Post
“Kryqi” komunist blasfemues i Bergoglios
G'jatë vizitës së tij në Bolivi, me 9 Korrik 2015, apostati anti-papa Bergoglio u takue me Presidentin socialist të ktij shteti amerikano-jugor, Evo Morales, i cili i vuni në qafë Bergoglios dy medalje, njena prej të cilave paraqiste, në mnyrë tmerrsisht blasfemuese, KRISHTIN Zot të kryqzuem mbi çekanin dhe drapnin, shejat dalluese zyrtare të komunizmit. Socialisti Morales i dhuroi Bergoglios edhe nji version tjetër ma të madh të "kryqit drapër-çekan" dhe Bergoglio nga ana e tij nuk shprehu as ma të voglen rezistencë por i pranoi dhuratat me buzëqeshje. Disa media pro Bergoglios, tuej imitue atin e rrenës, djallin, shpifin se demek Bergoglio i paska hjekë medaljet menjiherë prej qafet, por videot e maposhtme dishmojnë të kundërtën. Medalja blasfemuese "kryqi drapër-çekan" që Bergoglio vuni në qafë asht krijue kohët e fundit prej qeverisë Boliviane dhe quhet « Orden al Mérito “Padre Luis Espinal”» (Urdhni i meritës "Padre Luis Espinal"), në nder të "jezuitit" marksist Luis Espinal (1932-1980), partizan i "Teologjisë së çlirimit", i cili u vra në 1980. Komunisti Bergoglio guxoi me përsëritë nji tjetër akt suprem blasfemijet, tuej ia dedikue kto dhurata sakrilegje Zojes Bekueme, Nanës tenZot, e nderueme në Bolivi nën titullin "Zoja e Kopakabanës", Mbrojtsja e Bolivisë. Ky skandal sakrilegj u konfirmue me 10 Korrik, në nji deklaratë të zëdhansit të Vatikanit, Federico Lombardi, simbas të cilit Bergoglio i shprehi Presidentit Morales mirnjohjen e tij të sinqertë për dhuratat.
"jezuiti" marksist Luis Espinal g'jate punes
Drapni dhe çekani, me ose pa hyllin e kuq, të paraqituna në variante të ndryshme, njifen publikisht si simbolet zyrtare të komunizmit. Çekani përfaqson klasen puntore industriale (proletariatin) kurse drapni përfaqson klasen puntore agrare, të dyja të bashkueme n’unitet proletar, në luftë revolucionare klasore kundër t’pasunve, borgjezve e revizionistave, kundër anmiqve të komunizmit, të brendshëm dhe të jashtëm. Për herë të parë drapni dhe çekani u përdoren g’jatë Revolucionit bolshevik komunist rus por vetëm mbas 6 Korrikut 1923, në sesionin e dytë të mbledhjes së Komitetit Ekzekutiv Qëndror, ato u bane simboli zyrtar i emblemës së Bashkimit Sovietik (USSR). (“The Hammer and Sickle : The Role of Symbolism and Rituals in the Russian Revolution”).
Emblema e pare e Bashkimit Sovietik
Ktu ma poshte po paraqes disa variante te drapnit dhe çekanit :
Rubla ruse
Mbas Konçilit të II antikatolik të Vatikanit (1962-1965), marksistat, komunistat, socialistat dhe të tjerë apostatë të ktij kallepi u vunë në punë dhe organizuen nji lloj lëvizjet revolucionare, e njoftun me emnin "Teologjia e çlirimit" (Liberation Theology), për me korruptue Katoliçizmin militant e deri atherë të zellshëm të vendeve të Amerikës së Jugut, tuej e përzie me elementa marksiste, komuniste e socialiste, për me nxjerrë nji lloj "katoliçizmit komunist", simbol i të cilit asht edhe “kryqi” komunist dhe medalja blasfemuese e Bergoglios "kryqi drapër-çekan", me qëllim final zhdukjen përfundimtare të Krishtënimit. Kjo lloj lëvizjet thelbsisht komuniste asht përshkrue si nji interpretim i Fesë Katolike nëpërmjet vuejtjeve të të vorfënve dhe përpjekjeve të tyne për nji jetë sociale toksore ma të mirë. Mendohet se herezija e "Teologjisë së çlirimit" i ka fillimet te "dominikani" marksist Gustavo Gutierrez, rreth viteve 70'. Në librin e tij "A Theology of Liberation : History, Politics, Salvation" (1971), Gutierrez shkruen ndër të tjera se vorfnija asht nji gjendje sociale e padrejtë, fryt i strukturave mkatnore e të padrejta të klasave shoqnore që duhen ndryshue. Kta "teologë" çlirimtarë transformuen misionin hyjnor të KRISHTIT në nji kryqzatë të luftës së klasave : të vorfnit kundër të pasunve. Për Gutierrez dhe ndjeksit e tij, KRISHTI asht nji paraardhës i Karl Marksit, nji hero i madh, nji figurë politike, nji revolucionar, kontributi ma i madh i të cilit për njerzimin nuk asht Pasioni i tij, por predikimi i luftës së klasave për përmirsimin e gjendjes materiale të proletariatit.
« Vllâzen të nderuem, Ne dishirojmë me ju tërhjekë vëmendjen mbi kyt deformim të Unjillit dhe të karakterit shejt të Zotit tonë JEZU-KRISHTIT, Zot e Njiri, të praktikuem në lëvizjen e Sionit dhe në vende të tjera. Në disa mjedise, âsht bâ zakon që kur fillohet me u trajtue çâshtja sociale, menjiherë shmanget Hyjnia e JEZU-KRISHTIT, për me u folë për butsinë e Tij supreme, për mshiren e Tij ndaj tana vuejtjeve njerzuere, për thirrjet e Tija të ngutshme mbi dashtninë për të afërmin dhe vllaznimin. Padyshim, JEZUSI na ka dashtë me nji dashtni të pamasë, të pafundme, dhe ka ardhë me vuejtë e dekë mbi tokë, në mnyrë që tanë njerzit, të mbledhun rreth Tij, në drejtsi e dashtni, të frymzuem prej sentimenteve të njêjta të dashtnisë reciproke, të munden me jetue në paqe e mirsí. Por për realizimin e ksaj lumnie të përkohshme dhe të përjetshme, me nji autoritet suprem, Ai ka vue si kusht bâmjen pjesë në gregjën e Tij, [Kishen e KRISHTIT ZOT], pranimin e doktrinës së Tij, praktiken e virtyteve, bindjen e plotë ndaj doktrinës dhe drejtimit të sh'Pjetrit dhe pasardhsve të tij. Mandej, n'kjoft se JEZUSI ka kênë i mirë për të húpunit dhe mkatnorët, Ai nuk i ka respektue bindjet e tyne të gabueme, sado të sinqerta që mund t'jenë dukë ato; JEZUSI i ka dashtë të tanë njerzit me i msue, konvertue dhe shelbue. N'kjoft se i ka thirrë rreth Vedit t'vuejtunit dhe t'munduemit, për me i lehtsue, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u predikue xhelozinë e nji barazie sociale utopike. N'kjoft se i ka naltsue t'vuejtunit, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u frymzue ndjenjen e nji dinjiteti të pamvarun dhe rebel ndaj autoritetit të ligjshëm. N'kjoft se Zemra e Tij ishte e tejmbushun me butsi për shpirtnat vullnet-mirë, Ai ka dijtë me u armatosë me nji zemrim shejt kundër profanuesve të Shpisë së Zotit, kundër të poshtërve që skandalizojshin të vegjlit, kundër autoriteteve judaike t'asokohe që shtypshin popullin nën barren e detyrimeve të randa, n'nji kohë kur kto autoritete nuk u vejshin as gishtin me i çue. JEZUSI ka kênë sa i fortë aq edhe i butë; Ai ka kritikue, kërcënue e dënue tuej ditë dhe tuej na msue se shpesh ndroja âsht fillimi i dijes dhe se kajherë duhet me këputë nji gjymtyrë për me pshtue trupin. » (Aktet e Papës sh’Piut X, "Letra mbi Sionin", 31 Gusht 1910; "Acta Apostolicae Sedis", Vol II, No. 16)
Vetë veprat antikatolike të Bergoglios e tradhtojnë até dhe dishmojnë se aj nuk asht vetëm fémohues, heretik, modernist, blasfemues, mason i deklaruem e natyralist, por edhe komunist. A nuk tha vetë Bergoglio gjatë vizitës në Ekuador se "Feja Katolike asht gjithmonë revolucionare" dhe se konvertimi i njerzve në Fenë Katolike asht për Bergoglion “nji karikaturë e Unjillzimit" ??? Bergoglio, a nuk po pushon s’propaganduemit kujdesin për t’vorfnit, për të margjinalizuemit, për t’burgosunit, për t’droguemit, për ndotjen ambientale e probleme të tjera sociale, tuej mohue në të njejten kohë Fenë hyjnore Katolike, Traditen mijavjeçare Katolike dhe kujdesin suprem për shelbimin e shpirtnavet, që asht edhe misoni hyjnor kryesor, ligji suprem i Kishës Katolike dhe jo Parajsa utopike toksore ? Kisha Katolike nuk i ka neglizhue kurrë problemet e ndryshme sociale, por nuk i ka trajtue kurrë si qëllimin e saj final por si mjete drejt ktij qëllimit, që asht shelbimi i shpirtnavet. Edhe “teologët çlirimtarë” marksistë, si komunisti Bergoglio, kanë përdorë terminologjinë katolike me nji kuptim t’korruptuem antikatolik, për arritjen e qëllimit të tyne final : krijimin e nji “parrizi” toksor iluzionar dhe jo shelbimin e shpirtnavet. Kshtu, edhe komunisti e masoni i deklaruem Bergoglio shfrytzon nji terminologj katolike por me nji kuptim antikatolik, për me mbledhë tanë njerzimin në “parrizin” iluzionar të Kishës humanitare judeo-masonike, që, prej fjalve të tija mashtruese, prej jashtë duket i bukur n’fillim, si vorri i bardhë, por përmbrendë asht i mbushun me eshtna të deknish e gjithfarëlloj kalbsinet, nji burg totalitar ndërkombtar skllevnish të dekun shpirtnisht.
Me 22 Maj 2013, Bergoglio shprehej se ateistat që bajnë mirë shelbohen.
Pa Fenë Katolike asht e pamujtun me i pëlqye Zotit, i shkruen Sh'Pali Hebrejve (11:6).
Feja Katolike asht themeli i tana t’mirave dhe fillimi i shëlbimit të njirit; pa Fenë Katolike kërkush nuk ka me u rradhitë mes bijve të Zotit; pa Fenë Katolike tanë puna e njirit asht kot (sh’Agustini).
« Vllâzen të nderuem, Ne dishirojmë me ju tërhjekë vëmendjen mbi kyt deformim të Unjillit dhe të karakterit shejt të Zotit tonë JEZU-KRISHTIT, Zot e Njiri, të praktikuem në lëvizjen e Sionit dhe në vende të tjera. Në disa mjedise, âsht bâ zakon që kur fillohet me u trajtue çâshtja sociale, menjiherë shmanget Hyjnia e JEZU-KRISHTIT, për me u folë për butsinë e Tij supreme, për mshiren e Tij ndaj tana vuejtjeve njerzuere, për thirrjet e Tija të ngutshme mbi dashtninë për të afërmin dhe vllaznimin. Padyshim, JEZUSI na ka dashtë me nji dashtni të pamasë, të pafundme, dhe ka ardhë me vuejtë e dekë mbi tokë, në mnyrë që tanë njerzit, të mbledhun rreth Tij, në drejtsi e dashtni, të frymzuem prej sentimenteve të njêjta të dashtnisë reciproke, të munden me jetue në paqe e mirsí. Por për realizimin e ksaj lumnie të përkohshme dhe të përjetshme, me nji autoritet suprem, Ai ka vue si kusht bâmjen pjesë në gregjën e Tij, [Kishen e KRISHTIT ZOT], pranimin e doktrinës së Tij, praktiken e virtyteve, bindjen e plotë ndaj doktrinës dhe drejtimit të sh'Pjetrit dhe pasardhsve të tij. Mandej, n'kjoft se JEZUSI ka kênë i mirë për të húpunit dhe mkatnorët, Ai nuk i ka respektue bindjet e tyne të gabueme, sado të sinqerta që mund t'jenë dukë ato; JEZUSI i ka dashtë të tanë njerzit me i msue, konvertue dhe shelbue. N'kjoft se i ka thirrë rreth Vedit t'vuejtunit dhe t'munduemit, për me i lehtsue, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u predikue xhelozinë e nji barazie sociale utopike. N'kjoft se i ka naltsue t'vuejtunit, Ai nuk e ka bâ kyt gjâ për me u frymzue ndjenjen e nji dinjiteti të pamvarun dhe rebel ndaj autoritetit të ligjshëm. N'kjoft se Zemra e Tij ishte e tejmbushun me butsi për shpirtnat vullnet-mirë, Ai ka dijtë me u armatosë me nji zemrim shejt kundër profanuesve të Shpisë së Zotit, kundër të poshtërve që skandalizojshin të vegjlit, kundër autoriteteve judaike t'asokohe që shtypshin popullin nën barren e detyrimeve të randa, n'nji kohë kur kto autoritete nuk u vejshin as gishtin me i çue. JEZUSI ka kênë sa i fortë aq edhe i butë; Ai ka kritikue, kërcënue e dënue tuej ditë dhe tuej na msue se shpesh ndroja âsht fillimi i dijes dhe se kajherë duhet me këputë nji gjymtyrë për me pshtue trupin. » (Aktet e Papës sh’Piut X, "Letra mbi Sionin", 31 Gusht 1910; "Acta Apostolicae Sedis", Vol II, No. 16)
Vetë veprat antikatolike të Bergoglios e tradhtojnë até dhe dishmojnë se aj nuk asht vetëm fémohues, heretik, modernist, blasfemues, mason i deklaruem e natyralist, por edhe komunist. A nuk tha vetë Bergoglio gjatë vizitës në Ekuador se "Feja Katolike asht gjithmonë revolucionare" dhe se konvertimi i njerzve në Fenë Katolike asht për Bergoglion “nji karikaturë e Unjillzimit" ??? Bergoglio, a nuk po pushon s’propaganduemit kujdesin për t’vorfnit, për të margjinalizuemit, për t’burgosunit, për t’droguemit, për ndotjen ambientale e probleme të tjera sociale, tuej mohue në të njejten kohë Fenë hyjnore Katolike, Traditen mijavjeçare Katolike dhe kujdesin suprem për shelbimin e shpirtnavet, që asht edhe misoni hyjnor kryesor, ligji suprem i Kishës Katolike dhe jo Parajsa utopike toksore ? Kisha Katolike nuk i ka neglizhue kurrë problemet e ndryshme sociale, por nuk i ka trajtue kurrë si qëllimin e saj final por si mjete drejt ktij qëllimit, që asht shelbimi i shpirtnavet. Edhe “teologët çlirimtarë” marksistë, si komunisti Bergoglio, kanë përdorë terminologjinë katolike me nji kuptim t’korruptuem antikatolik, për arritjen e qëllimit të tyne final : krijimin e nji “parrizi” toksor iluzionar dhe jo shelbimin e shpirtnavet. Kshtu, edhe komunisti e masoni i deklaruem Bergoglio shfrytzon nji terminologj katolike por me nji kuptim antikatolik, për me mbledhë tanë njerzimin në “parrizin” iluzionar të Kishës humanitare judeo-masonike, që, prej fjalve të tija mashtruese, prej jashtë duket i bukur n’fillim, si vorri i bardhë, por përmbrendë asht i mbushun me eshtna të deknish e gjithfarëlloj kalbsinet, nji burg totalitar ndërkombtar skllevnish të dekun shpirtnisht.
Me 22 Maj 2013, Bergoglio shprehej se ateistat që bajnë mirë shelbohen.
Pa Fenë Katolike asht e pamujtun me i pëlqye Zotit, i shkruen Sh'Pali Hebrejve (11:6).
Feja Katolike asht themeli i tana t’mirave dhe fillimi i shëlbimit të njirit; pa Fenë Katolike kërkush nuk ka me u rradhitë mes bijve të Zotit; pa Fenë Katolike tanë puna e njirit asht kot (sh’Agustini).
Komunizmi ateist dhe forma të tjera të ngjashme janë dënue gjithmonë prej Kishës Katolike. Vlejnë me u përmendë Inciklikët : "Quod Apostolici Muneris" (1878) i Papës Piu IX, "Rerum Novarum" (1892) i Papës Leonit XIII dhe "Divini Redemptoris" (1937) i Papës Piu XI. Kto ma poshtë po vej nji përmbledhje të shkurtë, në anglisht, të Doktrinës së Kishë Katolike kundër Komunizmit, Socializmit e ideologjive të tjera të ktij lloji :
Communism is the most logical and extreme form of Socialism, outcome of the revolutionary theory of Karl Marx. The underlying philosophy is materialistic and determinist; the social order evolves through economic struggles between the classes in the direction of the violent revolution and a dictatorship of the proletariat, to be followed by a "withering away" of the state and the substitution of a society where ownership of all things is common, where all will work voluntarily, and all take freely of goods produced according to his needs. As well as the abstract theory of Communism there must, since 1917, be considered the concrete attempt to apply its principals in the Union of Soviet Socialist Republics, where one aspect of it can be summed up in the words of Stalin: "Scientifically speaking, the dictatorship of the proletariat is a power which is restricted by no laws, hampered by no rules, and based directly on violence."
Communism is the most logical and extreme form of Socialism, outcome of the revolutionary theory of Karl Marx. The underlying philosophy is materialistic and determinist; the social order evolves through economic struggles between the classes in the direction of the violent revolution and a dictatorship of the proletariat, to be followed by a "withering away" of the state and the substitution of a society where ownership of all things is common, where all will work voluntarily, and all take freely of goods produced according to his needs. As well as the abstract theory of Communism there must, since 1917, be considered the concrete attempt to apply its principals in the Union of Soviet Socialist Republics, where one aspect of it can be summed up in the words of Stalin: "Scientifically speaking, the dictatorship of the proletariat is a power which is restricted by no laws, hampered by no rules, and based directly on violence."
Whether in theory or in practice, the Church utterly rejects Communism on account of its errors, notably: its atheistic materialism, its doctrine and practice of class-war, its denial of the rights and liberties of the human person, including the natural right to possess some measure of private property, and its contempt for good morals under several heads. Communism has been repeatedly condemned by the Holy See, notably by Pope Pius XI in the encyclical letter, "Divini Redemptoris".
(Definition from A Catholic Dictionary, 1951)
Church Teaching on Communism:
* "This all too imminent danger, Venerable Brethren, as you have already surmised, is bolshevistic and atheistic Communism, which aims at upsetting the social order and at undermining the very foundations of Christian civilization" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "With reference to Communism, Our Venerable Predecessor, Pius IX, of holy memory, as early as 1846 pronounced a solemn condemnation, which he confirmed in the words of the Syllabus directed against "that infamous doctrine of so-called Communism which is absolutely contrary to the natural law itself, and if once adopted would utterly destroy the rights, property and possessions of all men, and even society itself."[1] Later on, another of Our predecessors, the immortal Leo XIII, in his Encyclical Quod Apostolici Muneris, defined Communism as "the fatal plague which insinuates itself into the very marrow of human society only to bring about its ruin."" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In 1924 when Our relief-mission returned from the Soviet Union We condemned Communism in a special Allocution[3] which We addressed to the whole world. In our Encyclicals Miserentissimus Redemptor,[4] Quadragesimo Anno,[5] Caritate Christi,[6] Acerba Animi,[7] Dilectissima Nobis,[8] We raised a solemn protest against the persecutions unleashed in Russia, in Mexico and now in Spain." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In fact, the most persistent enemies of the Church, who from Moscow are directing the struggle against Christian civilization, themselves bear witness, by their unceasing attacks in word and act, that even to this hour the Papacy has continued faithfully to protect the sanctuary of the Christian religion, and that it has called public attention to the perils of Communism more frequently and more effectively than any other public authority on earth." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "The doctrine of modern Communism, which is often concealed under the most seductive trappings, is in substance based on the principles of dialectical and historical materialism previously advocated by Marx, of which the theoricians of bolshevism claim to possess the only genuine interpretation. According to this doctrine there is in the world only one reality, matter, the blind forces of which evolve into plant, animal and man. Even human society is nothing but a phenomenon and form of matter, evolving in the same way. By a law of inexorable necessity and through a perpetual conflict of forces, matter moves towards the final synthesis of a classless society. In such a doctrine, as is evident, there is no room for the idea of God; there is no difference between matter and spirit, between soul and body; there is neither survival of the soul after death nor any hope in a future life. Insisting on the dialectical aspect of their materialism, the Communists claim that the conflict which carries the world towards its final synthesis can be accelerated by man. Hence they endeavor to sharpen the antagonisms which arise between the various classes of society. Thus the class struggle with its consequent violent hate and destruction takes on the aspects of a crusade for the progress of humanity. On the other hand, all other forces whatever, as long as they resist such systematic violence, must be annihilated as hostile to the human race.
Communism, moreover, strips man of his liberty, robs human personality of all its dignity, and removes all the moral restraints that check the eruptions of blind impulse. There is no recognition of any right of the individual in his relations to the collectivity; no natural right is accorded to human personality, which is a mere cog-wheel in the Communist system. In man's relations with other individuals, besides, Communists hold the principle of absolute equality, rejecting all hierarchy and divinely-constituted authority, including the authority of parents. What men call authority and subordination is derived from the community as its first and only font. Nor is the individual granted any property rights over material goods or the means of production, for inasmuch as these are the source of further wealth, their possession would give one man power over another. Precisely on this score, all forms of private property must be eradicated, for they are at the origin of all economic enslavement." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "Such, Venerable Brethren, is the new gospel which bolshevistic and atheistic Communism offers the world as the glad tidings of deliverance and salvation! It is a system full of errors and sophisms. It is in opposition both to reason and to Divine Revelation. It subverts the social order, because it means the destruction of its foundations; because it ignores the true origin and purpose of the State; because it denies the rights, dignity and liberty of human personality." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "See to it, Venerable Brethren, that the Faithful do not allow themselves to be deceived! Communism is intrinsically wrong, and no one who would save Christian civilization may collaborate with it in any undertaking whatsoever. Those who permit themselves to be deceived into lending their aid towards the triumph of Communism in their own country, will be the first to fall victims of their error. And the greater the antiquity and grandeur of the Christian civilization in the regions where Communism successfully penetrates, so much more devastating will be the hatred displayed by the godless" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "You are aware indeed, that the goal of this most iniquitous plot is to drive people to overthrow the entire order of human affairs and to draw them over to the wicked theories of this Socialism and Communism, by confusing them with perverted teachings. But these enemies realize that they cannot hope for any agreement with the Catholic Church, which allows neither tampering with truths proposed by faith, nor adding any new human fictions to them. This is why they try to draw the Italian people over to Protestantism, which in their deceit they repeatedly declare to be only another form of the same true religion of Christ, thereby just as pleasing to God. Meanwhile they know full well that the chief principle of the Protestant tenets, i.e., that the holy scriptures are to be understood by the personal judgment of the individual, will greatly assist their impious cause. They are confident that they can first misuse the holy scriptures by wrong interpretation to spread their errors and claim God's authority while doing it. Then they can cause men to call into doubt the common principles of justice and honor" Encyclical On the Church in the Pontifical States by Pope Pius IX, 1849
* Like every other apostolate, the lay apostolate has two objectives: to preserve and to win over. The present-day Church must give the closest attention to both of these. Putting it succinctly, Christ's Church has no intention of yielding ground to her avowed enemy, atheistic communism, without a struggle. This battle will be fought to the end, but with the weapons of Christ!" Encyclical On Guiding Principles of the Lay Apostolate by Pope Pius XII to the Second World Congress of the Lay Apostolate, 1957
* "There are some who show themselves fearful and uncertain when faced with the wickedness of communism which aims to rob of their faith the very ones to whom it promises material prosperity. But documents recently issued by this Holy See have shown clearly the way to be followed, the path from which no one must stray unless he wishes to fail in his duty" Apostolic Exhortation of Pope Pius XII To the Clergy of the Entire World
* "Moreover, not content with removing religion from public society, they wish to banish it also from private families. For, teaching and professing the most fatal error of "Communism and Socialism," they assert that "domestic society or the family derives the whole principle of its existence from the civil law alone; and, consequently, that on civil law alone depend all rights of parents over their children, and especially that of providing for education." Encyclical On Condemning Current Errors by Pope Pius IX, 1864
* "To this goal also tends the unspeakable doctrine of Communism, as it is called, a doctrine most opposed to the very natural law. For if this doctrine were accepted, the complete destruction of everyone's laws, government, property, and even of human society itself would follow." Encyclical On Faith and Religion by Pope Pius IX, 1846
* "IV. SOCIALISM, COMMUNISM, SECRET SOCIETIES, BIBLICAL SOCIETIES, CLERICO-LIBERAL SOCIETIES
Pests of this kind are frequently reprobated in the severest terms in the Encyclical "Qui pluribus," Nov. 9, 1846, Allocution "Quibus quantisque," April 20, 1849, Encyclical "Noscitis et nobiscum," Dec. 8, 1849, Allocution "Singulari quadam," Dec. 9, 1854, Encyclical "Quanto conficiamur," Aug. 10, 1863" THE SYLLABUS OF ERRORS CONDEMNED BY PIUS IX, 1864
* "Hence we have reached the limit of horrors, to wit, communism, socialism, nihilism, hideous deformities of the civil society of men and almost its ruin. And yet too many attempt to enlarge the scope of these evils, and under the pretext of helping the multitude, already have fanned no small flames of misery. The things we thus mention are neither unknown nor very remote from us" Encyclical On the Origin of Civil Power by Pope Leo XIII, 1881
* "In this way We daily see the numerous ills which afflict all classes of men. These poisonous doctrines have utterly corrupted both public and private life; rationalism, materialism, atheism, have begotten socialism, communism, nihilism-evil principles which it was not only fitting should have sprung from such parentage but were its necessary offspring" Encyclical On The Right Ordering of Christian Life by Pope Leo XIII, 1888
* "The Holy Virgin who once victoriously drove the terrible sect of the Albigenses from Christian countries, now suppliantly invoked by us, will turn aside the new errors, especially those of Communism, which reminds us in many ways, in its motives and misdeeds, of the ancient ones" Encyclical On the Rosary by Pope Pius XI, 1937
* If Socialism, like all errors, contains some truth (which, moreover, the Supreme Pontiffs have never denied), it is based nevertheless on a theory of human society peculiar to itself and irreconcilable with true Christianity. Religious socialism, Christian socialism, are contradictory terms; no one can be at the same time a good Catholic and a true socialist." Encyclical On the Reconstruction of the Social Order by Pope Pius XI, 1931
Decree of the Holy Office in 1949
Q.1 Utrum licitum sit, partibus communistarum nomen dare vel eisdem favorem praestare.
[By chance is it licit to give name or to make favors to communist parties?]
R. Negative: Communismum enim est materialisticus et antichristianus; communistarum autem duces, etsi verbis quandoque profitentur se religionem non oppugnare, se tamen, sive doctrina sive actione, Deo veraeque religioni et Ecclesia Christi sere infensos esse ostendunt.
Q.2 Utrum licitum sit edere, propagare vel legere libros, periodica, diaria vel folia, qual doctrine vel actioni communistarum patrocinantur, vel in eis scribere.
[By chance is it licit to publish, promulgate or read books, journals or leaflets which defend the action or the communist doctrine, or to write for them?]
R. Negative: Prohibentur enim ipso iure
Q.3 Utrum Christifideles, qui actus, de quibus in n.1 et 2, scienter et libere posuerint, ad sacramenta admitti possint.
[Can Christians who perform the acts mentioned on n.1 and 2 be admitted to the sacraments?]
R. Negative, secundum ordinaria principia de sacramentis denegandis iis, Qui non sunt dispositi
Q.4 Utrum Christifideles, Qui communistarum doctrinam materialisticam et anti Christianam profitentur, et in primis, Qui eam defendunt vel propagant, ipso facto, tamquan apostatae a fide catholica, incurrant in excommunicationem speciali modo Sedi Apostolicae reservatam.
[If Christians declare openly the materialist and antichristian doctrine of the communists, and, mainly, if they defend it or promumulgate it, “ipso facto”, do they incur in excommunication ("speciali modo") reserved to the Apostolic See?]
R. Affirmative
Summary
It is clear from past Church teaching that no true Catholic can ever be a Communist, or condone Communism. (Catholicessentials.net).
Me 15 Korrik 1948, Kisha Katolike nën Papen Piu XII nxori nji Dekret çkishnimit kundër atyne që propagandojnë msimet materialiste dhe anti-katolike të komunizmit ("L'Osservatore Romane", 15 luglio 1948). Shumë e interpretuen kyt dekret si çkishnim kundër antarve të Partisë komuniste italiane.
Asht e kjart pra prej vetë Doktrinës Katolike se asnji Katolik i vërtetë kurrë nuk mundet me përkrahë, në çfarëdo lloj mnyret kjoft, ideologjinë satanike marksiste komuniste, dhe simbas vetë Dekretit të Zyrës së Shejte (1948, 1949), përkrahsit e komunizmit dënohen automatikisht me çkishënim. Katoliçizmi dhe komunizmi nuk kanë asgja të përbashkët, ata janë të kundërtat e njena-tjetrës, përjetsisht të papërputhuna, diametralisht të kundërta, ashtu si drita me errsinen, ashtu si KRISHTI me Belialin (djallin). Asnji Katolik pra, e aq ma pak Papa, nuk mundet me kenë kurren e kurrës komunist apo mbrojtës e propagandues i ksaj ideologjie kriminele. Ose asht Katolik, ose asht komunist; ose asht me KRISHTIN ZOT, ose asht me djallin, rrugë të mesme nuk ka.
(Definition from A Catholic Dictionary, 1951)
Church Teaching on Communism:
* "This all too imminent danger, Venerable Brethren, as you have already surmised, is bolshevistic and atheistic Communism, which aims at upsetting the social order and at undermining the very foundations of Christian civilization" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "With reference to Communism, Our Venerable Predecessor, Pius IX, of holy memory, as early as 1846 pronounced a solemn condemnation, which he confirmed in the words of the Syllabus directed against "that infamous doctrine of so-called Communism which is absolutely contrary to the natural law itself, and if once adopted would utterly destroy the rights, property and possessions of all men, and even society itself."[1] Later on, another of Our predecessors, the immortal Leo XIII, in his Encyclical Quod Apostolici Muneris, defined Communism as "the fatal plague which insinuates itself into the very marrow of human society only to bring about its ruin."" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In 1924 when Our relief-mission returned from the Soviet Union We condemned Communism in a special Allocution[3] which We addressed to the whole world. In our Encyclicals Miserentissimus Redemptor,[4] Quadragesimo Anno,[5] Caritate Christi,[6] Acerba Animi,[7] Dilectissima Nobis,[8] We raised a solemn protest against the persecutions unleashed in Russia, in Mexico and now in Spain." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "In fact, the most persistent enemies of the Church, who from Moscow are directing the struggle against Christian civilization, themselves bear witness, by their unceasing attacks in word and act, that even to this hour the Papacy has continued faithfully to protect the sanctuary of the Christian religion, and that it has called public attention to the perils of Communism more frequently and more effectively than any other public authority on earth." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "The doctrine of modern Communism, which is often concealed under the most seductive trappings, is in substance based on the principles of dialectical and historical materialism previously advocated by Marx, of which the theoricians of bolshevism claim to possess the only genuine interpretation. According to this doctrine there is in the world only one reality, matter, the blind forces of which evolve into plant, animal and man. Even human society is nothing but a phenomenon and form of matter, evolving in the same way. By a law of inexorable necessity and through a perpetual conflict of forces, matter moves towards the final synthesis of a classless society. In such a doctrine, as is evident, there is no room for the idea of God; there is no difference between matter and spirit, between soul and body; there is neither survival of the soul after death nor any hope in a future life. Insisting on the dialectical aspect of their materialism, the Communists claim that the conflict which carries the world towards its final synthesis can be accelerated by man. Hence they endeavor to sharpen the antagonisms which arise between the various classes of society. Thus the class struggle with its consequent violent hate and destruction takes on the aspects of a crusade for the progress of humanity. On the other hand, all other forces whatever, as long as they resist such systematic violence, must be annihilated as hostile to the human race.
Communism, moreover, strips man of his liberty, robs human personality of all its dignity, and removes all the moral restraints that check the eruptions of blind impulse. There is no recognition of any right of the individual in his relations to the collectivity; no natural right is accorded to human personality, which is a mere cog-wheel in the Communist system. In man's relations with other individuals, besides, Communists hold the principle of absolute equality, rejecting all hierarchy and divinely-constituted authority, including the authority of parents. What men call authority and subordination is derived from the community as its first and only font. Nor is the individual granted any property rights over material goods or the means of production, for inasmuch as these are the source of further wealth, their possession would give one man power over another. Precisely on this score, all forms of private property must be eradicated, for they are at the origin of all economic enslavement." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "Such, Venerable Brethren, is the new gospel which bolshevistic and atheistic Communism offers the world as the glad tidings of deliverance and salvation! It is a system full of errors and sophisms. It is in opposition both to reason and to Divine Revelation. It subverts the social order, because it means the destruction of its foundations; because it ignores the true origin and purpose of the State; because it denies the rights, dignity and liberty of human personality." Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "See to it, Venerable Brethren, that the Faithful do not allow themselves to be deceived! Communism is intrinsically wrong, and no one who would save Christian civilization may collaborate with it in any undertaking whatsoever. Those who permit themselves to be deceived into lending their aid towards the triumph of Communism in their own country, will be the first to fall victims of their error. And the greater the antiquity and grandeur of the Christian civilization in the regions where Communism successfully penetrates, so much more devastating will be the hatred displayed by the godless" Encyclical On Atheistic Communism by Pope Pius XI, 1937
* "You are aware indeed, that the goal of this most iniquitous plot is to drive people to overthrow the entire order of human affairs and to draw them over to the wicked theories of this Socialism and Communism, by confusing them with perverted teachings. But these enemies realize that they cannot hope for any agreement with the Catholic Church, which allows neither tampering with truths proposed by faith, nor adding any new human fictions to them. This is why they try to draw the Italian people over to Protestantism, which in their deceit they repeatedly declare to be only another form of the same true religion of Christ, thereby just as pleasing to God. Meanwhile they know full well that the chief principle of the Protestant tenets, i.e., that the holy scriptures are to be understood by the personal judgment of the individual, will greatly assist their impious cause. They are confident that they can first misuse the holy scriptures by wrong interpretation to spread their errors and claim God's authority while doing it. Then they can cause men to call into doubt the common principles of justice and honor" Encyclical On the Church in the Pontifical States by Pope Pius IX, 1849
* Like every other apostolate, the lay apostolate has two objectives: to preserve and to win over. The present-day Church must give the closest attention to both of these. Putting it succinctly, Christ's Church has no intention of yielding ground to her avowed enemy, atheistic communism, without a struggle. This battle will be fought to the end, but with the weapons of Christ!" Encyclical On Guiding Principles of the Lay Apostolate by Pope Pius XII to the Second World Congress of the Lay Apostolate, 1957
* "There are some who show themselves fearful and uncertain when faced with the wickedness of communism which aims to rob of their faith the very ones to whom it promises material prosperity. But documents recently issued by this Holy See have shown clearly the way to be followed, the path from which no one must stray unless he wishes to fail in his duty" Apostolic Exhortation of Pope Pius XII To the Clergy of the Entire World
* "Moreover, not content with removing religion from public society, they wish to banish it also from private families. For, teaching and professing the most fatal error of "Communism and Socialism," they assert that "domestic society or the family derives the whole principle of its existence from the civil law alone; and, consequently, that on civil law alone depend all rights of parents over their children, and especially that of providing for education." Encyclical On Condemning Current Errors by Pope Pius IX, 1864
* "To this goal also tends the unspeakable doctrine of Communism, as it is called, a doctrine most opposed to the very natural law. For if this doctrine were accepted, the complete destruction of everyone's laws, government, property, and even of human society itself would follow." Encyclical On Faith and Religion by Pope Pius IX, 1846
* "IV. SOCIALISM, COMMUNISM, SECRET SOCIETIES, BIBLICAL SOCIETIES, CLERICO-LIBERAL SOCIETIES
Pests of this kind are frequently reprobated in the severest terms in the Encyclical "Qui pluribus," Nov. 9, 1846, Allocution "Quibus quantisque," April 20, 1849, Encyclical "Noscitis et nobiscum," Dec. 8, 1849, Allocution "Singulari quadam," Dec. 9, 1854, Encyclical "Quanto conficiamur," Aug. 10, 1863" THE SYLLABUS OF ERRORS CONDEMNED BY PIUS IX, 1864
* "Hence we have reached the limit of horrors, to wit, communism, socialism, nihilism, hideous deformities of the civil society of men and almost its ruin. And yet too many attempt to enlarge the scope of these evils, and under the pretext of helping the multitude, already have fanned no small flames of misery. The things we thus mention are neither unknown nor very remote from us" Encyclical On the Origin of Civil Power by Pope Leo XIII, 1881
* "In this way We daily see the numerous ills which afflict all classes of men. These poisonous doctrines have utterly corrupted both public and private life; rationalism, materialism, atheism, have begotten socialism, communism, nihilism-evil principles which it was not only fitting should have sprung from such parentage but were its necessary offspring" Encyclical On The Right Ordering of Christian Life by Pope Leo XIII, 1888
* "The Holy Virgin who once victoriously drove the terrible sect of the Albigenses from Christian countries, now suppliantly invoked by us, will turn aside the new errors, especially those of Communism, which reminds us in many ways, in its motives and misdeeds, of the ancient ones" Encyclical On the Rosary by Pope Pius XI, 1937
* If Socialism, like all errors, contains some truth (which, moreover, the Supreme Pontiffs have never denied), it is based nevertheless on a theory of human society peculiar to itself and irreconcilable with true Christianity. Religious socialism, Christian socialism, are contradictory terms; no one can be at the same time a good Catholic and a true socialist." Encyclical On the Reconstruction of the Social Order by Pope Pius XI, 1931
Decree of the Holy Office in 1949
Q.1 Utrum licitum sit, partibus communistarum nomen dare vel eisdem favorem praestare.
[By chance is it licit to give name or to make favors to communist parties?]
R. Negative: Communismum enim est materialisticus et antichristianus; communistarum autem duces, etsi verbis quandoque profitentur se religionem non oppugnare, se tamen, sive doctrina sive actione, Deo veraeque religioni et Ecclesia Christi sere infensos esse ostendunt.
Q.2 Utrum licitum sit edere, propagare vel legere libros, periodica, diaria vel folia, qual doctrine vel actioni communistarum patrocinantur, vel in eis scribere.
[By chance is it licit to publish, promulgate or read books, journals or leaflets which defend the action or the communist doctrine, or to write for them?]
R. Negative: Prohibentur enim ipso iure
Q.3 Utrum Christifideles, qui actus, de quibus in n.1 et 2, scienter et libere posuerint, ad sacramenta admitti possint.
[Can Christians who perform the acts mentioned on n.1 and 2 be admitted to the sacraments?]
R. Negative, secundum ordinaria principia de sacramentis denegandis iis, Qui non sunt dispositi
Q.4 Utrum Christifideles, Qui communistarum doctrinam materialisticam et anti Christianam profitentur, et in primis, Qui eam defendunt vel propagant, ipso facto, tamquan apostatae a fide catholica, incurrant in excommunicationem speciali modo Sedi Apostolicae reservatam.
[If Christians declare openly the materialist and antichristian doctrine of the communists, and, mainly, if they defend it or promumulgate it, “ipso facto”, do they incur in excommunication ("speciali modo") reserved to the Apostolic See?]
R. Affirmative
Summary
It is clear from past Church teaching that no true Catholic can ever be a Communist, or condone Communism. (Catholicessentials.net).
Me 15 Korrik 1948, Kisha Katolike nën Papen Piu XII nxori nji Dekret çkishnimit kundër atyne që propagandojnë msimet materialiste dhe anti-katolike të komunizmit ("L'Osservatore Romane", 15 luglio 1948). Shumë e interpretuen kyt dekret si çkishnim kundër antarve të Partisë komuniste italiane.
Asht e kjart pra prej vetë Doktrinës Katolike se asnji Katolik i vërtetë kurrë nuk mundet me përkrahë, në çfarëdo lloj mnyret kjoft, ideologjinë satanike marksiste komuniste, dhe simbas vetë Dekretit të Zyrës së Shejte (1948, 1949), përkrahsit e komunizmit dënohen automatikisht me çkishënim. Katoliçizmi dhe komunizmi nuk kanë asgja të përbashkët, ata janë të kundërtat e njena-tjetrës, përjetsisht të papërputhuna, diametralisht të kundërta, ashtu si drita me errsinen, ashtu si KRISHTI me Belialin (djallin). Asnji Katolik pra, e aq ma pak Papa, nuk mundet me kenë kurren e kurrës komunist apo mbrojtës e propagandues i ksaj ideologjie kriminele. Ose asht Katolik, ose asht komunist; ose asht me KRISHTIN ZOT, ose asht me djallin, rrugë të mesme nuk ka.
Tuej u kthye te vizita e apostatit komunist Bergoglio në Bolivi, dishiroj me skjarue nji detaj të randsishëm, që disa media pro-bergogliane mundohen me e mshehë apo me e justifikue n’mnyrë të rrejshme e shpifse. Në momentin kur presidenti bolivian Morales i dha Bergoglios “kryqin komunist”, kto media pretendojnë se Bergoglio i paska thanë presidentit “No está bien eso”, “Kjo nuk asht mirë”, demek se po dënonte “kryqin komunist”. Por realiteti asht ndryshej. Komunisti Bergoglio kur mori “kryqin” blasfemues buzëqeshi, pa shprehë asnji lloj kundërshtimit, dhe ndërkohë që Presidenti socialist i shpjegonte mbi origjinen e ktij “kryqi-komunist” blasfemues, komunisti Bergoglio iu përgjigj : “No sabía eso.” (Nuk e dija këtë.). E Presidenti shtoi : “Ya lo sabe.” (E tashti e dini.). Qé edhe dialogu i plotë në spanjisht :
[Morales:] Santidad, han tallado afortunadamente el símbolo de la cruz del martillo y de la hoz que es probablemente obra de Espinal, Luis de Espinal… Interesante como símbolo.
[Francis:] No sabía eso.
[Morales:] Ya lo sabe.
Qé ktu ma poshté edhe 6 video, me nivele të ndryshme zanit, që konfirmojnë kyt dialog :
1. https://youtu.be/8m8A-iUzCxA
2. https://youtu.be/Fr2guVfB5LA
3. https://youtu.be/mAwfqThYklk
4. https://youtu.be/d3WtYiXNwPI
5. https://youtu.be/1m_LmJjs2eM
6. https://youtu.be/REE09ms88pk
Për ma tepër, g’jatë kthimit drejt Romës, në nji interviste, vetë Bergoglio me gojen e tij konfirmon se nuk e dinte se “jezuiti” marksist Luis Espinal ishte autori i “kryqit” komunist, e biles shton se nuk ishte ndie i fyer nga ky “kryq” e biles e kishte marrë me vedi për në Romë (Aura Vistas Miguel, Radio Renascenca, “Catholic News Agency”, July 13, 2015).
« Vllâznit e mij, ruejuni prej atyne që shkaktojnë skandale dhe dasína mes jush, tuej u largue prej Doktrinës Katolike që ju keni msue. Rrini larg prej tyne! Kto njerëz nuk shërbejnë JEZU-KRISHTIN, Zotin tonë, por janë skllevën të epsheve të tyne dhe me fjalë t'âmbla e servile mashtrojnë shpirtnat e thjeshtë. » (Prej letrës së sh'Palit drejtue Romakve, 16:17)
« Ruejuni prej profetve të rrêmë! Kanë me ju ardhë të veshun me tesha qingjash por përmbrênda janë ujq grabitqarë. Ata keni me i njoftë prej fryteve të tyne, ashtû si njifet pema prej fryteve të saja. A vjèlen rrushtë ndër ferra apo fiqtë, ndër gjemba ? Pema e mirë xjerr fryte të mira; pema e keqe, fryte të kqija. Nji pemë e mirë nuk mundet me xjerrë fryte të kqija dhe as nji pemë e keqe, fryte të mira. Por çdo pemë që nuk ban fryte të mira ka me u këputë dhe me u hjedhë n'zjerm. Pra, profetët e rrêmë keni me i njoftë prej fryteve të tyne. » (sh'Mateu 7:15-20)
[Morales:] Santidad, han tallado afortunadamente el símbolo de la cruz del martillo y de la hoz que es probablemente obra de Espinal, Luis de Espinal… Interesante como símbolo.
[Francis:] No sabía eso.
[Morales:] Ya lo sabe.
Qé ktu ma poshté edhe 6 video, me nivele të ndryshme zanit, që konfirmojnë kyt dialog :
1. https://youtu.be/8m8A-iUzCxA
2. https://youtu.be/Fr2guVfB5LA
3. https://youtu.be/mAwfqThYklk
4. https://youtu.be/d3WtYiXNwPI
5. https://youtu.be/1m_LmJjs2eM
6. https://youtu.be/REE09ms88pk
Për ma tepër, g’jatë kthimit drejt Romës, në nji interviste, vetë Bergoglio me gojen e tij konfirmon se nuk e dinte se “jezuiti” marksist Luis Espinal ishte autori i “kryqit” komunist, e biles shton se nuk ishte ndie i fyer nga ky “kryq” e biles e kishte marrë me vedi për në Romë (Aura Vistas Miguel, Radio Renascenca, “Catholic News Agency”, July 13, 2015).
« Vllâznit e mij, ruejuni prej atyne që shkaktojnë skandale dhe dasína mes jush, tuej u largue prej Doktrinës Katolike që ju keni msue. Rrini larg prej tyne! Kto njerëz nuk shërbejnë JEZU-KRISHTIN, Zotin tonë, por janë skllevën të epsheve të tyne dhe me fjalë t'âmbla e servile mashtrojnë shpirtnat e thjeshtë. » (Prej letrës së sh'Palit drejtue Romakve, 16:17)
« Ruejuni prej profetve të rrêmë! Kanë me ju ardhë të veshun me tesha qingjash por përmbrênda janë ujq grabitqarë. Ata keni me i njoftë prej fryteve të tyne, ashtû si njifet pema prej fryteve të saja. A vjèlen rrushtë ndër ferra apo fiqtë, ndër gjemba ? Pema e mirë xjerr fryte të mira; pema e keqe, fryte të kqija. Nji pemë e mirë nuk mundet me xjerrë fryte të kqija dhe as nji pemë e keqe, fryte të mira. Por çdo pemë që nuk ban fryte të mira ka me u këputë dhe me u hjedhë n'zjerm. Pra, profetët e rrêmë keni me i njoftë prej fryteve të tyne. » (sh'Mateu 7:15-20)
