+ Ismail Kadare dhe urdhni i ri botnuer shekullar +

« ...Kta (komunistat) na kanë prishë bazat ne..., për me ndërtue t'vehten ; kanë ndërtu' nji Ismajl Kadaré. Ismajl Kadareja antar i parlamentit t'Enver Hoxhës ; Ismajl Kadareja antar i partisë t'Enver Hoxhës ; Ismajl Kadareja shkrimtar i oborrit, ''turbaduer''; Ismajl Kadareja s'e ka folë nji fjalë n'favor t'popullit ; Ismajl Kadareja kur ndodhi egzodi, egzodi n'90'-n'91, ka deklaru' botnisht : ''U liru' Shqipnija nga jashtqitja'' ; e ka quejtë popullin jashtqitje. Aj mandej u bâ jashtqitje edhe aj, s'e iku e ndej n'Francë. Jo, nuk ka vlera se vlera niset te morali. Aj â stilist, po, stilin e ka t'bukur ; por, njiherë që nuk asht mielli i thesit t'ij, se kërkush nuk guxon me ia ba analizen, ku i ka kopju' o ku i ka marrë ; nuk guxon se asht n'omenklaturë; héh; me folë kundra Ismajl Kadaresë, si me folë kundra komitetit qendror. Un ia kam thanë ndër sy : - Ti e ke ulë vedin kaq poshtë që i ke dalë dishmitar n'gjyq Petrit Karazit, shokut tem t'burgut. Po si, ti je alamet shkrimtarit, me dalë, me u ba vegël e sigurimit, me i dalë dishmitar Petrit Karazit ? - Nuk e njoh, tha. - T'njef aj ty; ... për agjitacjon e propagandë...; i ka dalë Petriti n'nji rrugicë atje n'Tiranë e i ka thanë : - Ti mor qen bir qenit me na shâ Fishten né ; - mysliman, é, Petrit Karazi, shok i emi - ; po s'ke marre, mor ; po kush je ti, mor ; ti je klysh i enverit, mor ; sahan-lëpîs; shqip i thonë sahan-lëpîs. S'ka vlera morale. Njeriu matet nga vlera morale, sâ i shërben të mirës kundra s'keqes; aj s'e ka hapë gojen kundra s'keqes kurrë : gjithmonë ka marrë pjesë në t'keqen. » (Prej nji interviste me Don Simon Jubanin R.I.P.)

Përderisa literatura e Ismail Kadaresë, i njoftun botnisht si ateist, nuk ka vlera morale, si ka mundsi, pvet dikush, që veprat e tija janë përkthye në afro 45 gjuhë të botës ? Si ka mundsi që ato kanë marrë disa çmime prestigjioze ? Kadare asht emnue 15 herë edhe për çmimin Nobel, por pa e fitue. Për ma tepër, Kadare asht dekorue me disa tituj, e njeni prej tyne asht Oficier i Madh i Legjionit të Nderit, urdhën mason që normalisht dekoron masonë apo filo-masonë.

Me 28 Mars 2017, Edi Rama mori prej presidentit Hollande (mason) titullin "Commandeur de la légion d'honneur" (Komandant i Legjionit të Nderit), titull që edhe Ismail Kadare kishte marrë po prej ktij presidenti me 30 Maj 2016. Për ma tepër, presidenti tjetër francez E. Macron (i njoftun si mason), me nji dekret të 31 Dhetorit 2019, dekoroi po Kadarenë me nji gradë edhe ma të naltë "Grand Officier de la Légion d'Honneur" (Oficier i Madh i Legjionit të Nderit). Urdhni ka pesë grada : Chevalier (kalorës), Officier (oficer), Commandeur (komandant), Grand Officier (oficer i madh) dhe Grand'Croix (Kryqi i madh). Nji burim deklaron se Kadare paska marrë edhe Kryqin e Legjionit të Nderit.

Urdhni i Legjionit të Nderit u krijue me urdhën të Napoleon Bonapartit (i njoftun si mason) në 1802. Në nji letër të ktij të fundit, me 11 Dhetor 1806, drejtue masonit të njoftun dhe Kancelarit të Madh të Urdhnit në fjalë, A. M. Lacépède, Napoleoni e porositë me drejtue festen e parë në tempullin (masonik ?) që ka urdhnue me u ndërtue. (Correspondance

de Napoléon Ier publiée par ordre de l’Empereur Napoléon III, Henri Plon/J. Dumaine, Paris, 1863, T. 14, p. 64)

Dy organizatorët e parë të Urdhnit të Legjonit të Nderit (ULN) ishin Lacépède dhe gjenerali Mathieu Dumas, të dy masonë të njoftun. Nën drejtimin e Lacépède, administrimi i lozhës së Kancelerisë së Madhe, që administronte ULN u organizue në divizione : Shefi i divizionit të parë ishte Amalric (mason); shefi i divizionit të dytë ishte Davaux (mason); shefi i divizionit të pestë ishte Lavallée (mason) ; zv.shefi i divizionit të tretë ishte Barouillet (mason); masonë aktivë ishin edhe Raoul, avokat përgjegjës në Kanceleri, s'bashkut me 2 antarë të kabinetit, Tardif dhe Aussignac. Për ma tepër, Joseph Lavallée (mason), bashkpuntor i afërt i Kancelarit të Madh të Urdhnit, mori përsipër detyren me shkrue librin e parë të ULN. Në parathanjen e librit, autori i tij na paraqet kjart misionin e tij dhe të ULN me vazhdue idetë e Revolucionit (judeo-masonik) "francez". Dhe kto ide, si u pa gradualisht ma vonë, kishin si qëllim primar shkatrrimin e monarkisë dhe s'dytit dobsimin e Kishës Katolike, nënshtrimin e saj ndaj shtetit dhe eventualisht korruptimin dhe asgjesimin e saj. Pra qëllimi final i ktij urdhni masonik, ashtu si programi i tana shoqnive të tjera sekrete antikristjane, asht përmbledhë me dy fjalë prej imzot Delassus :

« Me rrxue tanë kufijtë, shton Claudio Jannet në vepren e Át. Deschamps, me hjekë tana kombsitë, tuej fillue prej ma t'voglave, drejt nji shteti t'vetëm, me zhdukë çdo lloj ideje t'patriotizmit, me e bâ t'përbashkët boten mbarë, që i përket tanvet, me prishë, me dredhí apo me forcë, tana traktatet, me përgaditë gjithçka për nji demo(n)kraci të gjanë, ku rracat e ndryshme të shtazënueme prej tana llojeve t'imoralitetit kanë me kênë veç departamente t'administrueme prej logjeve të nalta (masonike) dhe prej Antikrishtit, diktatorit suprem, i bamë për tà zoti i tyne i vetëm : ky asht pra plani i shoqnive sekrete. » (Mgr Henri Delassus, « La conjuration antichrétienne », vjeti 1910, vol. II, f. 596 ; cf. Pierre Molier, "LES DEBUTS DE LA LEGION D’HONNEUR ET LA FRANC-MAÇONNERIE"; D'Estampes & Jannet, "La franc-maçonnerie et la révolution", 1884)

« Ju jeni njiherësh shqiptar dhe francez, europian në zemër dhe botnuer (planetar) në shpirt... », i pat thanë Kadaresë presidenti francez, masoni François Hollande, g'jatë ceremonisë së dhanjes së titullit « Komandant i Legjionit të Nderit ».

Nuk duhet me u habitë, pra, pse bota nderon até çka asht e saja, até që i përket.

« N'kjoft se bota ju urren, dijeni se M'ka urrye para jush. Po t'ishit të botës, bota do të donte çka asht e saja. Por, mbasi nuk jeni të botës, dhe sepse ju kam zg'jedhë prej botës, bota ju urren. » (shën Gjoni 15, 18-19) Dhe bota nuk e njofti Krijuesin dhe Shelbuesin e vet : "et mundus Eum non cognovit" (sh'Gjoni 1, 10).

Çka asht bota ?

Ka dy botë, thotë shën Agustini : e para, e krijueme prej Fjalës së Zotit, në të cilën JEZU-KRISHTI, Zoti jonë, asht shfaqë i veshun me natyren tonë mortore, dhe e dyta, e drejtueme prej princit të terrinave, djallit, e në të cilën JEZUSI nuk njifet. E para, vepër e Hyjit, nuk mundet me kenë e keqe. Gjeneza na mson se Hyji tuej konsiderue veprat e Veta i pa që ato ishin t'shkëlqyeshme : "et vidit quod essent valde bona''. E dyta, ku satani asht shef, nuk mundet me kenë e mirë, sepse djalli, i keq qysh prej fillimit, influencon djallzinë e tij mbi gjithçka që aj dominon. Bota përbahet prej atyne t'mjerve që kanë braktisë Parrizin, për me ndërtue ''parrizin'' e tyne toksuer ktu poshtë, n'kyt luginë lotësh ku gjithçka kalon si uji, tretet e harrohet, përveç veprave të mira t'krishtena, të cilat mbesin e rrezatojnë lumninë e Mbretnisë së Qiejve. Bota i urren kto vepra t'krishtena, bashkë me t'krishtenët, sepse ato i demaskojnë botnisht punët e kqija të botës e të mondanve. Për kta të mjerë, destina finale nuk asht Krijuesi por krijesa; me gzue, me u argëtue, me u knaqë sa ma shumë t'jetë e mujtun, qé ideali dhe programi i tyne. E numri i tyne, i partisë së djallit, asht fort i madh, dhe ata duken fort t'lavdishëm, të shkëlqyeshëm, s'pakut n'aparencë, me nji lavdi si voesa e mjesit, si lulja e brishtë që nadje nalcon kryet, por n'misditë digjet prej diellit përvëlues. E n'kyt parti, e n'kyt botë të satanit çuditnisht duket se tanë dojnë me aderue, tanë shtyhen kush me hî i pari, n'kyt bulevard ku turmat rrjedhin si lumej t'zhurmshëm e t'furishëm. Ata janë të zbukuruem me lule e dafina, t'rrrethuem me knaqsí e lojna, t'mbuluem me ar e argjend. (Saint Louis-Marie Grignion de Monfort, "Lettre aux Amis de la Croix")

Prandej mos të habitena pse Zoti jonë JEZU-KRISHTI e ka mallkue kyt parti të djallit, kyt ushtri të së keqes, sepse ajo asht anmiku thelbsuer i Doktrinës dhe Urdhnimeve hyjnuere ; kjo botë mundohet me shtrí gjithkund influencen e saj dhe punon përditë me mallkue shpirtnat, për të cilat JEZU-KRISHTI ka vuejtë mundimet e Krygjit. « Miqsija e ksaj bote asht anmiku i Zotit. Kushdo që don me kenë mik i ktij shekulli (i ksaj bote) vetshpallet anmik i Zotit. » (shën Jaku IV, 4). Shelbuesi na thotë po ato fjalë që u tha Apostujve të Vet : « Ju nuk jeni të ksaj bote... », dhe kto fjalë hyjnuere Kisha Shejte Katolike e JEZU-KRISHTIT na i përsëritë edhe ne : Për me kenë të JEZU-KRISHTIT duhet me u nda prej satanit dhe prej botës. Kërkush nuk mundet me shërbye njikohësisht Shefin e së mirës dhe shefin e së keqes. « Mos doni boten e as gjanat e botës ; aj që don botën nuk ka n'vedi Dashtninë e ATIT, sepse gjithçka që asht në botë asht epshe e pasioneve, lakmi e syve dhe krení e jetës, të cilat nuk janë të ATIT por të botës. » ( I shën Gjoni 2, 15)

Përmes shkrimeve të tija mondane, Ismail Kadareja vetshpallet pjesë e ksaj partije të djallit, dikur komunist i hapun e sod komunist i maskuem, sepse komunizmi asht me të vërtetë mohimi total, teorik e praktik, i çdo vlere t'krishtenë. Krishtënimi me komunizmin nuk kanë asgja të përbashkët, sepse komunizmi asht ndërtue posaçmënisht si nji armë për me shkatrrue Krishtënimin. Asht e papranueshme atherë që të Krishtenët të lexojnë e lavdojnë veprat e Ismail Kadaresë. E kto vepra tija dishmojnë se planetari e globalisti Kadare nuk ka përjetue « "folgorimin" e vonë në rrugën e damaskut ». Denoncimi që Kadareja gjoja i ban komunizmit si nji sistem i perënduem asht nji hallkë mashtruese që kontribon drejt përhapjes edhe ma universale të ideologjisë komuniste, ashtu si pat profetizue Nana e tenZot në Fatima. Ata që mendojnë se komunizmi, kjoft si sistem shtetnuer apo ideologji, paska mbarue gabohen randë : aj thjesht ka kalue në nji stad tjetër. Gjarpni din me ndrrue lëkurë, por gjarpën mbetet prapseprap.

N'nji prej intervistave të fundit, n'kohen « pluraliste », At Zef Pllumi O.F.M., i përgjigjet me trishtim pyetjes nëse kultura apo inteligjenca shqiptare trashigon ndojgjâ prej t'kaluemes, nëse ajo asht çlirue prej diktaturës : « Jo, jo, kultura vazhdon me kenë ajo që ishte, komuniste ; shkollat janë komuniste ; edukata asht komuniste ; aty nuk â prekë. » Pyetjes se kush i mban gjallë kto ide komuniste, At Pllumi përgjigjet : « Politikanët, vetëm politikanët ». E me të vërtetë n'pushtet gjithkund, jo vetëm në Shqipni, sundojnë masonët e komunistat, dhe mbështetsit e tyne, që përkrahen prej fuqisë së mshehtë që i ka krijue dhe që i drejton : Judaizmit ndërkombtar, ashtu siç deklaron me mjeshtri At Joaquin Saenz y Arriaga S.J. me bashkpuntorët e tij, në librin tejet erudit e t'argumentuem « Komploti kundër Kishës », përkthye edhe në shqip.

N'nji intervistë t'kalueme te TV Rozafa, Don Simon Jubani deklaron të njejtën gjâ : « Mezi ç'pritme me ndî' ata dy krokodilat, peshkaqent, Bushin, baben e ktij mistrecit, ktij uzurpatorit, presidentit t'Amerikës, që ju thy' shtama n'dorë, dhe të Gorbaçovit në Maltë, (që) lajmuen gjoja mbarë njerzimin, lajmuen se râ komunizmi, râ muri i Berlinit, mbaroi lufta e ftoftë, e kjo kjé nji rrênë klasike që ka mbetë e rregjistrueme n'histori, pse nuk râ aspak. »

Me t'vërtetë se nuk râ aspak, sepse plani djallzuer i tyne ishte me përgjumë edhe mâ shumë njerzët e shkretë me iluzione e shpifje kriminele, ndërsa klyshët e djallit zbatojshin agjenden e themelimit të nji urdhni judeo-masonik-komunist kontinental, n'fillim, e mandej universal. Aleatët judeo-masonë që fituen luften e II botnuere, me nji plan t'mirë-organizuem, nënshkruen nji pakt tradhtar e kriminel në Jaltë, në 1945, ashtu siç e konfirmon edhe Don Simon Jubani në intervisten e masipërme, për me ia dorzue Shqipninë e shkretë komunistave. Marrja e pushtetit prej komunistave në Shqipni në 1945 ka kenë nji vendim i marrun pra prej Amerikës, Anglisë, Bashkimit Sovjetik e vendeve tjera aleate. Plani ka kenë me futë Shqipninë, por edhe vendet e tjera mbas perdes së hekurt, në nji lloj eksperimenti laboratorik, si bahet me kafshët apo të burgosunit me vdekje, dhe me provue si funksionon në praktikë diktatura ma e egër dhe tiranike e shpikun ndojherë prej mendjeve djallzuere. E dijeni mirë : Kjo sprovë e tmerrshme asht lejue prej Hyjit si ndëshkim i mkateve, kryesisht të Katolikve, kryesisht të Klerit katolik. Aleatët, po të kishin dishirue, mbrenda 24 orve mujshin me e çlirue laboratorin Shqipni, por jo, duhej që ekspertimenti të çohej deri në fund. Kini parasysh pra, t'Krishtenë, kur bahet fjalë për mkate, se Hyji nuk tallet; çka të mbjellni keni me korrë. Jeni betue para Zotit, përmes Pagzimit, me ndihmen e hirit hyjnuer, me jetue si bij të Hyjit e jo si skllevën të djallit e ju jetoni si bota, skllave e satanit ; Atherë, mos u surprizoni e mos u ankoni kur t'shihni Ndëshkimin hyjnuer, mos blasfemoni se Hyji keka i padrejtë. Asht koha me bâ pendesë. « Po nuk batë pendesë, të tanë keni me mbarue. » ( sh'Luka 13:1-5)

Nji prej gazetave t'pamvaruna shqiptare botoi para disa vjetësh pjesë të fjalimit të Ramiz Alisë, në mbledhjen e Byrosë Politike, Tetuer 1989, ku analizohej edhe letra sekrete e Gorbaçovit dhe veprimet që duheshin ndjekë mbas « ramjes së komunizmit » :

« Gorbaçovi më dërgoi disa dokumente e plane dhe po i studioj prej kohësh. Ata janë shumë më përpara se ne, por këto janë gjëra që ne i kemi diskutuar afërsisht dhe jo me të gjithë anëtarët e Byrosë, pasi nuk dihet se kush është miku dhe kush është armiku.

« Kjo është një mbledhje vetëm për ne më të besuarit, ndaj le të flasim hapur. Ne kemi kuadro sa për shtatë Komitete Qendrore, pra frika nuk duhet të ekzistojë. Shumë intelektualë do të na kundërshtojnë, por me ta do të rregullohemi duke u dhënë punë apo ngritur paksa rrogën. Problem mund të jenë intelektualët pensionistë. Këtyre do t'u ofrojmë krijimin e Shoqatës së Veteranëve të Luftës dhe të Punës, pastaj do t'u japim nga një minipension. Kosova është në pragun e shpalljes së Kushtetutës, është punë e tyre, ne e kemi programin dhe platformën tonë. Strategjia është e qartë dhe kemi përcaktuar rrugët për zbatimin e qëllimit dhe të misionit tonë.

« Nën një propagandë ekstreme kundër komunizmit dhe me disa ndëshkime të vogla, sa për sy e faqe ndaj nomenklaturës së lartë komuniste.

"STRATEGJIA E RE"

« Ne, komunistët reformatorë, do të zbatojmë strategjinë tonë në ekonomi, sipas së cilës kapitalistët dhe pronarët e ardhshëm në një vend socialist të jemi ne apo njerëzit tanë. Me strategjinë tonë të re, brenda dy-tre legjislaturash do të arrijmë që nga klasa komuniste të krijojmë klasën kapitaliste, e cila do të na përjetësojë në pushtetin politik të së ardhmes. Të jeni të sigurtë që e ardhmja do të jetë jona.

« Kurrë nuk do të lejojmë restaurimin e pushtetit politik të armiqve tanë. E ardhmja e fëmijëve tanë do të jetë e mrekullueshme, gjithnjë e sigurt, sepse për këtë kemi derdhur kaq gjak dhe do të derdhim përsëri po të jetë nevoja. Shqipërinë do ta gëzojmë Ne dhe pasardhësit tanë. Po rastisi që të na e përvetësojnë pushtetin apo të rrezikohemi, atëherë mos u gëzofshim asnjëherë, nëse nuk do të dimë t'i mbrojmë fitoret e arritura, qoftë edhe me grykën e pushkës, si në rininë tonë të hershme.

« Ndaj, për të mbrojtur mbajtjen e pushtetit duhet të jemi të përgatitur në të dyja anët; në rrugën paqësore dhe në atë të luftës së armatosur.

"KËRCËNIMI"

« Ne jemi të përgatitur për të dyja rrugët; kemi njerëzit e vendosur dhe guximtarë, të cilët i kemi përgatitur me sakrifica e mund për vite me radhë, por kemi edhe organet tona të dhunës. Ndaj, mjerë ata që do të guxojnë të na kundërvihen. Jua them këtë që të mbani lart moralin dhe asnjëri prej jush të mos ketë frikë.

« Nëse do të jetë e nevojshme, do të kemi edhe mbështetjen e aleatëve të jashtëm ideologjikë në pushtet, që ju i dini mirë se sa na kanë ndihmuar. Pavarësisht konflikteve të fundit që kemi pasur me ta, duhet ta dini se na bashkon akuza e pushtetit të komunistëve, pavarësisht nga nuancat dhe përplasjet e përkohshme. Përveç aleatëve ideologjikë, do të kemi edhe mbështetjen e aleateve të Perëndimit, me të cilët kemi ruajtur fijet e lidhjeve të vjetra për hir të interesave të mëdha.

« Këta të fundit do t'i përdorim vetëm nëse do të jetë shumë e nevojshme. Shoku Enver dikur, dhe unë sot, i kemi ruajtur këto lidhje të që garantojnë pushtetin tani edhe në të ardhmen, përgjithmonë! Ju garantoj se pavarësisht nga rrethanat e vështira aktuale, sido që të shkojnë punët, uji do të rrjedhë në mullirin tonë. Për këtë jeni të garantuar sot e përgjithmonë. Kërkoj nga ju që të mos keni frikë, të mos shtrëngoni radhët dhe të mos dekurajoheni nga situatat e vështira që po kalojmë, sepse në fund të fundit rëndësi ka pushteti, që do të jetë plotësisht yni.

« Ju uroj punë të mbarë, mobilizim dhe mendje të kthjellët! Mbajeni
mend: Fitorja dhe pushteti do të jenë përjetësisht tonat! Do të bisedojmë dhe do të vendosim përsëri në përputhje me evoluimin e situatave. Ju uroj punë të mbarë. »

Ramizi konfirmon personalisht mbështetjen e aleatve, kjoft lindorë, kjoft perëndimorë, sepse të gjithë kta kriminela i bashkon çeshtja e interesave të mëdha : Krijimi i Urdhnit të Ri botnuer, judeo-masonik-komunist.

Çifuti Rene Groos, në revisten « Le Nouveau Mercure », Maj 1927, konfirmon se

« Internacionalistat e Financës [kapitalizmit] dhe të Revolucionit [komunizmit] punojnë me zell dhe janë dy ftyrat e internacionales çifute... Egziston nji komplot çifut kundër tana kombeve. »

Polemisti dhe sionisti i njoftun çifut Bernard Lazare, në librin e tij “L'antisémitisme et ses causes”, Paris, 1894, ndër të tjera shkruen :

«... Nga njêna anë, çifutnit kanë kênë ndërmejt themeluesve të kapitalizmit industrial e financiar dhe ata punojnë aktivisht drejt nji centralizimi ekstrem të kapitaleve që do të lehtësojë pa dyshim socializimin e tyne. Nga ana tjetër, çifutnit janë ndër kundërshtarët mâ të zjarrtë të kapitalit. Çifutit kullues të arit, produkt të egzilit, të Talmudizmit, te legjislacioneve dhe persekucioneve i kundërvêhet çifuti revolucionar, bir i traditës biblike dhe profetike, të asaj tradite që nxori anabaptistët liberalë gjermanë të shekullit të XVI-të dhe puritanët e Cromwellit (faqe 393).

« Rothschild-ve i korrespondon Marxi dhe Lassalle, luftës për pare, lufta kundër pares dhe kozmopolitizmi i spekulluesit në bursë bahet internacionalizmi proletar dhe revolucionar (faqe 343). »

« Populli çfut si nji i tânë do t'bahet vetë Mesija. Ai do t'mbrrijnë dominimin e botës nepërmjet shkrimjes së racave të tjera, zhdukjes se kufijve, zhdukjes së monarkisë dhe themelimit të nji Republike Botnuere në t'cillën çfutnit do t'kenë gjithkund privilegjin e nënshtetsisë. Në kyt Urdhën të Ri Botnuer (URB), fmijët e Izraelit do t'caktojnë të gjithë drejtuesit, pa ndeshë kundërshtime. Qeveritë e tâna vendeve që formojnë Republiken Botnuere kanë me râ pa vështirsi n'duert e çfutve. Atherë do t'bahet e mujtun për eliten drejtuese çfute me zhdukë pronën private dhe me shfrytzue gjithkund burimet e shtetit. Në kyt mnyrë, do të realizohet premtimi i Talmudit ku shkuhet se kur t'vijnë koha mesianike, çfutnit kanë me pasë në duert e tynë pasuninë e tânë botës. » (Baruch Levy, Letër drejtue Karl Marksit, "Revista e Parisit", faqe 574, 1 Qershuer 1928)

I njêjta idé shifet edhe në nji shkrim në gazeten hebraike « The Jewish World » të 9 Shkurtit 1883 :

« Ideali i madh i Judaizmit âsht që bota mbarë të mbushet me doktrinën hebraike dhe se në nji vllazni universale kombesh – nji judaizëm i zgjeruem – të gjitha rracat dhe fetë e ndame të zhduken. Me anen e aktivitetit të tyne (çifutve) në literaturë, shkencë, me anen e pasionit të tyne dominues në gjitha degët e aktivitetit publik, ata janë tue zbrazë gradualisht idetë dhe sistemet joçifute në guaska çifute ». (Abbé J. Meinvielle, 'Les juifs dans le mystère de l'histoire', 1964)

Dhe elementi fetar i URB, që nalcohet mbi apostazinë e lirisë fetare të ndërgjegjes, asht nji ekumenizëm sinkretik gjithpërfshirës, ashtu si propagandohet qysh prej viteve 60' në Vatikan e dioqeza, të cilët janë sod elementa tradhtarë bashkpuntorë të elitave talmudike globaliste.

Monsinjor Henri Delassus, në librin e tij të mrekullueshëm "Amerikanizmi dhe komploti antikatolik" (1899), faqet 55-59, shkruen kshtu mbi ândrren shekullore dominuese të Sanhedrinit dhe Sinagogës moderne çifute, pasardhsit e vrasësve të Birit të Njirit :

« Qëllim i tyne âsht dominimi i botës. Për me vendosë kyt dominim, nuk mjafton vetëm me eliminue patriotizmin në zemrat e njerzve, duhet gjithashtu, e mbi gjithshka, me u fikë besimin fetar, sepse asgjâ nuk i nep njirit aq shumë dinjitet dhe pavarsi sesa bashkimi i tij me Zotin përmes Fesë dhe dashnisë hyjnore. Simbas Sinagogës, duhet me i shtye njerzit drejt asaj që njeni prej tyne e ka quejtë krejt mirë "Kisha e mendimit të lirë fetar".

« Admironi kyt afrimitet : mendim i lirë dhe fé. Ata (çifutët) e dijnë se njiri âsht natyrisht fetar dhe se nuk mundet me u shkatrrue kjo natyre e tyne. Duhet pra me u knaqë dhe mjafton me i drejtue njerzit e tana feve drejt nji besimi të vagët (të turbullt), ku sejcilli ka me besue shka të dojë e ka me i dhanë hyjnisë kultin që i pëlqen. "Sejcilli, simbas ndërgjegjes se tij, ka me i ruejtë praktikat e kultit që i nep zotit të vetëm dhe jomaterial ose ka me i reformue ato simbas principeve të nji judaizmi liberal dhe humanitar." Falë shtrimjes së ksaj "lirije praktike... progresi ka me ecë përpara dhe feja universale ka me u vendosë pa bezdisë asnji ndërgjegje." (Arshivat izraelite, III, faqet 118-119, vjeti 1868)

« ... Feja e vërtetë âsht Feja Katolike. Në vend të Katoliçizmit, "judaizmi liberal e humanitar" don me vue nji kishë katolike simbas mnyrës së tij, ku tanë njerzit të munden me hy e ku të tanë të jenë dakord sepse kërkujt nuk ka me iu imponue asnji dogëm. "Asht veçanarisht e domosdoshme me ndâ moralin që i përket të tanve me dogmen fetare të veçantë të çdo besimit." (Idem, XI, faqe 504, vjeti 1867)

« "Aleanca judaike universale nuk ndalet vetëm te kulti jonë por ajo i drejtohet tana kulteve. Ajo don me penetrue të tana besimet ashtu si ajo gjindet në tana vendet, n'mnyrë që njerzit inteligjentë, pa dallim fejet, të bashkohen në kyt Shoqni judaike universale, qëllimi i së cilës âsht aq fisnik dhe aq civilizues... Të tana fetë që kanë për bazë moralin dhe në krye zotin, janë motra dhe duhet të jenë miq me njena-tjetren. Me rrxue pengesat që ndajnë atë që nji ditë duhet të bashkohet âsht misioni i madh dhe i bukur i Aleancës judaike universale. Të ecim përpara me guxim dhe të vendosun në rrugën që na âsht hapë." » (Idem, XXV, faqet 514-520, 650-651, vjeti 1861)

Të njêjten gjâ profetizonte edhe Papa sh'Piu X, në 1910, në letren e tij inciklike mbi Sionin :

« Ne druejmë se rezultati i ktij konfuzioni në punë, përfituesi i ktij aktiviteti social kozmopolit, mund të jetë vetëm nji demokraci, që nuk ka me kênë as katolike, as protestante e as çifute, nji fé (ashtu si thojnë edhe vetë drejtuesit e lëvizjes së Sionit) mâ universale se Kisha Katolike, që ka me mbledhë tanë njerzit, të bamë s'fundit vllazen e shokë proletarë, në "mbretninë e zotit". Nuk punohet mâ për Kishen Katolike, por për humanizmin.

« E tashti, të depertuem prej trishtimit mâ të madh, e pvesim vedin se ku përfundoi katoliçizmi i ditëve të para të lëvizjes së Sionit ? Mjerisht, kjo lëvizje dikur aq katolike, âsht xanë peng, në rrugen e saj, prej anmiqve modernë të Kishës Katolike dhe âsht kthye tashma në nji instrument të mjerë të lëvizjes së madhe apostate, e cila âsht e organizueme në të tana vendet për themelimin e nji Kishe universale që nuk ka me pasë as dogma, as hierarki, as rregull për shpirtin e as frê për pasionet, e cilla nën pretekstin e lirisë dhe dinjitetit njerzuer, planifikon me vendosë në botë, n'kjoft se do të triumfote, mbretninë zyrtare të dredhisë, të forcës, të shtypjes së t'dobtëve dhe të atyne që vuejnë dhe punojnë.

« Na i njofim mâ mirë sa s'bahet ofiçinat [logjet judeo-masonike] ku përpunohen kto doktrina perverse, të cilat nuk kanë me mujtë me mashtrue shpirtnat largpamës. »

Çfarë respektit duhet me pasë atherë për klyshët e djallit, për ata që luftojnë me pushkë e me pendë për skllavnimin e kombeve ?

Bazue mbi kto pak dishmi që përmenda ma nalt, u tham se janë n'nji iluzion diabolik atyne që, prej injorancës apo bashkpunimit me anmikun, andrrojnë e përkrahin me shkrime e debate « hyemjen n'Europë » apo « bashkimin me Europen », ashtu si flet edhe Kadareja. Tuej veprue kshtu, ata i shkaktojnë nji dam të madh Çeshtjes shejte katolike. Europa sod nuk asht ma Katolike, por masonike, ateiste, komuniste. Mjafton me lexue kushtetutat totalisht laike të vendve europiane që kanë nxjerrë jashtë JEZU-KRISHTIN dhe Unjillin e Tij shejt ; Brukseli e Mastrihti punojnë tash sa dekada për llogari të urdhnit të ri botnuer judeo-masonik, që kalon përmes Bashkimit Europian, që don me thanë kta globalista punojnë për shkatrrimin e Katoliçizmit dhe instalimin e nji diktature aq të tmerrshme tekno-policore, saqë para saj, komunizmi shqiptar duket si nji lojë fmijësh. Ju e patë çfarë fuqije paralizuese paten forcat globaliste g'jatë p(l)andemisë, aq sa me ndalë aktivitetin e përditshëm në tanë boten. Dhe ky ishte veç nji eksperiment i vogël. Tana kto drama lejohen me drejtsi prej Hyjit, si ndëshkim të mkateve t'papendueme, kryesisht të Katolikve. Lexoni Planin Kalergi, prej të cilit po nap pak referenca ktu poshtë, e që nep nji ide si planifikohet prej tyne Europa e ardhshme. Shofim pra n'instalim çka Pontifët shejt e vetë Nana tenZot na kanë paralajmnue, me detaje, kohë ma parë. Por njerzit kryefortë nuk dojnë me ba pendesë, nuk dojnë me jetue simbas Unjillit shejt. Pjesa e madhe e atne që sod quhen katolik, që mbështesin reformat apostate të Vatikanit II, t'a dijnë se kanë mohue publikisht Fenë hyjnore Katolike. Sa për kujtesë, aprovimi i lirisë fetare të ndërgjegjes, siç shpallet sod në tana vendet e botës, pa dyshim edhe në ato europiane, si shpallet sod prej Vatikanit t'okupuem e dioqezave t'infiltrueme, asht nji mohim publik i Unjillit dhe i Traditës Shejte Katolike : asht nji akt lufte kundër Hyjit të Gjithpushtetshëm.

« Ata thrrasin n'diskutime e debate tanë njerzit pa përjashtim; prej t'pafeve e deri te ata që janë të ndamë prej JEZU-KRISHTIT ose që mohojnë hyjninë dhe natyren e misionit të Tij. Kto lloj përpjekjesh nuk kanë asnji të drejtë me u pranue prej katolikve, sepse ato bazohen në opinionin e gabuem se të tana besimet janë pak a shumë të mira, të vërteta dhe të lëvdueshme.

« ... Jo vetëm që përkrahsit e ktij opinioni janë krejtsisht n'gabim, por në t'njêjten kohë ata mohojnë dhe shtrêmbnojnë kuptimin e Fesë së vërtetë Katolike Romake, tue râ kshtû pak kah pak në natyralizëm dhe në ateizëm. Për rrjedhojë, âsht plotsisht e kjartë se ata që përkrahin ose bashkohen me përhapësit e ktij opinioni t'gabuem braktisin totalisht Fenë hyjnore Katolike të zbulueme prej Zotit. » (Papa Piu XI, Incikliku “Mortalium Animos”, 6 Kallnduer 1928)

« Asht nji pengesë për bashkimin konvertimi me zell i jo-katolikve. » (Unitatis redintegratio : 24 ; dekret i pseudo-konçilit të II të Vatikanit mbi ekumenizmin. Sesioni 5; 21 Nanduer 1964)

Kta apostatë apo mohuesa publik të Fesë së vetme hyjnore Katolike, t'udhëhjekun prej kryeapostatit Bergoglio, shpallin se tana fetë janë të mira dhe shëlbojnë shpirtin, simbas direktivave të pseudo-konçilit të II të Vatikanit (1962-1965), ku në njênin prej dokumentave të tija msohet çmenduníja blasfemuese e sakrilegje se tanë njerzit paskan destinen hyjnuere ("Gaudium et spes", 21 Nandor 1964); për rrjedhojë, kta apostatë propagandojnë se tana fetë janë të mira dhe se të tanë njerzit shelbohen në besimet e tyne. Kjo apostazi e lirisë fetare të ndërgjegjes blasfemon vetë Fjalen e Zotit në Shkrimet-Shejte, ku vetë Hyji na mson se ka vetëm Nji Zot, vetëm Nji Fé e vetëm Nji Pagzim; kjo doktrinë infernale blasfemon Doktrinen e përjetshme hyjnore të Kishës shêjte Katolike dhe tërhjek mallkimin e drejtë të Zotit të Gjithpushtetshëm.

Lirija fetare e ndërgjegjes asht nji akt apostazijet apo mohim publik i Fesë Katolike. Ligji kishtar 188 § 4 konsideron të rrxuem prej postit, pa asnji deklaratë të ndonji superiori, cilindo klerik që mohon publikisht Fenë Katolike, e kësisoj posti mbetet vakant. Apostazija e lirisë fetare të ndërgjegjes s'bashkut me ekumenizmin postkonçiljar, i cili ndalon konvertimin e jo katolikve, n'kundërshtim të hapun me urdhnin e Zotit tonë JEZU-KRISHTIT (Sh'Marku 16:15-16), janë hapat përgaditorë të formimit të kishës humanitare botnuere judeo-masonike, elementi fetar i urdhnit të ri botnuer shekullar judeo-masonik-komunist.

Kujtoni si flet Hyji përmes shën Palit :

« Asht e tmerrshme me râ në duert e Zotit të gjallë. » (Hebrejve 10, 31)

Nana tenZot, Ndihma e t'Krishtênve, na mbrojtë, na kshilloftë e na drejtoftë !

Shtesë

Plani Kalergi (Il piano Kalergi)

« Il fenomeno della cosiddetta “immigrazione” rappresenta un piano orchestrato e preparata da lungo tempo da parte dei poteri internazionali per cambiare radicalmente l’identità cristiana e nazionale dei popoli europei. Questi poteri usano l’enorme potenziale morale della Chiesa e le sue strutture per conseguire più efficacemente il loro obiettivo anti-cristiano e anti-europeo. A tale scopo si abusa il vero concetto dell’umanesimo e persino il comandamento cristiano della carità ». (A. Schneider)

L’ESSENZA DEL PIANO KALERGI

Nel suo libro «Praktischer Idealismus», Kalergi dichiara che gli abitanti dei futuri “Stati Uniti d’Europa” non saranno i popoli originali del Vecchio continente, bensì una sorta di subumanità resa bestiale dalla mescolanza razziale. Egli afferma senza mezzi termini che è necessario incrociare i popoli europei con razze asiatiche e di colore, per creare un gregge multietnico senza qualità e facilmente dominabile dall’elite al potere.

«L’uomo del futuro sarà di sangue misto. La razza futura eurasiatica-negroide, estremamente simile agli antichi egiziani, sostituirà la molteplicità dei popoli, con una molteplicità di personalità.

Ecco come Gerd Honsik descrive l’essenza del Piano Kalergi

Kalergi proclama l’abolizione del diritto di autodeterminazione dei popoli e, successivamente, l’eliminazione delle nazioni per mezzo dei movimenti etnici separatisti o l’immigrazione allogena di massa. Affinchè l’Europa sia dominabile dall‘elite, pretende di trasformare i popoli omogenei in una razza mescolata di bianchi, negri e asiatici. A questi meticci egli attribuisce crudeltà, infedeltà e altre caratteristiche che, secondo lui, devono essere create coscientemente perché sono indispensabili per conseguire la superiorità dell‘elite.

Eliminando per prima la democrazia, ossia il governo del popolo, e poi il popolo medesimo attraverso la mescolanza razziale, la razza bianca deve essere sostituita da una razza meticcia facilmente dominabile. Abolendo il principio dell’uguaglianza di tutti davanti alla legge e evitando qualunque critica alle minoranze con leggi straordinarie che le proteggano, si riuscirà a reprimere la massa.

I politici del suo tempo diedero ascolto a Kalergi, le potenze occidentali si basarono sul suo piano e le banche, la stampa e i servizi segreti americani finanziarono i suoi progetti. I capi della politica europea sanno bene che è lui l’autore di questa Europa che si dirige a Bruxelles e a Maastricht. Kalergi, sconosciuto all’opinione pubblica, nelle classi di storia e tra i deputati è considerato come il padre di Maastricht e del multiculturalismo.

La novità del suo piano non è che accetta il genocidio come mezzo per raggiungere il potere, ma che pretende creare dei subumani, i quali grazie alle loro caratteristiche negative come l’incapacità e l’instabilità, garantiscano la tolleranza e l’accettazione di quella “razza nobile”.

In questo scenario gli unici che emergeranno come “razza eletta” saranno coloro la cui religione (satanica) impone un severo esclusivismo razziale e la pretesa di dominare su tutte le nazioni della terra. Kalergi infatti se da un lato inneggiava alla mescolanza razziale per i dominati, al contempo elogiava la religione ebraica basata sulla preservazione della stirpe, individuando in essa il principio della potenza politica e spirituale :

«Il giudaismo è il nocciolo intorno al quale si riunisce una nuova nobiltà, una razza di signori […] Ciò che separa principalmente gli ebrei dai cittadini medi è il fatto che siano degli individui consanguinei. La forza di carattere alleata all’acutezza spirituale, predestina l’ebreo a divenire, attraverso i suoi esponenti di spicco, il leader dell’umanità urbana, il falso o vero aristocratico dello spirito, un protagonista del capitalismo come della rivoluzione».