christ would fall,
So didst thou say, on us and all,
For our iniquity:
Thy warning is, that we repent,
Or else a fatal punishment
Will scourge us heavily.
Then stay, O Virgin Mother, stay
The doom impending, whilst we pray
To thy most clement Son:
And as on earth our vows we make,
Present them thou, for Jesus' sake,
To God's eternal throne.
One only God we'll ever serve,
And from His truth we ne'er will swerve,
The one unchanging faith:
Our holy Church we know to be
The sole and only Church, where we
Can rest in life and death.
Oh, may we never take again
The holy Name of God in vain,
Or His good Spirit grieve!
All cursing, swearing, blasphemy
Be far from us: and holily
May we forever live!
The Sunday and all holidays,
We promise we will spend in praise
Of our much injured God.
Our joy shall be our Mass to hear,
And to the Sacraments draw near,
Those wells of Christ's own blood.
And when our priests the doctrines preach,
Which God hath given them power to teach,
We ne'er will absent be:
The days of abstinence and fast,
We'll strive to keep from first to last,
And Holy Church obey.
O Virgin Queen, in pity hear
Thy children whilst we humbly dare
These pious vows to make--
What God and Holy Church command,
On bended knee, with outstretched hand,
We promise ne'er to break.
O Lady blest of La Salette,
Thy strength can hardly bear the weight
Of Christ's uplifted arm:
Still tarry, Mother, yet awhile--
Our hearts to Jesus reconcile,
And shield us from the storm.
Circumstances Connected with the Apparition
Since the Assumption of our Blessed Lady into heaven, she has often appeared to her children on earth. But Mary appeared on the mountain of La Salette, as she never appeared before.
1. She was seen in grief, with all the signs of the most profound sorrow; she shed abundant tears whilst speaking to the children; she carried on her breast the image of her Divine Son nailed to the cross, with the other tokens of His sufferings.
2. No sanctuary has ever been dedicated to our Lady, under circumstances of such general interest. Nowhere had she ever invited her people to conversion with words so touching, and in so pressing a manner. Never before did she call sinning men back to Christ, by a living representation of the scene on Calvary, where she stood as the Mother of Sorrows at the feet of her expiring Son, all, doubtless, on account of the enormity of our sins in this age.
3. Again, how remarkable that the Apparition should have happened on the eve of the very day, which the Church has appointed to commemorate the Seven Dolours of our Blessed Lady.
4. One curious fact must not be forgotten, as strikingly corroborative of all other evidence as to the truth of the children's story. The spring, near where our Lady appeared, had been completely dried up previous to the vision; it began to flow immediately after, and has continued to run copiously ever since in a beautiful stream of the clearest water. This is a stumbling-block for scoffers, and for those of small faith, rather inconvenient. As a fact, as evidence, it cannot be got over.
Hymn: Tota pulchra es, Maria
V. Thou art all beautiful, O Mary.
R. Thou art all beautiful, O Mary.
V. And original sin is not in thee.
R. And original sin is not in thee.
V. Thou art the glory of Jerusalem.
R. Thou art the joy of Israel.
V. Thou art the special honour of our people.
R. Thou art the advocate of sinners.
V. O Mary.
R. O Mary.
V. Virgin most prudent.
R. Mother most clement.
V. Pray for us.
R. Intercede for us with Jesus Christ our Lord.
V. In thy Conception, O Virgin, thou wert without sin.
R. Pray for us to the Father, Whose Son thou didst bring forth.
Let us pray:
O God, Who by the Virgin's Immaculate Conception didst prepare a worthy dwelling for Thy Son, grant us that through her intercession we may be enabled faithfully to keep our heart and body free from all sin for Thy sake, Who didst preserve her from every stain. Through the same Christ our Lord. Amen.
Invocation
Our Lady of La Salette, Reconciler of sinners, pray without ceasing for us who have recourse to thee.
Indulgence 300 days.
Prayer to Our Lady of La Salette
Remember, Our Lady of La Salette, true Mother of Sorrows, the tears which thou didst shed for me on Calvary; be mindful also of the unceasing care which thou dost exercise to screen me from the Justice of God; and consider whether thou canst now abandon thy child, for whom thou has done so much. Inspired by this consoling thought, I come to cast myself at thy feet, in spite of my infidelity and ingratitude. Reject not my prayer, O Virgin of reconciliation, convert me, obtain for me the grace to love Jesus Christ above all things and to console thee, too, by living a holy life, in order that one day I may be able to see thee in heaven. Amen.
Indulgence of 500 days.
http://catholicharboroffaithandmorals.com/
O Lady blest of La Salette--
Take pity on our hapless state,
And hearken to our cry!
Thine own sweet voice in plaintive wail,
As we walk through this tearful vale,
Is heard reproachfully.
In France, we're taught, thou didst appear,
And through two children biding near,
A warning didst convey--
The arm of thine offended Son
Thou couldst not hold, and heaven's frown
Thou couldst no longer stay.
The wrath of Jesus Christ would fall,
So didst thou say, on us and all,
For our iniquity:
Thy warning is, that we repent,
Or else a fatal punishment
Will scourge us heavily.
Then stay, O Virgin Mother, stay
The doom impending, whilst we pray
To thy most clement Son:
And as on earth our vows we make,
Present them thou, for Jesus' sake,
To God's eternal throne.
One only God we'll ever serve,
And from His truth we ne'er will swerve,
The one unchanging faith:
Our holy Church we know to be
The sole and only Church, where we
Can rest in life and death.
Oh, may we never take again
The holy Name of God in vain,
Or His good Spirit grieve!
All cursing, swearing, blasphemy
Be far from us: and holily
May we forever live!
The Sunday and all holidays,
We promise we will spend in praise
Of our much injured God.
Our joy shall be our Mass to hear,
And to the Sacraments draw near,
Those wells of Christ's own blood.
And when our priests the doctrines preach,
Which God hath given them power to teach,
We ne'er will absent be:
The days of abstinence and fast,
We'll strive to keep from first to last,
And Holy Church obey.
O Virgin Queen, in pity hear
Thy children whilst we humbly dare
These pious vows to make--
What God and Holy Church command,
On bended knee, with outstretched hand,
We promise ne'er to break.
O Lady blest of La Salette,
Thy strength can hardly bear the weight
Of Christ's uplifted arm:
Still tarry, Mother, yet awhile--
Our hearts to Jesus reconcile,
And shield us from the storm.
Circumstances Connected with the Apparition
Since the Assumption of our Blessed Lady into heaven, she has often appeared to her children on earth. But Mary appeared on the mountain of La Salette, as she never appeared before.
1. She was seen in grief, with all the signs of the most profound sorrow; she shed abundant tears whilst speaking to the children; she carried on her breast the image of her Divine Son nailed to the cross, with the other tokens of His sufferings.
2. No sanctuary has ever been dedicated to our Lady, under circumstances of such general interest. Nowhere had she ever invited her people to conversion with words so touching, and in so pressing a manner. Never before did she call sinning men back to Christ, by a living representation of the scene on Calvary, where she stood as the Mother of Sorrows at the feet of her expiring Son, all, doubtless, on account of the enormity of our sins in this age.
3. Again, how remarkable that the Apparition should have happened on the eve of the very day, which the Church has appointed to commemorate the Seven Dolours of our Blessed Lady.
4. One curious fact must not be forgotten, as strikingly corroborative of all other evidence as to the truth of the children's story. The spring, near where our Lady appeared, had been completely dried up previous to the vision; it began to flow immediately after, and has continued to run copiously ever since in a beautiful stream of the clearest water. This is a stumbling-block for scoffers, and for those of small faith, rather inconvenient. As a fact, as evidence, it cannot be got over.
Hymn: Tota pulchra es, Maria
V. Thou art all beautiful, O Mary.
R. Thou art all beautiful, O Mary.
V. And original sin is not in thee.
R. And original sin is not in thee.
V. Thou art the glory of Jerusalem.
R. Thou art the joy of Israel.
V. Thou art the special honour of our people.
R. Thou art the advocate of sinners.
V. O Mary.
R. O Mary.
V. Virgin most prudent.
R. Mother most clement.
V. Pray for us.
R. Intercede for us with Jesus Christ our Lord.
V. In thy Conception, O Virgin, thou wert without sin.
R. Pray for us to the Father, Whose Son thou didst bring forth.
Let us pray:
O God, Who by the Virgin's Immaculate Conception didst prepare a worthy dwelling for Thy Son, grant us that through her intercession we may be enabled faithfully to keep our heart and body free from all sin for Thy sake, Who didst preserve her from every stain. Through the same Christ our Lord. Amen.
Invocation
Our Lady of La Salette, Reconciler of sinners, pray without ceasing for us who have recourse to thee.
Indulgence 300 days.
Prayer to Our Lady of La Salette
Remember, Our Lady of La Salette, true Mother of Sorrows, the tears which thou didst shed for me on Calvary; be mindful also of the unceasing care which thou dost exercise to screen me from the Justice of God; and consider whether thou canst now abandon thy child, for whom thou has done so much. Inspired by this consoling thought, I come to cast myself at thy feet, in spite of my infidelity and ingratitude. Reject not my prayer, O Virgin of reconciliation, convert me, obtain for me the grace to love Jesus Christ above all things and to console thee, too, by living a holy life, in order that one day I may be able to see thee in heaven. Amen.
Indulgence of 500 days.
http://catholicharboroffaithandmorals.com/
Kontributi fetar i don Anton Kçirës
don Antoni në Teqen e Detroitit
Para disa ditve, nji prej miqve t'mij në fb po lëvdonte e nalconte kontributin fetar e atdhetar të don Anton Kçirës, i cilli mbas Nandorit të vjetit 1989, ka ushtrue aktivitetin në Rochester Hills, të Michigan-it. Personalisht nuk kam pasë rastin me e takue don Kçirën, por n'kjoft se do t'm'jepej mundsija, do t'kisha pasë dishirë, n'dashtni kristjane, me i bâ disa pyetje që cekin veç sferen fetare, mbasi don Antoni asht sod ndër meshtarët e paktë shqiptarë të mbetun që asht shugurue në mnyrë valide, me 29 Qershuer 1967, simbas Ritit të vetëm valid latin, të kodifikuem përfundimisht prej Papës Piut XII, me 30 Nanduer 1947, me anen e Konstitucjonit Apostolik "Sacramentum Ordinis".
Nji prej ktyne ditve, tuej pâ disa video të besimtarve katolikë në Diasporë, vërej don Antonin tuej celebrue Darken protestante të Palit VI, e quejtun rëndomtë nëpër dioqeza "Mesha Katolike", edhe pse kjo ceremoni protestante dhe aspak katolike, e hartueme me bashkpunimin e 6 ministrave protestantë, pavarsisht emnit që i asht vue sipër për me mashtrue mâ kollaj t'paditunit n'Fé, asht konceptue qysh n'fillim me kênë veç nji darkë përkujtimore dhe jo Sakrifica e Kalvarit, ashtu siç asht me të vërtetë nji Meshë autentike Tradicionale Romake, Mesha e vetme e vërtetë e Kishës Katolike.
Kjo ceremoni sakrilegje protestante, që besimtarve t'painformuem katolikë u duket se asht Mesha Katolike, kjé përgaditë prej Mgr Annibale Bugnini-t me ndihmen e 6 "ekspertve" protestantë : George, Jasper, Shephard, Kunneth, Smith dhe "fratit" Max Thurian, që përfaqsojshin Konçilin Botnuer të Kishave ("The World Council of Churches"), Kishen Anglikane, Kishen Luterane dhe Komunitetin francez protestant të Taizes. Bugnini kjé caktue prej vetë apostatit Palit VI si kreu i Komisionit që do të kryente ndryshimin e liturgjisë ("Consilium ad Exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia"). I njoftun si mason i inflitruem me pseudonimin "Buan", me nr. matrikullit 1365/75 (Rore-sanctifica.org), Bugnini asht shprehë publikisht se qëllimi i tij në përgaditjen e "meshës së re" ishte "me prodhue nji ceremoni kultit ku çdo hindu, budist apo protestant t'mund të merrte pjesë dhe të ndihej si n'shpinë e vet". Mbasi Komisioni për ndryshimin e liturgjisë mbaroi punë, që shihet edhe prej ftyrave të qeshuna të "ekspertve" protestantë në foton e 10 Prillit, përfaqsuesi i Kishës Luterane, "Dr." Smith u krenue botnisht me fjalët : "Kryem punën që filloi Martin Luteri". Në 1969, "frati" Thurian, i komunitetit protestant të Taizes, njêni prej 6 "ekspertve", shprehu knaqsinë e tij për ceremoninë e re të aprovueme prej apostatit Pali VI, tuej shtue se tashti protestantët do të mundeshin me celebrue "Darken e Zotit" me të njêjtat lutje si Katolikët (Catholicapologetics.info).
"Ekspertët" buzagaz për punën e kryeme; 10 Prill 1970, Vatikan.
Si mundet don Antoni me celebrue nji ceremoni protestante nën emnin e rrême të Meshës Katolike ? A e ka harrue, don Antoni, betimin që ka bâ kur asht shugurue meshtar n'përjetsi me celebrue veç Meshen Tradicionale latine deri n'fudin e jetës t'ij ? A e ka harrue don Antoni Dokumentin Pontifikal të Papës sh'Piu V "Quo Primum Tempore" (1570), me fuqi t'përjetshme, që urdhnon çdo meshtar të ritit latin me celebrue veç Meshen Tradicionale latine nën dënimin e çkishnimit dhe mallkimit prej vetë Hyjit t'Gjithpushtetshëm ?
Rev. A. De Pauw mbi Meshen Tradicionale latine
« Miq!
« Dita mâ e randsishme e jetës teme kjé dita e konsakrimit. N'ato ditë, ditët e Papës Piut XII, Kisha e Romës e quejti "Sacerdos in aeternum". "Sacerdos in aeternum", në latinisht, apo Meshtar n'përjetsí, në çdo g'juhë tjetër. Në vigjiljen para shugurimit tem si meshtar më dhane kyt libër. Titulli i tij n'latinisht asht "Missale Romanum", "Meshari Romak", libri i Meshës Romake. Dhe ashtu si bahej për të tanë kanditatët për konsakrim, n'kohen para reformave të Konçilit të II të Vatikanit, tuej përfshi Papen, tanë Kardinajt, tanë ipeshkvijtë dhe pjesen ma të madhe të meshtarve të soçëm, ashtu si zbatohej me të tana ata, ipeshkvi konsakrues më kërkoi me vue doren teme të majtë mbi kyt libër, me ngritë doren e djathtë dhe me shpallë kyt premtim solemn : "Pranoj vullnetarisht dhe pa kufizime të tana Traditat kishtare dhe apostolike të Kishës së Romës, Nji, Shejte, Katolike dhe Apostolike, dhe premtoj e betohem solemnisht me i ruejtë dhe me i shpallë kto Tradita deri n'frymen teme të fundit".
« Tradita kryesore dhe mâ shêjtja mes ktyne Traditave asht Sakrifica e Meshës, Mesha e pasardhsve tanë, Mesha Tradicionale Latine, kajherë e quejtun edhe Mesha Tridentine e Papës sh'Piut V, mbasi ishte kërkesa e Etënve konçiljarë të mbledhun në qytetin e Trentos, qyteti tridentin, mes viteve 1545 dhe 1563, që e bani Papen sh'Piun V me na dhanë Meshen Tradicionale Latine, ashtu si e njohim dhe e dojmë sod. Papa sh'Piu V njifet n'histori si Papa i Meshës së vërtetë dhe Papa i Rruxares. Mesha e vërtetë dhe Rruxarja, çfarë kombinimit triumfues!
« Jo, Papa sh'Piu V nuk nxori nji Meshë të ré t'emnueme simbas emnit të tij... Gjithçka që aj bani kjé eliminimi, prej Meshës të at'hershme, i lutjeve të g'jata e të devoçme që ipeshkvijë dhe meshtarë vullnetmirë, me iniciativen e tyne, kishin shtue g'jatë shekujve në Meshen shejte që kishin trashigue.
« Ndërhymja historike e Papës sh'Piu V na dha Meshen e vjetër të vërtetë, në tanë thjeshtsinë e saj solemne, aq të vjetër saqë shumë prej ceremonive dhe lutjeve të saja e kanë origjinën në kohen e Shelbuesit e të Dishepujve të Tij dhe në ditët e katakombeve romake, afro 1900 vjet ma parë, ku Meshët e para latine ofroheshin jo mbi tavolina por mbi varret e gurta të martirve... Martirët, pjestarët e parë të Kishës tonë; kto burra e gra heroike preferuen ma mirë vdekjen sesa tradhtinë dhe komprometimin e Fesë së tyne Katolike, që asht edhe Feja jonë.
« Dokumenti Apostolik me anen e të cilit Papa sh'Piu V na riktheu Meshen origjnale latine u shkrue me 19 Korrik 1570. Teksti i plotë i ktij Dokumenti Pontifikal, që fillon me shkronjat e para latine "Quo Primum", asht pjesë integrale, qysh në faqet e para, e Mesharit Romak zyrtar, që i njejti Papë urdhnoi, në përjetsi e përgjithmonë, me kênë libri i vetëm i Meshës që duhej përdorë n'vitet në vazhdim për celebrimin e Meshës (simbas ritit latin).
« Janë të rralla rastet kur nji Papë shpall botnisht se po ushtron Autoritetin e Tij të plotë Apostolik, si Pontif Suprem i Kishës së KRISHTIT, për me nxjerrë nji dekret që ka fuqi të përjetshme, tuej kërcënue me çkishnimin e Kishës dhe hakmarrjen e vetë Hyjit ata që do të guxojnë me shkelë kyt lloj dekretit. Nji dokument i tillë i rallë asht "Quo Primum", që trajton mbi Meshen Tradicionale latine, prej t'cilit po përkthej drejtpërdrejt prej latinishtes : "Me anen e ktij Konstitucioni të Selisë Apostolike, me fuqi të përjetshme, Ne vendosim dhe urdhnojmë që asgjâ mos të shtohet, asgjâ mos të hiqet dhe asgjâ mos të ndryshohet ndonjiherë në kyt Meshar. Kurrë në t'ardhmen, asnji meshtar nuk do t'jetë i detyruem me celebrue Meshen në nji tjetër mnyrë. Për me shmangë në të ardhmen, nji herë e përgjithmonë, çdo lloj skrupulli ndërgjegjet dhe çdo lloj frige prej ndonji dënimi kishtar, Ne deklarojmë, në sajë të Autoritetit Tonë Apostolik, Ne dekretojmë dhe vendosim që ky urdhën e dekret i Joni të jetë i vlefshëm n'përjetsí, dhe kurrë në t'ardhmen ky dekret mos të shfuqizohet dhe mos të ndryshohet në mnyrë të ligjshme; megjithaté, kushdo që do të guxojë me ndërmarrë ndonji veprim kundër ktij urdhni të Selisë Apostolike, i dhanun për tana kohnat, t'a dijë se ka tërhjek mbi vedi hakmarrjen e Apostujve të bekuem Pjetrit e Palit dhe hakmarrjen e vetë Hyjit të Gjithpushtetshëm.
« Miq,
« Bazue mbi themelet e forta dogmatike, morale dhe kanonike të ktij dekreti "Quo Primum", të dhanun për tana kohnat, - dhe tuej pasë kenê në t'kaluemen profesor seminarit dhe kshilltar teologjik e kanonik në Konçilin e II të Vatikanit në Romë, mendoj se duhet të jem i aftë me vlersue si duhet kto lloj dokumentash -, un vazhdoj me celebrue sod Meshen Tradicionale latine njisoj si e kam celebrue për heren e parë, afro 50 vjet ma parë. Mbasi Nana jeme, Kisha Katolike, më ka dhanë mue e tanë meshtarve të saj kyt privilegj të parevokueshëm dhe kyt kontratë unike, bilaterale e detyruese, atherë, me hirin e Zotit, un kam qëllim me i ndej besnik dhe me e vue në jetë, ashtu si jam betue solemnisht, deri në frymen e fundit të jetës. »
Shpesh braktisja e Meshës Katolike asht nji prej pasojave të nji shkaku shumë mâ t'randë e tragjik : Hupja e Fesë Katolike.
Feja Katolike asht nji dhunti e Hyjit, nji dritë që ndriçon njirin dhe që e shtyn me besue me vendosmëni të gjitha të vërtetat që Hyji na i ka zbulue dhe që na i propozon për besim [nëpërmjet Kishës Katolike], të gjinduna si në Biblen Shejte ashtu edhe në Traditen Katolike (Kateshizmi Romak). Katolikët kanë për detyrë me besue të gjitha të vërtetat dhe jo disa prej tyne apo ato që u pëlqejnë, pa kurrëfarë limitit kohor apo territorial. Dhe pa kyt Fé Katolike nuk mundena me i pëlqye Hyjit (Hebrejve 11:6); pa kyt Fé Katolike kërkush nuk ka me u rradhitë mes bijve të Zotit; pa Fenë Katolike tanë puna e njirit asht kot (sh’Agustini), sepse ka vetëm Nji Zot të vërtetë, vetëm Nji Fé të vërtetë Katolike dhe vetëm nji Pagzim Katolik (Efezianve 4:5). Për rrjedhojë, ata që lëvdojnë besimet e tjera të rreme jokatolike mohojnë totalisht kyt Fé unike hyjnore Katolike, pa të cilen ka veç mallkim dhe vdekje të përjetshme.
« Ato bazohen në opinionin e gabuem se të tana besimet janë pak a shumë të mira, të vërteta dhe të lëvdueshme.
»... Jo vetëm që përkrahsit e ktij opinioni janë krejtsisht n'gabim, por në t'njêjten kohë ata mohojnë dhe shtrêmbnojnë kuptimin e Fesë së vërtetë katolike Romane, tuej râ kshtû pak kah pak në natyralizëm dhe në ateizëm. Për rrjedhojë, âsht plotsisht e kjartë se ata që përkrahin ose bashkohen me përhapësit e ktij opinioni t'gabuem braktisin totalisht Fenë hyjnore Katolike të zbulueme prej Zotit. » (Papa Piu XI, "Mortalium Animos", 6 Janar 1928)
Si mundet atherë don Antoni me lëvdue sektin e rrêmë islamik dhe me i urue muslimanve bektashij festen e hashures, bash në teqen e tyne në Detroit ? Si mundet me përzie të vërteten e vetme katolike me sektet e tjera djallzore, kur vetë Hyji nëpërmjet Apostullit të kombeve shën Palit na mson se nuk egziston asgja e përbashkët midis KRISHTIT dhe Belialit, midis drejtsisë dhe padrejtsisë, midis dritës dhe errsinës, midis besimtarit katolik dhe njirit të pafé (2 Korintasve 6:14-15) ? Muslimanët nuk njohin Hyjninë e JEZU-KRISHTIT, si paskena atherë na të tanë nji Zot ? Si paskan Katolikët dhe jokatolikët të njejtin Parriz ? A ka lexue don Antoni mbi orgjitë imorale blasfemuese të "parrizit" islamik ?
Kur barijtë flejnë gjumin mortor të Fesë, si kanë me mujtë atherë delet me i pshtue mizorisë së ujqve grabitqarë që kanë hî gjithkund në vathen katolike e po bajnë kërdinë ?
« Shkrueji edhe engjëllit të Kishës së Sardës : Qé çka thotë Aj që ka shtatë Shpirtnat e Hyjit dhe gjashtë hyjet : I njof veprat tueja; thuhet se je gjallë por ti je i dekun! Jî vigjilent dhe forco çka ka mbetë, që asht gadi tuej dekë, sepse nuk i gjej veprat tueja të plota para Hyjit Tem. Kujtóju pra çka ke marrë e ndig'jue dhe rueji e ban pendesë. N'kjoft se nuk je vigjilent, kam me ardhë te ti si hajduti dhe nuk ke me e dijtë se n'cilen orë kam me ardhë. Megjithaté, ti ke në Sardë nji numër të vogël që nuk i kanë përlye teshat e tyne; ata kanë me ecë me Mue të veshun me t'bardha sepse janë të dêjë. Aj që ka me fitue, ka me u veshë pra me tesha t'bardha dhe nuk kam me ia hjek emnin prej librit të jetës; dhe Un kam me dishmue emnin e tij para ATIT Tem dhe para engjëjve të Tij. Aj që ka veshë të ndig'jojë çka u thotë Shpirti Kishave. » (Apokalipsi 3:1-6)
« Dita mâ e randsishme e jetës teme kjé dita e konsakrimit. N'ato ditë, ditët e Papës Piut XII, Kisha e Romës e quejti "Sacerdos in aeternum". "Sacerdos in aeternum", në latinisht, apo Meshtar n'përjetsí, në çdo g'juhë tjetër. Në vigjiljen para shugurimit tem si meshtar më dhane kyt libër. Titulli i tij n'latinisht asht "Missale Romanum", "Meshari Romak", libri i Meshës Romake. Dhe ashtu si bahej për të tanë kanditatët për konsakrim, n'kohen para reformave të Konçilit të II të Vatikanit, tuej përfshi Papen, tanë Kardinajt, tanë ipeshkvijtë dhe pjesen ma të madhe të meshtarve të soçëm, ashtu si zbatohej me të tana ata, ipeshkvi konsakrues më kërkoi me vue doren teme të majtë mbi kyt libër, me ngritë doren e djathtë dhe me shpallë kyt premtim solemn : "Pranoj vullnetarisht dhe pa kufizime të tana Traditat kishtare dhe apostolike të Kishës së Romës, Nji, Shejte, Katolike dhe Apostolike, dhe premtoj e betohem solemnisht me i ruejtë dhe me i shpallë kto Tradita deri n'frymen teme të fundit".
« Tradita kryesore dhe mâ shêjtja mes ktyne Traditave asht Sakrifica e Meshës, Mesha e pasardhsve tanë, Mesha Tradicionale Latine, kajherë e quejtun edhe Mesha Tridentine e Papës sh'Piut V, mbasi ishte kërkesa e Etënve konçiljarë të mbledhun në qytetin e Trentos, qyteti tridentin, mes viteve 1545 dhe 1563, që e bani Papen sh'Piun V me na dhanë Meshen Tradicionale Latine, ashtu si e njohim dhe e dojmë sod. Papa sh'Piu V njifet n'histori si Papa i Meshës së vërtetë dhe Papa i Rruxares. Mesha e vërtetë dhe Rruxarja, çfarë kombinimit triumfues!
« Jo, Papa sh'Piu V nuk nxori nji Meshë të ré t'emnueme simbas emnit të tij... Gjithçka që aj bani kjé eliminimi, prej Meshës të at'hershme, i lutjeve të g'jata e të devoçme që ipeshkvijë dhe meshtarë vullnetmirë, me iniciativen e tyne, kishin shtue g'jatë shekujve në Meshen shejte që kishin trashigue.
« Ndërhymja historike e Papës sh'Piu V na dha Meshen e vjetër të vërtetë, në tanë thjeshtsinë e saj solemne, aq të vjetër saqë shumë prej ceremonive dhe lutjeve të saja e kanë origjinën në kohen e Shelbuesit e të Dishepujve të Tij dhe në ditët e katakombeve romake, afro 1900 vjet ma parë, ku Meshët e para latine ofroheshin jo mbi tavolina por mbi varret e gurta të martirve... Martirët, pjestarët e parë të Kishës tonë; kto burra e gra heroike preferuen ma mirë vdekjen sesa tradhtinë dhe komprometimin e Fesë së tyne Katolike, që asht edhe Feja jonë.
« Dokumenti Apostolik me anen e të cilit Papa sh'Piu V na riktheu Meshen origjnale latine u shkrue me 19 Korrik 1570. Teksti i plotë i ktij Dokumenti Pontifikal, që fillon me shkronjat e para latine "Quo Primum", asht pjesë integrale, qysh në faqet e para, e Mesharit Romak zyrtar, që i njejti Papë urdhnoi, në përjetsi e përgjithmonë, me kênë libri i vetëm i Meshës që duhej përdorë n'vitet në vazhdim për celebrimin e Meshës (simbas ritit latin).
« Janë të rralla rastet kur nji Papë shpall botnisht se po ushtron Autoritetin e Tij të plotë Apostolik, si Pontif Suprem i Kishës së KRISHTIT, për me nxjerrë nji dekret që ka fuqi të përjetshme, tuej kërcënue me çkishnimin e Kishës dhe hakmarrjen e vetë Hyjit ata që do të guxojnë me shkelë kyt lloj dekretit. Nji dokument i tillë i rallë asht "Quo Primum", që trajton mbi Meshen Tradicionale latine, prej t'cilit po përkthej drejtpërdrejt prej latinishtes : "Me anen e ktij Konstitucioni të Selisë Apostolike, me fuqi të përjetshme, Ne vendosim dhe urdhnojmë që asgjâ mos të shtohet, asgjâ mos të hiqet dhe asgjâ mos të ndryshohet ndonjiherë në kyt Meshar. Kurrë në t'ardhmen, asnji meshtar nuk do t'jetë i detyruem me celebrue Meshen në nji tjetër mnyrë. Për me shmangë në të ardhmen, nji herë e përgjithmonë, çdo lloj skrupulli ndërgjegjet dhe çdo lloj frige prej ndonji dënimi kishtar, Ne deklarojmë, në sajë të Autoritetit Tonë Apostolik, Ne dekretojmë dhe vendosim që ky urdhën e dekret i Joni të jetë i vlefshëm n'përjetsí, dhe kurrë në t'ardhmen ky dekret mos të shfuqizohet dhe mos të ndryshohet në mnyrë të ligjshme; megjithaté, kushdo që do të guxojë me ndërmarrë ndonji veprim kundër ktij urdhni të Selisë Apostolike, i dhanun për tana kohnat, t'a dijë se ka tërhjek mbi vedi hakmarrjen e Apostujve të bekuem Pjetrit e Palit dhe hakmarrjen e vetë Hyjit të Gjithpushtetshëm.
« Miq,
« Bazue mbi themelet e forta dogmatike, morale dhe kanonike të ktij dekreti "Quo Primum", të dhanun për tana kohnat, - dhe tuej pasë kenê në t'kaluemen profesor seminarit dhe kshilltar teologjik e kanonik në Konçilin e II të Vatikanit në Romë, mendoj se duhet të jem i aftë me vlersue si duhet kto lloj dokumentash -, un vazhdoj me celebrue sod Meshen Tradicionale latine njisoj si e kam celebrue për heren e parë, afro 50 vjet ma parë. Mbasi Nana jeme, Kisha Katolike, më ka dhanë mue e tanë meshtarve të saj kyt privilegj të parevokueshëm dhe kyt kontratë unike, bilaterale e detyruese, atherë, me hirin e Zotit, un kam qëllim me i ndej besnik dhe me e vue në jetë, ashtu si jam betue solemnisht, deri në frymen e fundit të jetës. »
Shpesh braktisja e Meshës Katolike asht nji prej pasojave të nji shkaku shumë mâ t'randë e tragjik : Hupja e Fesë Katolike.
Feja Katolike asht nji dhunti e Hyjit, nji dritë që ndriçon njirin dhe që e shtyn me besue me vendosmëni të gjitha të vërtetat që Hyji na i ka zbulue dhe që na i propozon për besim [nëpërmjet Kishës Katolike], të gjinduna si në Biblen Shejte ashtu edhe në Traditen Katolike (Kateshizmi Romak). Katolikët kanë për detyrë me besue të gjitha të vërtetat dhe jo disa prej tyne apo ato që u pëlqejnë, pa kurrëfarë limitit kohor apo territorial. Dhe pa kyt Fé Katolike nuk mundena me i pëlqye Hyjit (Hebrejve 11:6); pa kyt Fé Katolike kërkush nuk ka me u rradhitë mes bijve të Zotit; pa Fenë Katolike tanë puna e njirit asht kot (sh’Agustini), sepse ka vetëm Nji Zot të vërtetë, vetëm Nji Fé të vërtetë Katolike dhe vetëm nji Pagzim Katolik (Efezianve 4:5). Për rrjedhojë, ata që lëvdojnë besimet e tjera të rreme jokatolike mohojnë totalisht kyt Fé unike hyjnore Katolike, pa të cilen ka veç mallkim dhe vdekje të përjetshme.
« Ato bazohen në opinionin e gabuem se të tana besimet janë pak a shumë të mira, të vërteta dhe të lëvdueshme.
»... Jo vetëm që përkrahsit e ktij opinioni janë krejtsisht n'gabim, por në t'njêjten kohë ata mohojnë dhe shtrêmbnojnë kuptimin e Fesë së vërtetë katolike Romane, tuej râ kshtû pak kah pak në natyralizëm dhe në ateizëm. Për rrjedhojë, âsht plotsisht e kjartë se ata që përkrahin ose bashkohen me përhapësit e ktij opinioni t'gabuem braktisin totalisht Fenë hyjnore Katolike të zbulueme prej Zotit. » (Papa Piu XI, "Mortalium Animos", 6 Janar 1928)
Si mundet atherë don Antoni me lëvdue sektin e rrêmë islamik dhe me i urue muslimanve bektashij festen e hashures, bash në teqen e tyne në Detroit ? Si mundet me përzie të vërteten e vetme katolike me sektet e tjera djallzore, kur vetë Hyji nëpërmjet Apostullit të kombeve shën Palit na mson se nuk egziston asgja e përbashkët midis KRISHTIT dhe Belialit, midis drejtsisë dhe padrejtsisë, midis dritës dhe errsinës, midis besimtarit katolik dhe njirit të pafé (2 Korintasve 6:14-15) ? Muslimanët nuk njohin Hyjninë e JEZU-KRISHTIT, si paskena atherë na të tanë nji Zot ? Si paskan Katolikët dhe jokatolikët të njejtin Parriz ? A ka lexue don Antoni mbi orgjitë imorale blasfemuese të "parrizit" islamik ?
Kur barijtë flejnë gjumin mortor të Fesë, si kanë me mujtë atherë delet me i pshtue mizorisë së ujqve grabitqarë që kanë hî gjithkund në vathen katolike e po bajnë kërdinë ?
« Shkrueji edhe engjëllit të Kishës së Sardës : Qé çka thotë Aj që ka shtatë Shpirtnat e Hyjit dhe gjashtë hyjet : I njof veprat tueja; thuhet se je gjallë por ti je i dekun! Jî vigjilent dhe forco çka ka mbetë, që asht gadi tuej dekë, sepse nuk i gjej veprat tueja të plota para Hyjit Tem. Kujtóju pra çka ke marrë e ndig'jue dhe rueji e ban pendesë. N'kjoft se nuk je vigjilent, kam me ardhë te ti si hajduti dhe nuk ke me e dijtë se n'cilen orë kam me ardhë. Megjithaté, ti ke në Sardë nji numër të vogël që nuk i kanë përlye teshat e tyne; ata kanë me ecë me Mue të veshun me t'bardha sepse janë të dêjë. Aj që ka me fitue, ka me u veshë pra me tesha t'bardha dhe nuk kam me ia hjek emnin prej librit të jetës; dhe Un kam me dishmue emnin e tij para ATIT Tem dhe para engjëjve të Tij. Aj që ka veshë të ndig'jojë çka u thotë Shpirti Kishave. » (Apokalipsi 3:1-6)
Mbi rrâjët judeo-talmudike të islamit
ZOTi nuk do të ishte Vetvetja n'kjoft se nuk do të ishte Ai që egziston në sajë të Vetvehtes. E Ai që egziston në sajë të vetvehtes duhet me kênë perfekt sepse Ai ka gjithshka në Vetvehte dhe nuk ka nevojë për askënd e për asgjâ; Tuej kênë perfekt, ZOTi âsht domosdoshmënisht, pafundsisht i mirë. Ai âsht i pafund, përndryshej ndonji gjâ do të vepronte mbi Té për me e kufizue; Tuej kênë i pafund, ZOTi âsht gjithkund. ZOTi âsht i pandryshueshëm, përndryshej Ai do të ishte në kërkim të ndonji gjâjet; Tuej kênë i pandryshueshëm, Zoti âsht i përjetshëm, sepse koha âsht nji seri (varg) momentesh që nënkupton ndryshimin. E tuej kênë pafundsisht perfekt, mundet me egzisue vetëm nji ZOT; dy egzistenca pafundsisht perfekte janë të pamunduna me egzistue, sepse njêna nuk do të dallohej në asgjâ prej tjetrës (Rev. Pègues O.P., "Catéchisme de la Somme théologique...", 1920, p. 7).
Dhe Nji Hyji pafundsisht perfekt asht e drejtë me I ofrue vetëm nji kult të vetëm perfekt e të vërtetë adhurimit, sepse dy apo ma shumë kulte perfekte nuk munden me egzistue, mbasi ato nuk do të dallojshin prej njeni-tjetrit dhe n'fakt do t'ishin i njêjti kult; për ma tepër asht me blasfemue randë me thanë se dy apo ma shumë kulte opozitare pëlqehen prej Hyjit, sepse Zoti nuk mundet me pranue edhe kultin e vërtetë, edhe t'kundërten e tij, kultin e rrême, apo kultin e djajve. Hyji me djallin, Drita me errsinen, nuk kanë e nuk munden me pasë asgja t'përbashkët.
N'kjoft se vezhgoni rreth e rrotull, keni me vue ré se Hyji ka vue gjithkund nji rregull, nji rend apo hierarkí ne univers, dhe nuk ka lane asgjâ ne kaos. Njirin, krijese shpirtnore dhe shtazore, Hyji e ka vue mbi krijesat e tjera shtazore, bimore e materjale; engjellin, krijese krejtsisht shpirtnore, Zoti e ka vue mbi njirin, sepse shpirti qendron mbi materjen, dhe Zoti qendron mbi gjithshka tjeter, sepse asht Zot. Dhe mbrenda vete ktyne hierarkíve engjellore e njerzore, egziston nji hierarkí apo rang i mbrendshem, ku jo te gjithe pjestaret kane te njejten fuqí e autoritet : tuej fole, per shembull, per hierarkine njerzore, dikush asht mbret, princ apo president, dhe ma poshte vijne zedhansit, ministrat, etj, etj. Pa kyt hierarkí nuk do te kishte egzistue rregulli por kaosi. Doren hyjnore te Nji Zoti perfekt e shofim sidomos ne hierarkine shtazore, bimore e vegjetale, ku gjithshka leviz me rregull e drejtsi, sepse Hyji ka rregullue gjithshka me mase, numer e peshe. (Dija 11:21)
Shifni pra universin që na rrethon! Vëzhgoni lëvizjen e planeteve, hyjeve ! Shifni botën e kafshëve, zogjve, insekteve si bletet e milingonat, rritjen dhe zhvillimin e botës bimore!... Kudo shihet nji rregull, nji ligj i përpiktë që i drejton kto qênie dhe jo nji kaos, jo nji konfuzion. E Krijuesi pra i paska dhanë qênieve pa arsye nji ligj të saktë simbas të cilit ata të jetojnë dhe të përparojnë drejt qëllimit final për të cilin janë krijue, e njerzit me arsye Hyji i paska lanë në konfuzion e n'kaos shpitnor, pa i diftue se si me u sjellë karshi Krijuesit të tyne dhe universit që i rrethon ? Apo mos ndoshta Krijuesi i gjithsisë paska pritë lindjen e Muhamedit rreth vjetit 570 AD, apo rreth vjetit 4570 te Krijimit, per me i dhanë njerzimit kyt ligj, tuej lanë, me shekuj te tane, në errsinën e injorancës e të mallkimit gjeneratat e mâparshme ?
Jo, âsht e pamujtun sepse ky veprim kishte me i ra ndesh mirësise dhe drejtsisë së pafundme të Krijuesit që dishiron që të tanë njerzit, në të tana kohnat, të shelbohen, pra të njohin e të dojnë të miren dhe të vërteten, që âsht e drejta e ligjshme e çdo njirit. Për rrjedhoje, pa asnji dyshim, Krijuesi i ka dhânë njerzve të parë nji ligj të saktë sjelljeje dhe ka bâ të mujtun që ky ligj të njihet në cdo kohë, prej të tânë njerzve, nëpërmjet nji mnyre të saktë e të pagabueshme. A âsht e mujtun që Krijuesi ta ketë lanë kyt ligj sjelljeje në interpretimin personal të sejcilit njiri ? Jo, kjo âsht e pamujtun sepse çdo njiri, gjykimi i të cilit asht i kufizuem dhe i ndryshem prej njeni-tjetrit, mundet me râ n'gabim dhe do ta interpretonte ligjin simbas opinionit të tij personal dhe kshtu do të kishim nji pafundsi mendimesh personale, pra nji konfuzion të papamë. Kjo mnyre e lânjes së ligjit të Krijuesit në interpretimin personal të sejcilit nuk do te ishte nji mnyre e saktë dhe e pagabueshme, në çdo kohë, për me njoftë até qe Krijuesi dishiron prej njerzve.
Kjo mnyre e saktë dhe e pagabueshme me njoftë ligjin e Krijuesit nuk mundet me kênë nji libër, si Kurani islamik për shembull, sepse libri në vetvedi nuk âsht msues dhe ka nevoje me u shpjegue dhe interpretue në nji mnyrë të vetme të pagabueshme, përndryshej do të kishim gati nji pafundsi interpretimesh të ndryshme, si sot ne boten islame.
Atherë cila âsht kjo mnyrë e pagabueshme me gjetë ligjin e Krijuesit, pra të mirën dhe të vërteten ?
Kjo mnyre e pagabueshme âsht nji autoritet që Krijuesi i ka dhanë disa njerzve të zgjedhun për me e ruejte dhe ia msue të tjerve kyt ligj, në nji mnyre të pagabueshme. Në kjoft se kthehena mbrapa ne kohë dhe studiojme historine e kombeve të ndryshme qysh prej fillimit, gjejmë se Krijuesi ia ka dhanë kyt ligj njerzve të parë dhe mandej kombit hebre, e veçanarisht autoriteteve drejtuese të Sinagogës hebraike, fakt që pranohet edhe prej tane muslimanve, pavarsisht sekteve qe i perkasin. Por muslimanët pretendojnë gabimisht se Sinagoga e vjetër e paska korruptue kyt ligj e Shkrimet Shejte, se mandej edhe Kisha Katolike paska râ n'kyt korrupsion, etj. Kur lexojmë pretendimet e muslimanve nuk duhet me harrue nji element thelbsuer : gënjeshtren apo rrênen. Muslimanve u lejohet me rrêjte pa problem, prej vetë doktrinës islamike, kur bahet fjalë me përhapë sundimin e tyne me anen e xhihadit, ashtu si do t'a ilustroj ma poshte.
Pretendimi islam që Sinagoga e vjetër dhe Kisha Katolike kekan korruptue bjen ndesh me vete arsyetimin e mâsipërm, sepse Krijuesi vetë ka dishirue që, në çdo kohë, ligji i Tij të njihej prej tanë njerzve nëpermjet nji mnyre të pagabueshme, sepse Hyji don që tanë të shelbohen, dhe kjo mnyrë e pagabueshme ka kenë elita drejtuese e Sinagoges çifute (Prifti i nâltë i ndihmuem prej Sanhedrinit) para KRISHTIT dhe Pjesa mësimdhânse (Papa me ipeshkvijtë) e Kishës Katolike mbas KRISHTIT, ku Krijuesi zgjodhi njerez të zakonshem dhe i forcoi me fuqi hyjnore me ruejte dhe msue pagabueshmenisht ligjin e Tij hyjnor gjatë tana kohnave. N'kjoft se i Madhi Zot na kërkon me njoftë dhe mbajtë Ligjin e Tij hyjnor atherë patjetër Ai do t'na napin edhe mjetet me e njoftë dhe mbajtë kyt ligj, gjatë gjithë kohnave, për të tanë njerzit, intelektualë, puntorë, analfabetë, lypsa, të tanë pa përjashtim, sepse Krijuesi i gjithsisë në mirsinë dhe dashtninë e pafundme për krijesat e tija, e veçanarisht për njerzit, dishiron që ata të gjithë të mbrrijnë me e njoftë, dashtë dhe me kenë të lumtun përjetë. Krijuesi i gjithsise nuk i pat thanë të zgjedhunve të Tij me shkrue libra e me i shpërnda në popull për interpretim e shpjegim privat prej sejcilit, përndryshej do të kishim pasë nji babiloni interpretimesh personale, pa llogaritë ktu brezat analfabete e të vorfna që, për mungesë të leximit të ktyne librave, do të mallkoheshin përjetë. Ky lloj veprimit kundërshton absolutisht dashtninë e pafundme dhe të përjetshme të Krijuesit për né.
Msoje Izraelin, i pat thane ZOTI profetit Moisi; Msojini tâna kombet, u pat thanë KRISHTI ZOT Apostujve të Tij. Dhe ky msim konsiston kryesisht në shpjegimin dhe interpretimin e Shkrimeve-Shejte dhe te Tradites, ku përfshihen mbajtja e Urdhnimeve te Zotit dhe Urdhnimeve te Kishes Katolike. Doktrina islame nuk mundet me ardhë prej Hyjit mbasi ajo kundërshton haptazi s'pakut 3 Urdhnime të Hyjit, që Profeti Moisi i pat marrë prej vetë Zotit në Malin Sinai, fakt qe vete muslimanet e pranojne ne doktrinen e tyne.
Vrasja ne islam
«... muslimani duhet me shkue në xhihad s'pakut nji herë në vjetë... Ai mund të përdorin katapultë kundër tyne [jo-muslimanve] kur ata janë në kshtjellë, edhe sikur në mesin e tyne të ketë gra e fmij. Ai mundet me i djegë ata dhe/ose me i mbytë në ujë. » (Imam al-Ghazzali, akademiku i dytë mâ i madh i islamit mbas Muhamedit); M.A. Khan, "Islamic Jihad - A Legacy of forced Conversion, Imperialism and Slavery", 2009, faqe 1)
« Në komunitetin islamik, lufta e "shêjtë" âsht nji detyrim fetar për arsye të universalitetit të misionit islamik dhe të detyrimit me konvertue çdo njiri në fenë islame me bindje ose me forcë. » (Ibn Khaldun, "The Muqaddimah", New York, p. 473)
Kronikani i njoftun Ibn Hisham ne librin e tij "Biografia e Apostullit", pjesa 4, faqe 134 shkruen kshtu :
« Muhamedi çoi Khalid Ibn al-Walid te fisi i fmijve te Harithes tuej i thanë : "Përpara se me i luftue kërkoji me pranue islamin. Ne kjoft se pranojnë, pranoji, por n'kjoft se refuzojne luftoji". Khalid i tha : "Pranoni islamin e pshtoni jeten tuej". Ata pranuen dhe u bane muslimane me force prej frigës. Mandej Khalid i çoi para Muhamedit i cili u tha : "Mos të kishit pranue islamin do t'ju kisha hjedhe krenat te kâmbët". »
Kronikani islamik Ismafil Ibn Kathir në librin e tij : "Biografia profetike", pjesa 3, faqe 596, shkruen :
« Ndjeksit e Muhamedit takuen nji ditë nji burrë në rrugë dhe e ftuen me u ba musliman. Burri i pyti : "Cka asht islami ?" Ata ia shpjeguen dhe mandej burri u tha : "Po sikur të refuzoj, ça keni me m'bâ?". Ndjeksit e Muhamedit iu përgjigjen : "Kena me t'mbytë". Megjithate burri refuzoi me u ba musliman dhe u vra prej tyne. »
Në Suran Al-Taubah 9:29, Muhamedi thote se asht urdhnue prej zotit me luftue "Njerzit e Librit", derisa te paguejne taksen (jizyah) dhe te nenshtrohen.
Akademiku i njoftun, Ibn Taymiyya, i thirrun edhe Sheikh al-Islam (Sheiku i islamit) shkruen kshtu mbi ligjin e atyne që apostazojnë prej islamit : "Muslimani që nuk lutet duhet me u urdhnue me u lutë. N'kjoft se refuzon, athere aj duhet vra sepse ai âsht ba apostat dhe i pafé. (Vol. 35, faqet 105-106)
"N'kjoft se grueja e muslimanit nuk lutet, asaj i duhet kërkue me ba pendesë. I shoqi mund ta rrahin për me e detyrue me ba pendese; përndryshej, ajo duhet vra." (Vol. 32, faqet 276 dhe 279)
Kushdo që ka ndërrue fenë islame, duhet vrâ. (Hadith al-Bukhari, Vol. 9, Libri 84, No. 57)
N'kjoft se dikush nuk beson mâ n'Allah, ai duhet vrâ. (al-Bukhari 9:84:57)
As t'krishtenët e as çifutet mos t'jenë miqtë e tu. (Sura 5:51; 60:13)
Kto vrasje nuk kanë lidhje me nji mbrojtje legjitime, por janë vrasje të sanksionueme me ligj islamik, që kundërshtojnë randë Urdhnimin e Pestë të Hyjit : " MOS VRA."
Rrêna ne islam
Rrênat, mashtrimet dhe hipokrizija janë të lejueme për muslimanët në kushte të caktueme.
« Nuk duhet që muslimanët të kenë miq ose t'u kërkojnë ndihmë të paféve [jo-muslimanve] në vend të muslimanve dhe kushdo që vepron kshtû nuk ka me u ndihmue kërkund prej Allahut, përveç rastit të frigës së ndonji rreziku prej tyne. » (Kapitulli "Familja e Imran-it", Surat 3:28)
Ne tafsirin (interpretimin) e Ibn Kathir, faqe 746, shkruhet se në rastin e frigës të ndonji rreziku prej të pafeve, muslimanët munden me i shfaqë miqsi nga ana e jashtme por kurrë nga ana e mbrendshme. Simbas Abu Ad-Darda', të mbledhun prej Al-Bukharit, "ne (muslimanët) buzëqeshim para disa njerzve por zemrat tona i mallkojnë ata".
Simbas Om Kolthoum Bent Okba, Muhamedi ka lejue rrênën për ata që përpiqen me miqsue njerzit me njêni-tjetrin (Sahih Al-Bukhary, hadith 2495)
Simbas Yakoub Ibn Saad, Muhamedi ka lejue rrênën në tre raste :
- në luftë me përhap islamin (xhihad)
- në rastin kur burri rrên gruen e vet
- në përpjekjet me miqsue njerzit
("Fath Al-Bare në egzegjezen e Sahih Al-Bukhary", prej Ibn Hajar Al-Askalany, hadith 2495)
Kto rrêna e mashtrime kundërshtojnë randë Urdhnimin e Tetë të Hyjit : "MOS RREJ".
Imoraliteti ne islam
Mkati i randë i pedofilise dhe i sodomisë asht njeni prej atyne krimeve të randa që i thrret Zotit për hakmarrje. Por me pranue zyrtarisht në Kur'an homoseksualitetin dhe mardhaniet e lira seksuale në "parajsen islame" âsht nji blasfemi, sakrilegj dhe krim i pandigjuem mâ parë. Po. Po. Ky krim blasfemues msohet bash në Kur'anin 'fisnik', tuej blasfemue kshtu tmerrsisht vetë Krijuesin, Pastërtinë e pafundme, i Cilli, simbas doktrinës islame pranoka kto krime në Parajsë.
Sura 56:22-37;
Sura 44:54;
Sura 55:69-73;
Në komentin e Sures 56:22-37, Al-Quortoby shpjegon se houris (hour al-in) janë gratë e virgjëna në parajsën islamike për qejfe seksuale. (Al-Quortoby exegesis për « the Event chapter », Surat Al-Waqi'ah, 22)
Prej tafsireve (interpretimeve) të Ibn Kathir : Abdullah Ibn Masoud tregon se "në parajsen islamike" çdo musliman do të ketë nji tentë (çadër) me 4 dyer; çdo ditë ai do të ketë nji dhuratë të veçantë dhe houris të ruejtuna si perla. (Ibn Kathir exegesis for « the Most Gracious chapter », Surat Ar-Rahman, 69-73)
Simbas Ibn Saeed, Muhamedi ka thanë se muslimani me rangun ma te vogël në "parajsë" ka me pasë 80 mijë sherbtore dhe 72 gra.
Simbas tafsireve të Ibn Kathir, Muhamedi ka thane se muslimani ka me ndejë në parajsë për 70 vjet, ka me marrë gra që nuk i ka pa kurrë ma parë dhe ata kanë me i thanë se ka ardhe koha me gzue me ne. (Ibn Kathir exegesis për « the Mount chapter » Surat At-Tur, 20)
Thuhet se në parajsë, muslimani ka me u martue me 4 mije virgjena, 8 mijë të veja, dhe 100 houris për nji totali prej 12100 grash. (« Kanz Al-Omal », 'The labourers treasure', prej Al-Motaquey Al-Hendy, pjesa 6, faqe 197)
Ibn Kathir ka thanë : në parajsë ka me pasë 70 shtreten, dhe për çdo shtrat ka me pase 70 çarçafa, dhe në çdo çarçaf ka me pase 70 gra. Kshtu totali i grave ka me kenë 70x70X70 ë 343000 gra. (Ibn Kathir exegesis, pjesa 4, faqe 64).
Në "parajsen muslimane" nuk mungon as homoseksualitetin dhe pedofilija :
Sura 76:19;
Sura 56:17;
Ibn Kathir thotë se djemtë jane të tânë njisoj, që nuk plaken kurrë dhe nuk ndryshojne; ata janë të pavdekshem dhe të rinj përgjithmonë.
Sheikh Muhammad Galal Keshk shpjegon se djemtë në parajsë janë për kenaqsi seksuale dhe ata i ng'jasojnë perlave të shpërndame, kurse houris i ng'jasojnë perlave të ruajtuna. Të dy kto grupe janë për kenaqsi seksuale. ("Muslim thoughts in the sexual issues", prej Mr.Muhammad Galal Keshk, faqe 214)
Sinagoga e Vjetër hebraike, simbas Urdhnimit të Gjashtë dhe të Nantë : "MOS KURVNO", "MOS LAKMO GRUEN E TJETRIT", denonte adulterin, kurvninë, sodominë dhe krimet e tjera të ngjashme të ksaj natyre me ndëshkimet mâ të randa : mbytje me gurë, djegje për së gjallit, hjedhje prej shkambijve, etj. Vetë zhdukja me squfur dhe zjerm prej Qiellit i qyteteve të Sodomit dhe Gomorrës për krimet e tyne të randa të homoseksualitetit dhe imoraliteteve të tjera difton urrejtjen dhe neverinë e pafundme të Krijuesit për mkate të ktij lloji. (Gjeneza 19:24). Në vazhdimsi të Traditës se Sinagogës së Vjetër, Kisha shêjte Katolike dënon gjithashtu maksimalisht krimet e sipërpërmênduna.
Sinagoga e vjetër hebraike, që mori Ligjet Hyjnuere prej Hyjit t'Gjithpushtetshëm me ndërmjetsinë e Profetit Moisi dhe që ka ushtrue kultin e vetëm të vërtetë ndaj Krijuesit, ka dënue gjithmonë e zyrtarisht, simbas Urdhnimit të Tetë, të Pestë dhe të Gjashtë të Zotit, rrênen, vrasjen (përjashtue rastin e vetmbrotjes legjitime) dhe imoralitetin si mkate të randa kundër Hyjit. Po ashtu, edhe Kisha shêjte Katolike, që mbas Sinagogës së vjetër vazhdoi dhe vazhdon me i dhanë kultin e vetëm të vërtetë Hyjit të Gjithpushtetshëm, ka dënue dhe dënon gjithmonë rrënen, vrasjen (përjashtue rastin e vetmbrotjes legjitime) dhe imoralitetin si mkate kundër Urdhnimeve hyjnuere. Zoti i përjetshëm nuk ndryshon në urrejtjen e Tij hyjnore e të përjetshme kundër mkatit; për rrjedhojë, edhe Ligjet e Zotit që dënojnë mkatin e rrênës dhe të vrasjes nuk munden me ndryshue kurrë.
Muslimanët duhen të dijnë gjithashtu se gadi 80% e tregimeve kuranore vijnë prej doktrinës talmudike, të krijueme prej hebrejve apostatë për me luftue Katoliçizmin, prej atyne hebrejve që vranë Zotin tonë JEZU-KRISHTIN, që persekutuen Apostujt dhe që vetë Hyji mes gojës së sh'Palit na mson se kta hebrej nuk i pëlqejnë Hyjit dhe se janë anmiqtë e tanë njerzimit.
Fakti se doktrina islame i ka rranjët jo në Qiell por në traditat talmudike asht vërtetue prej rabinit Abraham Geiger (1810-1874). Në vjetin 1832, Fakulteti i Filozofisë së Universitetit të Bon-it (Gjermani) organizoi nji konkurs akademikësh, në të cilen Geiger u paraqit me nji shkrim latinisht, që provonte me referenca të bollshme origjinen talmudike të islamit. Shkrimi i tij jo vetëm që fitoi konkursin por u pranue si tezë prej Universitetit të Marburg-ut dhe Geiger-it iu dha doktoratura. Kjo teze u publikue gjermanisht nën titullin "Was hat Mohammed aus dem Judenthume aufgenommen?" dhe ma vonë u përkthye në anglisht nën titullin "Judaism and Islam".
Mos harroni si Muhamedi ka pasë baben Abdallah, pagan, dhe nanen Aminah bint Wahb, çifute. Simbas nji dekreti rabinik, fmijtë që lindin prej nanave çifute i përkasin judaizmit.
“Kryqi” komunist blasfemues i Bergoglios
G'jatë vizitës së tij në Bolivi, me 9 Korrik 2015, apostati anti-papa Bergoglio u takue me Presidentin socialist të ktij shteti amerikano-jugor, Evo Morales, i cili i vuni në qafë Bergoglios dy medalje, njena prej të cilave paraqiste, në mnyrë tmerrsisht blasfemuese, KRISHTIN Zot të kryqzuem mbi çekanin dhe drapnin, shejat dalluese zyrtare të komunizmit. Socialisti Morales i dhuroi Bergoglios edhe nji version tjetër ma të madh të "kryqit drapër-çekan" dhe Bergoglio nga ana e tij nuk shprehu as ma të voglen rezistencë por i pranoi dhuratat me buzëqeshje. Disa media pro Bergoglios, tuej imitue atin e rrenës, djallin, shpifin se demek Bergoglio i paska hjekë medaljet menjiherë prej qafet, por videot e maposhtme dishmojnë të kundërtën. Medalja blasfemuese "kryqi drapër-çekan" që Bergoglio vuni në qafë asht krijue kohët e fundit prej qeverisë Boliviane dhe quhet « Orden al Mérito “Padre Luis Espinal”» (Urdhni i meritës "Padre Luis Espinal"), në nder të "jezuitit" marksist Luis Espinal (1932-1980), partizan i "Teologjisë së çlirimit", i cili u vra në 1980. Komunisti Bergoglio guxoi me përsëritë nji tjetër akt suprem blasfemijet, tuej ia dedikue kto dhurata sakrilegje Zojes Bekueme, Nanës tenZot, e nderueme në Bolivi nën titullin "Zoja e Kopakabanës", Mbrojtsja e Bolivisë. Ky skandal sakrilegj u konfirmue me 10 Korrik, në nji deklaratë të zëdhansit të Vatikanit, Federico Lombardi, simbas të cilit Bergoglio i shprehi Presidentit Morales mirnjohjen e tij të sinqertë për dhuratat.
"jezuiti" marksist Luis Espinal g'jate punes
Drapni dhe çekani, me ose pa hyllin e kuq, të paraqituna në variante të ndryshme, njifen publikisht si simbolet zyrtare të komunizmit. Çekani përfaqson klasen puntore industriale (proletariatin) kurse drapni përfaqson klasen puntore agrare, të dyja të bashkueme n’unitet proletar, në luftë revolucionare klasore kundër t’pasunve, borgjezve e revizionistave, kundër anmiqve të komunizmit, të brendshëm dhe të jashtëm. Për herë të parë drapni dhe çekani u përdoren g’jatë Revolucionit bolshevik komunist rus por vetëm mbas 6 Korrikut 1923, në sesionin e dytë të mbledhjes së Komitetit Ekzekutiv Qëndror, ato u bane simboli zyrtar i emblemës së Bashkimit Sovietik (USSR). (“The Hammer and Sickle : The Role of Symbolism and Rituals in the Russian Revolution”).
Emblema e pare e Bashkimit Sovietik
Ktu ma poshte po paraqes disa variante te drapnit dhe çekanit :
Rubla ruse
Mbas Konçilit të II antikatolik të Vatikanit (1962-1965), marksistat, komunistat, socialistat dhe të tjerë apostatë të ktij kallepi u vunë në punë dhe organizuen nji lloj lëvizjet revolucionare, e njoftun me emnin "Teologjia e çlirimit" (Liberation Theology), për me korruptue Katoliçizmin militant e deri atherë të zellshëm të vendeve të Amerikës së Jugut, tuej e përzie me elementa marksiste, komuniste e socialiste, për me nxjerrë nji lloj "katoliçizmit komunist", simbol i të cilit asht edhe “kryqi” komunist dhe medalja blasfemuese e Bergoglios "kryqi drapër-çekan", me qëllim final zhdukjen përfundimtare të Krishtënimit. Kjo lloj lëvizjet thelbsisht komuniste asht përshkrue si nji interpretim i Fesë Katolike nëpërmjet vuejtjeve të të vorfënve dhe përpjekjeve të tyne për nji jetë sociale toksore ma të mirë. Mendohet se herezija e "Teologjisë së çlirimit" i ka fillimet te "dominikani" marksist Gustavo Gutierrez, rreth viteve 70'. Në librin e tij "A Theology of Liberation : History, Politics, Salvation" (1971), Gutierrez shkruen ndër të tjera se vorfnija asht nji gjendje sociale e padrejtë, fryt i strukturave mkatnore e të padrejta të klasave shoqnore që duhen ndryshue. Kta "teologë" çlirimtarë transformuen misionin hyjnor të KRISHTIT në nji kryqzatë të luftës së klasave : të vorfnit kundër të pasunve. Për Gutierrez dhe ndjeksit e tij, KRISHTI asht nji paraardhës i Karl Marksit, nji hero i madh, nji figurë politike, nji revolucionar, kontributi ma i madh i të cilit për njerzimin nuk asht Pasioni i tij, por predikimi i luftës së klasave për përmirsimin e gjendjes materiale të proletariatit.
« Vllâzen të nderuem, Ne dishirojmë me ju tërhjekë vëmendjen mbi kyt deformim të Unjillit dhe të karakterit shejt të Zotit tonë JEZU-KRISHTIT, Zot e Njiri, të praktikuem në lëvizjen e Sionit dhe në vende të tjera. Në disa mjedise, âsht bâ zakon që kur fillohet me u trajtue çâshtja sociale, menjiherë shmanget Hyjnia e JEZU-KRISHTIT, për me u folë për butsinë e Tij supreme, për mshiren e Tij ndaj tana vuejtjeve njerzuere, për thirrjet e Tija të ngutshme mbi dashtninë për të afërmin dhe vllaznimin. Padyshim, JEZUSI na ka dashtë me nji dashtni të pamasë, të pafundme, dhe ka ardhë me vuejtë e dekë mbi tokë, në mnyrë që tanë njerzit, të mbledhun rreth Tij, në drejtsi e dashtni, të frymzuem prej sentimenteve të njêjta të dashtnisë reciproke, të munden me jetue në paqe e mirsí. Por për realizimin e ksaj lumnie të përkohshme dhe të përjetshme, me nji autoritet suprem, Ai ka vue si kusht bâmjen pjesë në gregjën e Tij, [Kishen e KRISHTIT ZOT], pranimin e doktrinës së Tij, praktiken e virtyteve, bindjen e plotë ndaj doktrinës dhe drejtimit të sh'Pjetrit dhe pasardhsve të tij. Mandej, n'kjoft se JEZUSI ka kênë i mirë për të húpunit dhe mkatnorët, Ai nuk i ka respektue bindjet e tyne të gabueme, sado të sinqerta që mund t'jenë dukë ato; JEZUSI i ka dashtë të tanë njerzit me i msue, konvertue dhe shelbue. N'kjoft se i ka thirrë rreth Vedit t'vuejtunit dhe t'munduemit, për me i lehtsue, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u predikue xhelozinë e nji barazie sociale utopike. N'kjoft se i ka naltsue t'vuejtunit, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u frymzue ndjenjen e nji dinjiteti të pamvarun dhe rebel ndaj autoritetit të ligjshëm. N'kjoft se Zemra e Tij ishte e tejmbushun me butsi për shpirtnat vullnet-mirë, Ai ka dijtë me u armatosë me nji zemrim shejt kundër profanuesve të Shpisë së Zotit, kundër të poshtërve që skandalizojshin të vegjlit, kundër autoriteteve judaike t'asokohe që shtypshin popullin nën barren e detyrimeve të randa, n'nji kohë kur kto autoritete nuk u vejshin as gishtin me i çue. JEZUSI ka kênë sa i fortë aq edhe i butë; Ai ka kritikue, kërcënue e dënue tuej ditë dhe tuej na msue se shpesh ndroja âsht fillimi i dijes dhe se kajherë duhet me këputë nji gjymtyrë për me pshtue trupin. » (Aktet e Papës sh’Piut X, "Letra mbi Sionin", 31 Gusht 1910; "Acta Apostolicae Sedis", Vol II, No. 16)
Vetë veprat antikatolike të Bergoglios e tradhtojnë até dhe dishmojnë se aj nuk asht vetëm fémohues, heretik, modernist, blasfemues, mason i deklaruem e natyralist, por edhe komunist. A nuk tha vetë Bergoglio gjatë vizitës në Ekuador se "Feja Katolike asht gjithmonë revolucionare" dhe se konvertimi i njerzve në Fenë Katolike asht për Bergoglion “nji karikaturë e Unjillzimit" ??? Bergoglio, a nuk po pushon s’propaganduemit kujdesin për t’vorfnit, për të margjinalizuemit, për t’burgosunit, për t’droguemit, për ndotjen ambientale e probleme të tjera sociale, tuej mohue në të njejten kohë Fenë hyjnore Katolike, Traditen mijavjeçare Katolike dhe kujdesin suprem për shelbimin e shpirtnavet, që asht edhe misoni hyjnor kryesor, ligji suprem i Kishës Katolike dhe jo Parajsa utopike toksore ? Kisha Katolike nuk i ka neglizhue kurrë problemet e ndryshme sociale, por nuk i ka trajtue kurrë si qëllimin e saj final por si mjete drejt ktij qëllimit, që asht shelbimi i shpirtnavet. Edhe “teologët çlirimtarë” marksistë, si komunisti Bergoglio, kanë përdorë terminologjinë katolike me nji kuptim t’korruptuem antikatolik, për arritjen e qëllimit të tyne final : krijimin e nji “parrizi” toksor iluzionar dhe jo shelbimin e shpirtnavet. Kshtu, edhe komunisti e masoni i deklaruem Bergoglio shfrytzon nji terminologj katolike por me nji kuptim antikatolik, për me mbledhë tanë njerzimin në “parrizin” iluzionar të Kishës humanitare judeo-masonike, që, prej fjalve të tija mashtruese, prej jashtë duket i bukur n’fillim, si vorri i bardhë, por përmbrendë asht i mbushun me eshtna të deknish e gjithfarëlloj kalbsinet, nji burg totalitar ndërkombtar skllevnish të dekun shpirtnisht.
Me 22 Maj 2013, Bergoglio shprehej se ateistat që bajnë mirë shelbohen.
Pa Fenë Katolike asht e pamujtun me i pëlqye Zotit, i shkruen Sh'Pali Hebrejve (11:6).
Feja Katolike asht themeli i tana t’mirave dhe fillimi i shëlbimit të njirit; pa Fenë Katolike kërkush nuk ka me u rradhitë mes bijve të Zotit; pa Fenë Katolike tanë puna e njirit asht kot (sh’Agustini).
« Vllâzen të nderuem, Ne dishirojmë me ju tërhjekë vëmendjen mbi kyt deformim të Unjillit dhe të karakterit shejt të Zotit tonë JEZU-KRISHTIT, Zot e Njiri, të praktikuem në lëvizjen e Sionit dhe në vende të tjera. Në disa mjedise, âsht bâ zakon që kur fillohet me u trajtue çâshtja sociale, menjiherë shmanget Hyjnia e JEZU-KRISHTIT, për me u folë për butsinë e Tij supreme, për mshiren e Tij ndaj tana vuejtjeve njerzuere, për thirrjet e Tija të ngutshme mbi dashtninë për të afërmin dhe vllaznimin. Padyshim, JEZUSI na ka dashtë me nji dashtni të pamasë, të pafundme, dhe ka ardhë me vuejtë e dekë mbi tokë, në mnyrë që tanë njerzit, të mbledhun rreth Tij, në drejtsi e dashtni, të frymzuem prej sentimenteve të njêjta të dashtnisë reciproke, të munden me jetue në paqe e mirsí. Por për realizimin e ksaj lumnie të përkohshme dhe të përjetshme, me nji autoritet suprem, Ai ka vue si kusht bâmjen pjesë në gregjën e Tij, [Kishen e KRISHTIT ZOT], pranimin e doktrinës së Tij, praktiken e virtyteve, bindjen e plotë ndaj doktrinës dhe drejtimit të sh'Pjetrit dhe pasardhsve të tij. Mandej, n'kjoft se JEZUSI ka kênë i mirë për të húpunit dhe mkatnorët, Ai nuk i ka respektue bindjet e tyne të gabueme, sado të sinqerta që mund t'jenë dukë ato; JEZUSI i ka dashtë të tanë njerzit me i msue, konvertue dhe shelbue. N'kjoft se i ka thirrë rreth Vedit t'vuejtunit dhe t'munduemit, për me i lehtsue, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u predikue xhelozinë e nji barazie sociale utopike. N'kjoft se i ka naltsue t'vuejtunit, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u frymzue ndjenjen e nji dinjiteti të pamvarun dhe rebel ndaj autoritetit të ligjshëm. N'kjoft se Zemra e Tij ishte e tejmbushun me butsi për shpirtnat vullnet-mirë, Ai ka dijtë me u armatosë me nji zemrim shejt kundër profanuesve të Shpisë së Zotit, kundër të poshtërve që skandalizojshin të vegjlit, kundër autoriteteve judaike t'asokohe që shtypshin popullin nën barren e detyrimeve të randa, n'nji kohë kur kto autoritete nuk u vejshin as gishtin me i çue. JEZUSI ka kênë sa i fortë aq edhe i butë; Ai ka kritikue, kërcënue e dënue tuej ditë dhe tuej na msue se shpesh ndroja âsht fillimi i dijes dhe se kajherë duhet me këputë nji gjymtyrë për me pshtue trupin. » (Aktet e Papës sh’Piut X, "Letra mbi Sionin", 31 Gusht 1910; "Acta Apostolicae Sedis", Vol II, No. 16)
Vetë veprat antikatolike të Bergoglios e tradhtojnë até dhe dishmojnë se aj nuk asht vetëm fémohues, heretik, modernist, blasfemues, mason i deklaruem e natyralist, por edhe komunist. A nuk tha vetë Bergoglio gjatë vizitës në Ekuador se "Feja Katolike asht gjithmonë revolucionare" dhe se konvertimi i njerzve në Fenë Katolike asht për Bergoglion “nji karikaturë e Unjillzimit" ??? Bergoglio, a nuk po pushon s’propaganduemit kujdesin për t’vorfnit, për të margjinalizuemit, për t’burgosunit, për t’droguemit, për ndotjen ambientale e probleme të tjera sociale, tuej mohue në të njejten kohë Fenë hyjnore Katolike, Traditen mijavjeçare Katolike dhe kujdesin suprem për shelbimin e shpirtnavet, që asht edhe misoni hyjnor kryesor, ligji suprem i Kishës Katolike dhe jo Parajsa utopike toksore ? Kisha Katolike nuk i ka neglizhue kurrë problemet e ndryshme sociale, por nuk i ka trajtue kurrë si qëllimin e saj final por si mjete drejt ktij qëllimit, që asht shelbimi i shpirtnavet. Edhe “teologët çlirimtarë” marksistë, si komunisti Bergoglio, kanë përdorë terminologjinë katolike me nji kuptim t’korruptuem antikatolik, për arritjen e qëllimit të tyne final : krijimin e nji “parrizi” toksor iluzionar dhe jo shelbimin e shpirtnavet. Kshtu, edhe komunisti e masoni i deklaruem Bergoglio shfrytzon nji terminologj katolike por me nji kuptim antikatolik, për me mbledhë tanë njerzimin në “parrizin” iluzionar të Kishës humanitare judeo-masonike, që, prej fjalve të tija mashtruese, prej jashtë duket i bukur n’fillim, si vorri i bardhë, por përmbrendë asht i mbushun me eshtna të deknish e gjithfarëlloj kalbsinet, nji burg totalitar ndërkombtar skllevnish të dekun shpirtnisht.
Me 22 Maj 2013, Bergoglio shprehej se ateistat që bajnë mirë shelbohen.
Pa Fenë Katolike asht e pamujtun me i pëlqye Zotit, i shkruen Sh'Pali Hebrejve (11:6).
Feja Katolike asht themeli i tana t’mirave dhe fillimi i shëlbimit të njirit; pa Fenë Katolike kërkush nuk ka me u rradhitë mes bijve të Zotit; pa Fenë Katolike tanë puna e njirit asht kot (sh’Agustini).
Komunizmi ateist dhe forma të tjera të ngjashme janë dënue gjithmonë prej Kishës Katolike. Vlejnë me u përmendë Inciklikët : "Quod Apostolici Muneris" (1878) i Papës Piu IX, "Rerum Novarum" (1892) i Papës Leonit XIII dhe "Divini Redemptoris" (1937) i Papës Piu XI. Kto ma poshtë po vej nji përmbledhje të shkurtë, në anglisht, të Doktrinës së Kishë Katolike kundër Komunizmit, Socializmit e ideologjive të tjera të ktij lloji :
Communism is the most logical and extreme form of Socialism, outcome of the revolutionary theory of Karl Marx. The underlying philosophy is materialistic and determinist; the social order evolves through economic struggles between the classes in the direction of the violent revolution and a dictatorship of the proletariat, to be followed by a "withering away" of the state and the substitution of a society where ownership of all things is common, where all will work voluntarily, and all take freely of goods produced according to his needs. As well as the abstract theory of Communism there must, since 1917, be considered the concrete attempt to apply its principals in the Union of Soviet Socialist Republics, where one aspect of it can be summed up in the words of Stalin: "Scientifically speaking, the dictatorship of the proletariat is a power which is restricted by no laws, hampered by no rules, and based directly on violence."
Communism is the most logical and extreme form of Socialism, outcome of the revolutionary theory of Karl Marx. The underlying philosophy is materialistic and determinist; the social order evolves through economic struggles between the classes in the direction of the violent revolution and a dictatorship of the proletariat, to be followed by a "withering away" of the state and the substitution of a society where ownership of all things is common, where all will work voluntarily, and all take freely of goods produced according to his needs. As well as the abstract theory of Communism there must, since 1917, be considered the concrete attempt to apply its principals in the Union of Soviet Socialist Republics, where one aspect of it can be summed up in the words of Stalin: "Scientifically speaking, the dictatorship of the proletariat is a power which is restricted by no laws, hampered by no rules, and based directly on violence."
Whether in theory or in practice, the Church utterly rejects Communism on account of its errors, notably: its atheistic materialism, its doctrine and practice of class-war, its denial of the rights and liberties of the human person, including the natural right to possess some measure of private property, and its contempt for good morals under several heads. Communism has been repeatedly condemned by the Holy See, notably by Pope Pius XI in the encyclical letter, "Divini Redemptoris".
(Definition from A Catholic Dictionary, 1951)
Church Teaching on Communism:
* "This all too imminent danger, Venerable Brethren, as you have already surmised, is bolshevistic and atheistic Communism, which aims at upsetting the social order and at undermining the very foundations of Christian civilization" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "With reference to Communism, Our Venerable Predecessor, Pius IX, of holy memory, as early as 1846 pronounced a solemn condemnation, which he confirmed in the words of the Syllabus directed against "that infamous doctrine of so-called Communism which is absolutely contrary to the natural law itself, and if once adopted would utterly destroy the rights, property and possessions of all men, and even society itself."[1] Later on, another of Our predecessors, the immortal Leo XIII, in his Encyclical Quod Apostolici Muneris, defined Communism as "the fatal plague which insinuates itself into the very marrow of human society only to bring about its ruin."" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In 1924 when Our relief-mission returned from the Soviet Union We condemned Communism in a special Allocution[3] which We addressed to the whole world. In our Encyclicals Miserentissimus Redemptor,[4] Quadragesimo Anno,[5] Caritate Christi,[6] Acerba Animi,[7] Dilectissima Nobis,[8] We raised a solemn protest against the persecutions unleashed in Russia, in Mexico and now in Spain." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In fact, the most persistent enemies of the Church, who from Moscow are directing the struggle against Christian civilization, themselves bear witness, by their unceasing attacks in word and act, that even to this hour the Papacy has continued faithfully to protect the sanctuary of the Christian religion, and that it has called public attention to the perils of Communism more frequently and more effectively than any other public authority on earth." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "The doctrine of modern Communism, which is often concealed under the most seductive trappings, is in substance based on the principles of dialectical and historical materialism previously advocated by Marx, of which the theoricians of bolshevism claim to possess the only genuine interpretation. According to this doctrine there is in the world only one reality, matter, the blind forces of which evolve into plant, animal and man. Even human society is nothing but a phenomenon and form of matter, evolving in the same way. By a law of inexorable necessity and through a perpetual conflict of forces, matter moves towards the final synthesis of a classless society. In such a doctrine, as is evident, there is no room for the idea of God; there is no difference between matter and spirit, between soul and body; there is neither survival of the soul after death nor any hope in a future life. Insisting on the dialectical aspect of their materialism, the Communists claim that the conflict which carries the world towards its final synthesis can be accelerated by man. Hence they endeavor to sharpen the antagonisms which arise between the various classes of society. Thus the class struggle with its consequent violent hate and destruction takes on the aspects of a crusade for the progress of humanity. On the other hand, all other forces whatever, as long as they resist such systematic violence, must be annihilated as hostile to the human race.
Communism, moreover, strips man of his liberty, robs human personality of all its dignity, and removes all the moral restraints that check the eruptions of blind impulse. There is no recognition of any right of the individual in his relations to the collectivity; no natural right is accorded to human personality, which is a mere cog-wheel in the Communist system. In man's relations with other individuals, besides, Communists hold the principle of absolute equality, rejecting all hierarchy and divinely-constituted authority, including the authority of parents. What men call authority and subordination is derived from the community as its first and only font. Nor is the individual granted any property rights over material goods or the means of production, for inasmuch as these are the source of further wealth, their possession would give one man power over another. Precisely on this score, all forms of private property must be eradicated, for they are at the origin of all economic enslavement." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "Such, Venerable Brethren, is the new gospel which bolshevistic and atheistic Communism offers the world as the glad tidings of deliverance and salvation! It is a system full of errors and sophisms. It is in opposition both to reason and to Divine Revelation. It subverts the social order, because it means the destruction of its foundations; because it ignores the true origin and purpose of the State; because it denies the rights, dignity and liberty of human personality." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "See to it, Venerable Brethren, that the Faithful do not allow themselves to be deceived! Communism is intrinsically wrong, and no one who would save Christian civilization may collaborate with it in any undertaking whatsoever. Those who permit themselves to be deceived into lending their aid towards the triumph of Communism in their own country, will be the first to fall victims of their error. And the greater the antiquity and grandeur of the Christian civilization in the regions where Communism successfully penetrates, so much more devastating will be the hatred displayed by the godless" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "You are aware indeed, that the goal of this most iniquitous plot is to drive people to overthrow the entire order of human affairs and to draw them over to the wicked theories of this Socialism and Communism, by confusing them with perverted teachings. But these enemies realize that they cannot hope for any agreement with the Catholic Church, which allows neither tampering with truths proposed by faith, nor adding any new human fictions to them. This is why they try to draw the Italian people over to Protestantism, which in their deceit they repeatedly declare to be only another form of the same true religion of Christ, thereby just as pleasing to God. Meanwhile they know full well that the chief principle of the Protestant tenets, i.e., that the holy scriptures are to be understood by the personal judgment of the individual, will greatly assist their impious cause. They are confident that they can first misuse the holy scriptures by wrong interpretation to spread their errors and claim God's authority while doing it. Then they can cause men to call into doubt the common principles of justice and honor" Encyclical On the Church in the Pontifical States by Pope Pius IX, 1849
* Like every other apostolate, the lay apostolate has two objectives: to preserve and to win over. The present-day Church must give the closest attention to both of these. Putting it succinctly, Christ's Church has no intention of yielding ground to her avowed enemy, atheistic communism, without a struggle. This battle will be fought to the end, but with the weapons of Christ!" Encyclical On Guiding Principles of the Lay Apostolate by Pope Pius XII to the Second World Congress of the Lay Apostolate, 1957
* "There are some who show themselves fearful and uncertain when faced with the wickedness of communism which aims to rob of their faith the very ones to whom it promises material prosperity. But documents recently issued by this Holy See have shown clearly the way to be followed, the path from which no one must stray unless he wishes to fail in his duty" Apostolic Exhortation of Pope Pius XII To the Clergy of the Entire World
* "Moreover, not content with removing religion from public society, they wish to banish it also from private families. For, teaching and professing the most fatal error of "Communism and Socialism," they assert that "domestic society or the family derives the whole principle of its existence from the civil law alone; and, consequently, that on civil law alone depend all rights of parents over their children, and especially that of providing for education." Encyclical On Condemning Current Errors by Pope Pius IX, 1864
* "To this goal also tends the unspeakable doctrine of Communism, as it is called, a doctrine most opposed to the very natural law. For if this doctrine were accepted, the complete destruction of everyone's laws, government, property, and even of human society itself would follow." Encyclical On Faith and Religion by Pope Pius IX, 1846
* "IV. SOCIALISM, COMMUNISM, SECRET SOCIETIES, BIBLICAL SOCIETIES, CLERICO-LIBERAL SOCIETIES
Pests of this kind are frequently reprobated in the severest terms in the Encyclical "Qui pluribus," Nov. 9, 1846, Allocution "Quibus quantisque," April 20, 1849, Encyclical "Noscitis et nobiscum," Dec. 8, 1849, Allocution "Singulari quadam," Dec. 9, 1854, Encyclical "Quanto conficiamur," Aug. 10, 1863" THE SYLLABUS OF ERRORS CONDEMNED BY PIUS IX, 1864
* "Hence we have reached the limit of horrors, to wit, communism, socialism, nihilism, hideous deformities of the civil society of men and almost its ruin. And yet too many attempt to enlarge the scope of these evils, and under the pretext of helping the multitude, already have fanned no small flames of misery. The things we thus mention are neither unknown nor very remote from us" Encyclical On the Origin of Civil Power by Pope Leo XIII, 1881
* "In this way We daily see the numerous ills which afflict all classes of men. These poisonous doctrines have utterly corrupted both public and private life; rationalism, materialism, atheism, have begotten socialism, communism, nihilism-evil principles which it was not only fitting should have sprung from such parentage but were its necessary offspring" Encyclical On The Right Ordering of Christian Life by Pope Leo XIII, 1888
* "The Holy Virgin who once victoriously drove the terrible sect of the Albigenses from Christian countries, now suppliantly invoked by us, will turn aside the new errors, especially those of Communism, which reminds us in many ways, in its motives and misdeeds, of the ancient ones" Encyclical On the Rosary by Pope Pius XI, 1937
* If Socialism, like all errors, contains some truth (which, moreover, the Supreme Pontiffs have never denied), it is based nevertheless on a theory of human society peculiar to itself and irreconcilable with true Christianity. Religious socialism, Christian socialism, are contradictory terms; no one can be at the same time a good Catholic and a true socialist." Encyclical On the Reconstruction of the Social Order by Pope Pius XI, 1931
Decree of the Holy Office in 1949
Q.1 Utrum licitum sit, partibus communistarum nomen dare vel eisdem favorem praestare.
[By chance is it licit to give name or to make favors to communist parties?]
R. Negative: Communismum enim est materialisticus et antichristianus; communistarum autem duces, etsi verbis quandoque profitentur se religionem non oppugnare, se tamen, sive doctrina sive actione, Deo veraeque religioni et Ecclesia Christi sere infensos esse ostendunt.
Q.2 Utrum licitum sit edere, propagare vel legere libros, periodica, diaria vel folia, qual doctrine vel actioni communistarum patrocinantur, vel in eis scribere.
[By chance is it licit to publish, promulgate or read books, journals or leaflets which defend the action or the communist doctrine, or to write for them?]
R. Negative: Prohibentur enim ipso iure
Q.3 Utrum Christifideles, qui actus, de quibus in n.1 et 2, scienter et libere posuerint, ad sacramenta admitti possint.
[Can Christians who perform the acts mentioned on n.1 and 2 be admitted to the sacraments?]
R. Negative, secundum ordinaria principia de sacramentis denegandis iis, Qui non sunt dispositi
Q.4 Utrum Christifideles, Qui communistarum doctrinam materialisticam et anti Christianam profitentur, et in primis, Qui eam defendunt vel propagant, ipso facto, tamquan apostatae a fide catholica, incurrant in excommunicationem speciali modo Sedi Apostolicae reservatam.
[If Christians declare openly the materialist and antichristian doctrine of the communists, and, mainly, if they defend it or promumulgate it, “ipso facto”, do they incur in excommunication ("speciali modo") reserved to the Apostolic See?]
R. Affirmative
Summary
It is clear from past Church teaching that no true Catholic can ever be a Communist, or condone Communism. (Catholicessentials.net).
Me 15 Korrik 1948, Kisha Katolike nën Papen Piu XII nxori nji Dekret çkishnimit kundër atyne që propagandojnë msimet materialiste dhe anti-katolike të komunizmit ("L'Osservatore Romane", 15 luglio 1948). Shumë e interpretuen kyt dekret si çkishnim kundër antarve të Partisë komuniste italiane.
Asht e kjart pra prej vetë Doktrinës Katolike se asnji Katolik i vërtetë kurrë nuk mundet me përkrahë, në çfarëdo lloj mnyret kjoft, ideologjinë satanike marksiste komuniste, dhe simbas vetë Dekretit të Zyrës së Shejte (1948, 1949), përkrahsit e komunizmit dënohen automatikisht me çkishënim. Katoliçizmi dhe komunizmi nuk kanë asgja të përbashkët, ata janë të kundërtat e njena-tjetrës, përjetsisht të papërputhuna, diametralisht të kundërta, ashtu si drita me errsinen, ashtu si KRISHTI me Belialin (djallin). Asnji Katolik pra, e aq ma pak Papa, nuk mundet me kenë kurren e kurrës komunist apo mbrojtës e propagandues i ksaj ideologjie kriminele. Ose asht Katolik, ose asht komunist; ose asht me KRISHTIN ZOT, ose asht me djallin, rrugë të mesme nuk ka.
(Definition from A Catholic Dictionary, 1951)
Church Teaching on Communism:
* "This all too imminent danger, Venerable Brethren, as you have already surmised, is bolshevistic and atheistic Communism, which aims at upsetting the social order and at undermining the very foundations of Christian civilization" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "With reference to Communism, Our Venerable Predecessor, Pius IX, of holy memory, as early as 1846 pronounced a solemn condemnation, which he confirmed in the words of the Syllabus directed against "that infamous doctrine of so-called Communism which is absolutely contrary to the natural law itself, and if once adopted would utterly destroy the rights, property and possessions of all men, and even society itself."[1] Later on, another of Our predecessors, the immortal Leo XIII, in his Encyclical Quod Apostolici Muneris, defined Communism as "the fatal plague which insinuates itself into the very marrow of human society only to bring about its ruin."" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In 1924 when Our relief-mission returned from the Soviet Union We condemned Communism in a special Allocution[3] which We addressed to the whole world. In our Encyclicals Miserentissimus Redemptor,[4] Quadragesimo Anno,[5] Caritate Christi,[6] Acerba Animi,[7] Dilectissima Nobis,[8] We raised a solemn protest against the persecutions unleashed in Russia, in Mexico and now in Spain." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In fact, the most persistent enemies of the Church, who from Moscow are directing the struggle against Christian civilization, themselves bear witness, by their unceasing attacks in word and act, that even to this hour the Papacy has continued faithfully to protect the sanctuary of the Christian religion, and that it has called public attention to the perils of Communism more frequently and more effectively than any other public authority on earth." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "The doctrine of modern Communism, which is often concealed under the most seductive trappings, is in substance based on the principles of dialectical and historical materialism previously advocated by Marx, of which the theoricians of bolshevism claim to possess the only genuine interpretation. According to this doctrine there is in the world only one reality, matter, the blind forces of which evolve into plant, animal and man. Even human society is nothing but a phenomenon and form of matter, evolving in the same way. By a law of inexorable necessity and through a perpetual conflict of forces, matter moves towards the final synthesis of a classless society. In such a doctrine, as is evident, there is no room for the idea of God; there is no difference between matter and spirit, between soul and body; there is neither survival of the soul after death nor any hope in a future life. Insisting on the dialectical aspect of their materialism, the Communists claim that the conflict which carries the world towards its final synthesis can be accelerated by man. Hence they endeavor to sharpen the antagonisms which arise between the various classes of society. Thus the class struggle with its consequent violent hate and destruction takes on the aspects of a crusade for the progress of humanity. On the other hand, all other forces whatever, as long as they resist such systematic violence, must be annihilated as hostile to the human race.
Communism, moreover, strips man of his liberty, robs human personality of all its dignity, and removes all the moral restraints that check the eruptions of blind impulse. There is no recognition of any right of the individual in his relations to the collectivity; no natural right is accorded to human personality, which is a mere cog-wheel in the Communist system. In man's relations with other individuals, besides, Communists hold the principle of absolute equality, rejecting all hierarchy and divinely-constituted authority, including the authority of parents. What men call authority and subordination is derived from the community as its first and only font. Nor is the individual granted any property rights over material goods or the means of production, for inasmuch as these are the source of further wealth, their possession would give one man power over another. Precisely on this score, all forms of private property must be eradicated, for they are at the origin of all economic enslavement." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "Such, Venerable Brethren, is the new gospel which bolshevistic and atheistic Communism offers the world as the glad tidings of deliverance and salvation! It is a system full of errors and sophisms. It is in opposition both to reason and to Divine Revelation. It subverts the social order, because it means the destruction of its foundations; because it ignores the true origin and purpose of the State; because it denies the rights, dignity and liberty of human personality." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "See to it, Venerable Brethren, that the Faithful do not allow themselves to be deceived! Communism is intrinsically wrong, and no one who would save Christian civilization may collaborate with it in any undertaking whatsoever. Those who permit themselves to be deceived into lending their aid towards the triumph of Communism in their own country, will be the first to fall victims of their error. And the greater the antiquity and grandeur of the Christian civilization in the regions where Communism successfully penetrates, so much more devastating will be the hatred displayed by the godless" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "You are aware indeed, that the goal of this most iniquitous plot is to drive people to overthrow the entire order of human affairs and to draw them over to the wicked theories of this Socialism and Communism, by confusing them with perverted teachings. But these enemies realize that they cannot hope for any agreement with the Catholic Church, which allows neither tampering with truths proposed by faith, nor adding any new human fictions to them. This is why they try to draw the Italian people over to Protestantism, which in their deceit they repeatedly declare to be only another form of the same true religion of Christ, thereby just as pleasing to God. Meanwhile they know full well that the chief principle of the Protestant tenets, i.e., that the holy scriptures are to be understood by the personal judgment of the individual, will greatly assist their impious cause. They are confident that they can first misuse the holy scriptures by wrong interpretation to spread their errors and claim God's authority while doing it. Then they can cause men to call into doubt the common principles of justice and honor" Encyclical On the Church in the Pontifical States by Pope Pius IX, 1849
* Like every other apostolate, the lay apostolate has two objectives: to preserve and to win over. The present-day Church must give the closest attention to both of these. Putting it succinctly, Christ's Church has no intention of yielding ground to her avowed enemy, atheistic communism, without a struggle. This battle will be fought to the end, but with the weapons of Christ!" Encyclical On Guiding Principles of the Lay Apostolate by Pope Pius XII to the Second World Congress of the Lay Apostolate, 1957
* "There are some who show themselves fearful and uncertain when faced with the wickedness of communism which aims to rob of their faith the very ones to whom it promises material prosperity. But documents recently issued by this Holy See have shown clearly the way to be followed, the path from which no one must stray unless he wishes to fail in his duty" Apostolic Exhortation of Pope Pius XII To the Clergy of the Entire World
* "Moreover, not content with removing religion from public society, they wish to banish it also from private families. For, teaching and professing the most fatal error of "Communism and Socialism," they assert that "domestic society or the family derives the whole principle of its existence from the civil law alone; and, consequently, that on civil law alone depend all rights of parents over their children, and especially that of providing for education." Encyclical On Condemning Current Errors by Pope Pius IX, 1864
* "To this goal also tends the unspeakable doctrine of Communism, as it is called, a doctrine most opposed to the very natural law. For if this doctrine were accepted, the complete destruction of everyone's laws, government, property, and even of human society itself would follow." Encyclical On Faith and Religion by Pope Pius IX, 1846
* "IV. SOCIALISM, COMMUNISM, SECRET SOCIETIES, BIBLICAL SOCIETIES, CLERICO-LIBERAL SOCIETIES
Pests of this kind are frequently reprobated in the severest terms in the Encyclical "Qui pluribus," Nov. 9, 1846, Allocution "Quibus quantisque," April 20, 1849, Encyclical "Noscitis et nobiscum," Dec. 8, 1849, Allocution "Singulari quadam," Dec. 9, 1854, Encyclical "Quanto conficiamur," Aug. 10, 1863" THE SYLLABUS OF ERRORS CONDEMNED BY PIUS IX, 1864
* "Hence we have reached the limit of horrors, to wit, communism, socialism, nihilism, hideous deformities of the civil society of men and almost its ruin. And yet too many attempt to enlarge the scope of these evils, and under the pretext of helping the multitude, already have fanned no small flames of misery. The things we thus mention are neither unknown nor very remote from us" Encyclical On the Origin of Civil Power by Pope Leo XIII, 1881
* "In this way We daily see the numerous ills which afflict all classes of men. These poisonous doctrines have utterly corrupted both public and private life; rationalism, materialism, atheism, have begotten socialism, communism, nihilism-evil principles which it was not only fitting should have sprung from such parentage but were its necessary offspring" Encyclical On The Right Ordering of Christian Life by Pope Leo XIII, 1888
* "The Holy Virgin who once victoriously drove the terrible sect of the Albigenses from Christian countries, now suppliantly invoked by us, will turn aside the new errors, especially those of Communism, which reminds us in many ways, in its motives and misdeeds, of the ancient ones" Encyclical On the Rosary by Pope Pius XI, 1937
* If Socialism, like all errors, contains some truth (which, moreover, the Supreme Pontiffs have never denied), it is based nevertheless on a theory of human society peculiar to itself and irreconcilable with true Christianity. Religious socialism, Christian socialism, are contradictory terms; no one can be at the same time a good Catholic and a true socialist." Encyclical On the Reconstruction of the Social Order by Pope Pius XI, 1931
Decree of the Holy Office in 1949
Q.1 Utrum licitum sit, partibus communistarum nomen dare vel eisdem favorem praestare.
[By chance is it licit to give name or to make favors to communist parties?]
R. Negative: Communismum enim est materialisticus et antichristianus; communistarum autem duces, etsi verbis quandoque profitentur se religionem non oppugnare, se tamen, sive doctrina sive actione, Deo veraeque religioni et Ecclesia Christi sere infensos esse ostendunt.
Q.2 Utrum licitum sit edere, propagare vel legere libros, periodica, diaria vel folia, qual doctrine vel actioni communistarum patrocinantur, vel in eis scribere.
[By chance is it licit to publish, promulgate or read books, journals or leaflets which defend the action or the communist doctrine, or to write for them?]
R. Negative: Prohibentur enim ipso iure
Q.3 Utrum Christifideles, qui actus, de quibus in n.1 et 2, scienter et libere posuerint, ad sacramenta admitti possint.
[Can Christians who perform the acts mentioned on n.1 and 2 be admitted to the sacraments?]
R. Negative, secundum ordinaria principia de sacramentis denegandis iis, Qui non sunt dispositi
Q.4 Utrum Christifideles, Qui communistarum doctrinam materialisticam et anti Christianam profitentur, et in primis, Qui eam defendunt vel propagant, ipso facto, tamquan apostatae a fide catholica, incurrant in excommunicationem speciali modo Sedi Apostolicae reservatam.
[If Christians declare openly the materialist and antichristian doctrine of the communists, and, mainly, if they defend it or promumulgate it, “ipso facto”, do they incur in excommunication ("speciali modo") reserved to the Apostolic See?]
R. Affirmative
Summary
It is clear from past Church teaching that no true Catholic can ever be a Communist, or condone Communism. (Catholicessentials.net).
Me 15 Korrik 1948, Kisha Katolike nën Papen Piu XII nxori nji Dekret çkishnimit kundër atyne që propagandojnë msimet materialiste dhe anti-katolike të komunizmit ("L'Osservatore Romane", 15 luglio 1948). Shumë e interpretuen kyt dekret si çkishnim kundër antarve të Partisë komuniste italiane.
Asht e kjart pra prej vetë Doktrinës Katolike se asnji Katolik i vërtetë kurrë nuk mundet me përkrahë, në çfarëdo lloj mnyret kjoft, ideologjinë satanike marksiste komuniste, dhe simbas vetë Dekretit të Zyrës së Shejte (1948, 1949), përkrahsit e komunizmit dënohen automatikisht me çkishënim. Katoliçizmi dhe komunizmi nuk kanë asgja të përbashkët, ata janë të kundërtat e njena-tjetrës, përjetsisht të papërputhuna, diametralisht të kundërta, ashtu si drita me errsinen, ashtu si KRISHTI me Belialin (djallin). Asnji Katolik pra, e aq ma pak Papa, nuk mundet me kenë kurren e kurrës komunist apo mbrojtës e propagandues i ksaj ideologjie kriminele. Ose asht Katolik, ose asht komunist; ose asht me KRISHTIN ZOT, ose asht me djallin, rrugë të mesme nuk ka.
Tuej u kthye te vizita e apostatit komunist Bergoglio në Bolivi, dishiroj me skjarue nji detaj të randsishëm, që disa media pro-bergogliane mundohen me e mshehë apo me e justifikue n’mnyrë të rrejshme e shpifse. Në momentin kur presidenti bolivian Morales i dha Bergoglios “kryqin komunist”, kto media pretendojnë se Bergoglio i paska thanë presidentit “No está bien eso”, “Kjo nuk asht mirë”, demek se po dënonte “kryqin komunist”. Por realiteti asht ndryshej. Komunisti Bergoglio kur mori “kryqin” blasfemues buzëqeshi, pa shprehë asnji lloj kundërshtimit, dhe ndërkohë që Presidenti socialist i shpjegonte mbi origjinen e ktij “kryqi-komunist” blasfemues, komunisti Bergoglio iu përgjigj : “No sabía eso.” (Nuk e dija këtë.). E Presidenti shtoi : “Ya lo sabe.” (E tashti e dini.). Qé edhe dialogu i plotë në spanjisht :
[Morales:] Santidad, han tallado afortunadamente el símbolo de la cruz del martillo y de la hoz que es probablemente obra de Espinal, Luis de Espinal… Interesante como símbolo.
[Francis:] No sabía eso.
[Morales:] Ya lo sabe.
Qé ktu ma poshté edhe 6 video, me nivele të ndryshme zanit, që konfirmojnë kyt dialog :
1. https://youtu.be/8m8A-iUzCxA
2. https://youtu.be/Fr2guVfB5LA
3. https://youtu.be/mAwfqThYklk
4. https://youtu.be/d3WtYiXNwPI
5. https://youtu.be/1m_LmJjs2eM
6. https://youtu.be/REE09ms88pk
Për ma tepër, g’jatë kthimit drejt Romës, në nji interviste, vetë Bergoglio me gojen e tij konfirmon se nuk e dinte se “jezuiti” marksist Luis Espinal ishte autori i “kryqit” komunist, e biles shton se nuk ishte ndie i fyer nga ky “kryq” e biles e kishte marrë me vedi për në Romë (Aura Vistas Miguel, Radio Renascenca, “Catholic News Agency”, July 13, 2015).
« Vllâznit e mij, ruejuni prej atyne që shkaktojnë skandale dhe dasína mes jush, tuej u largue prej Doktrinës Katolike që ju keni msue. Rrini larg prej tyne! Kto njerëz nuk shërbejnë JEZU-KRISHTIN, Zotin tonë, por janë skllevën të epsheve të tyne dhe me fjalë t'âmbla e servile mashtrojnë shpirtnat e thjeshtë. » (Prej letrës së sh'Palit drejtue Romakve, 16:17)
« Ruejuni prej profetve të rrêmë! Kanë me ju ardhë të veshun me tesha qingjash por përmbrênda janë ujq grabitqarë. Ata keni me i njoftë prej fryteve të tyne, ashtû si njifet pema prej fryteve të saja. A vjèlen rrushtë ndër ferra apo fiqtë, ndër gjemba ? Pema e mirë xjerr fryte të mira; pema e keqe, fryte të kqija. Nji pemë e mirë nuk mundet me xjerrë fryte të kqija dhe as nji pemë e keqe, fryte të mira. Por çdo pemë që nuk ban fryte të mira ka me u këputë dhe me u hjedhë n'zjerm. Pra, profetët e rrêmë keni me i njoftë prej fryteve të tyne. » (sh'Mateu 7:15-20)
[Morales:] Santidad, han tallado afortunadamente el símbolo de la cruz del martillo y de la hoz que es probablemente obra de Espinal, Luis de Espinal… Interesante como símbolo.
[Francis:] No sabía eso.
[Morales:] Ya lo sabe.
Qé ktu ma poshté edhe 6 video, me nivele të ndryshme zanit, që konfirmojnë kyt dialog :
1. https://youtu.be/8m8A-iUzCxA
2. https://youtu.be/Fr2guVfB5LA
3. https://youtu.be/mAwfqThYklk
4. https://youtu.be/d3WtYiXNwPI
5. https://youtu.be/1m_LmJjs2eM
6. https://youtu.be/REE09ms88pk
Për ma tepër, g’jatë kthimit drejt Romës, në nji interviste, vetë Bergoglio me gojen e tij konfirmon se nuk e dinte se “jezuiti” marksist Luis Espinal ishte autori i “kryqit” komunist, e biles shton se nuk ishte ndie i fyer nga ky “kryq” e biles e kishte marrë me vedi për në Romë (Aura Vistas Miguel, Radio Renascenca, “Catholic News Agency”, July 13, 2015).
« Vllâznit e mij, ruejuni prej atyne që shkaktojnë skandale dhe dasína mes jush, tuej u largue prej Doktrinës Katolike që ju keni msue. Rrini larg prej tyne! Kto njerëz nuk shërbejnë JEZU-KRISHTIN, Zotin tonë, por janë skllevën të epsheve të tyne dhe me fjalë t'âmbla e servile mashtrojnë shpirtnat e thjeshtë. » (Prej letrës së sh'Palit drejtue Romakve, 16:17)
« Ruejuni prej profetve të rrêmë! Kanë me ju ardhë të veshun me tesha qingjash por përmbrênda janë ujq grabitqarë. Ata keni me i njoftë prej fryteve të tyne, ashtû si njifet pema prej fryteve të saja. A vjèlen rrushtë ndër ferra apo fiqtë, ndër gjemba ? Pema e mirë xjerr fryte të mira; pema e keqe, fryte të kqija. Nji pemë e mirë nuk mundet me xjerrë fryte të kqija dhe as nji pemë e keqe, fryte të mira. Por çdo pemë që nuk ban fryte të mira ka me u këputë dhe me u hjedhë n'zjerm. Pra, profetët e rrêmë keni me i njoftë prej fryteve të tyne. » (sh'Mateu 7:15-20)
Iscriviti a:
Post (Atom)